കല്‍പ്പടവുകള്‍

വര്‍ത്തമാനകാലഭാരം പേറുമെന്‍ മേശപുറ-
ത്താവിഷ്കാരങ്ങളൊക്കെയും പൊടിപിടിയ്ക്കേ...
പകുതി വരഞ്ഞ വരവര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ കാന്‌വാസില്‍‍
പൂര്‍ണ്ണരൂപമോക്ഷത്തിനായ്‌ കാത്തിരിയ്ക്കേ...

ഒന്നിനും കഴിയാതലസമായി, കനക്കും
കാലവര്‍ഷവും കണ്ടുകിടക്കുമെന്നെ നോക്കി,
മേലെ, സ്വരക്തനിര്‍മ്മിതവലകളിരിയ്ക്കും
എട്ടുകാലികള്‍ പല്ലിളിച്ചു പുച്ഛിയ്ക്കേ...

സന്ധ്യാസൂര്യനിറം പൂണ്ട വിളക്കിലെ തീ-
യെന്മുഖത്തു വികൃതമാം നിഴലുകള്‍ വീഴ്ത്തവേ...
ശബ്ദനിരഹിതനായി കിടക്കുമെന്നിലേ-
യ്ക്കുന്മാദബീജം തേടി നീയൂളിയിടവേ...

കൂമ്പിയടഞ്ഞൊരാ കണ്ണിമകള്‍ക്കിടയില്‍
‍ഞാനുമെന്റെ ഭാരവുമെനിക്കു നഷ്ടപ്പെടവേ...
മഴതുള്ളികള്‍ തീര്‍ന്ന മഴ മരിക്കാന്‍ തുടങ്ങവേ...
നിന്മുഖത്തു പെയ്തിറങ്ങീ കണങ്ങള്‍, മഴയായി!