tag:blogger.com,1999:blog-70284905141957212742024-03-05T14:19:34.621+05:30കല്പ്പടവുകള്[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.comBlogger20125tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-86083093168506173942011-03-03T17:47:00.001+05:302011-03-29T23:41:45.073+05:30മാഞ്ഞാഞ്ഞ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">നുമ്മടെ ഒരു മാമനുണ്ട്... മാധവന് മാമന്.... </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">മാഞ്ഞാഞ്ഞ എന്ന് അമ്മയും വല്യമ്മാരും വിളിയ്ക്കുന്ന മാധവന് ഞാഞ്ഞ... </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ചീങ്കണ്യാണ്... ‘പടക്കം’ എന്നാണ് വട്ടപ്പേര്... എങ്ങന്യാ ഈ പേര് വന്നേന്നല്ലെ? പണ്ട്, പുള്ളി പന്നിപ്പടക്കത്തിന്റെ എക്സ്പേര്ട്ടായിരുന്നു... പന്നിപ്പടക്കം വച്ച് നായാട്ടിനു പോയി അവിടെനിന്ന് കിട്ടുന്ന കാട്ടുപന്നിയേയും കാട്ടുപോത്തിനേയും നാട്ടില് കൊണ്ടുവന്ന് കട്ട് പീസാക്കി വില്ക്കുന്നതായിരുന്നു മൃഗയാവിനോദം.. പിന്നെ പിന്നെ പന്നിപ്പടക്കങ്ങള് ആള്ക്കാരെ അപായപ്പെടുത്താന് ഉപയോഗിച്ചു തുടങ്ങിയതോടെ മാമനാ പരിപാടി നിര്ത്തി... അതിനു കാരണമുണ്ടായിരുന്നു... </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">പണ്ട് രാജീവ് ഗാന്ധിയെ ശ്രീ പെരുമ്പുത്തൂരില് ബോംബ് വച്ച് കൊലപ്പെടുത്തിയപ്പോള് കേരളമൊട്ടുക്ക് ഇങ്ങനെ ലോക്കലായി “നാടന് ബോംബുകളുണ്ടാക്കുന്ന” ചുള്ളന്മാരെ പൊക്കാന് പൊലീസിനു നിര്ദ്ദേശം കൊടുത്തിരുന്നു... അന്ന് മുങ്ങിനടന്ന മാമന് അതോടെ പരിപാടി നിര്ത്തി... വന്യജീവിസംരക്ഷകരും പരിസ്ഥിതിപ്രവര്ത്തകരുമൊക്കെ ആക്റ്റീവാകുന്നതിനു മുന്നേ തന്നെ മാമന് നിര്ത്തിയതുകൊണ്ട് ലവരുടെ പണി പകുതിയായി കുറഞ്ഞു എന്ന് വേണം പറയാന്.. ഇപ്പോള് 80 നോടടുത്ത് പ്രായം കാണും... </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">പറഞ്ഞുവന്നത്, മാമന്, മാമന്റെ ചെറുപ്പത്തില്, അതായത് എഴുത്തിനൊക്കെ ഇരുത്തുന്ന സമയത്തേ ജഗജില്ലിയായിരുന്നുവെന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട്... അതിലൊന്നായിരുന്നു, </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">മാമന്റെ അത്താഴസമയത്തെ വികൃതികള്... </span></b><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">വൈദ്യുതിയില്ലാത്ത കാലം, രാത്രിസമയം, വീട്ടില് ഭക്ഷണം കഴിയ്ക്കുന്ന കുട്ടികള്.. മാമനും അമ്മയും വല്യമ്മമാരും ഒക്കെ മണ്ണെണ്ണവിളക്കിനു ചുറ്റുമിരുന്ന് ചോറുണ്ണുന്നു... ചോറിനൊപ്പം, സ്പെഷ്യലായിട്ടുള്ളത് മീന് വറുത്തതാണ്... കരുതിയപോലെ തന്നെ, മാമന്റെ മീന് നേരത്തേ കഴിഞ്ഞു... പതിയെ പതിയെ മറ്റുള്ളവരുടേയും തീരാറായി... മാമന് അടുത്തിരിയ്ക്കുന്നവരോട് അല്പം വറുത്ത മീന് ചോദിച്ചിട്ട് ആരും കൊടുത്തില്ല.. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ഇതില് രണ്ടാമത്തെ വല്യമ്മയുടെ മീന് പാത്രത്തില് അതേപടി തൊടാതെ ഇരിയ്ക്കാണ്.. പുള്ളിക്കാരി ഇത് ചോറുണ്ടശേഷം മീന് മാത്രമായി നുള്ളിത്തിന്നാനായി വച്ചിരിയ്ക്കാണ്... മാമന് പകുതി ചോദിച്ചു.. കൊടുത്തില്ല... കാല് ഭാഗം ചോദിച്ചു നോക്കി, കൊടുക്കില്ലെന്ന് കട്ടായം പറഞ്ഞു... മാമന്റെ വക്രബുദ്ധി പ്രവര്ത്തിയ്ക്കാന് തുടങ്ങി.. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">പുള്ളി അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നോക്കിയിട്ട് ആരും തന്നെ ശ്രദ്ധിയ്ക്കുന്നില്ലെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തിയ ശേഷം ഒറ്റ ഊതലാണ്.... മണ്ണെണ്ണവിളക്ക് കെട്ടു.... !!!</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">പിന്നെ എല്ലാവരും കേള്ക്കുന്നത് വല്യമ്മയുടെ കരച്ചിലാണ്... "അയ്യോ അച്ചാ ദേ, ഞാഞ്ഞ എന്റെ മീന് കട്ടോണ്ട് പോവാന് വരണേ....ഓടിവായോ...“ ന്ന്. വിളക്ക് വീണ്ടും കത്തിച്ച വീട്ടുകാര് കണ്ടത് വിളറി നില്ക്കുന്ന മാമനെ ആയിരുന്നു... വല്യമ്മയാണെങ്കില് കൂളായിരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിയ്ക്കുന്നു... മീന് കഷ്ണം അതേപടി വല്യമ്മയുടെ പാത്രത്തിലുണ്ട്... വല്യമ്മ ആരാ മോള്... മാമന്റെ സ്വഭാവം നന്നായി അറിയാവുന്ന വല്യമ്മ, മാമന് വിളക്കൂതിയതും ചോറും പാത്രത്തിന്റെ മുകളിലേയ്ക്ക് കമിഴ്ന്ന് വീണിരുന്നത്രെ.. തലങ്ങും വിലങ്ങും വന്ന മാമന്റെ കൈകള്ക്ക് മീന് കഷ്ണത്തെ തൊടാന് പോലും പറ്റിയില്ല!!!</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">ആശാന്റടുത്തുള്ള വെളച്ചിലുകള്... </span></b><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">അന്നൊക്കെ സ്കൂളിലല്ല, ആശാന്റെ അടുക്കല് മണലിലെഴുതിയായിരുന്നു പഠിത്തം.. ചക്രപാണ്യാശാന്റെ ഒരു കുഴപ്പം എന്താണെന്ന് വച്ചാല്, പറഞ്ഞപടി പിള്ളേരു എഴുതിയില്ലെങ്കില്, എഴുതിക്കൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്ന വിരല് പിടിച്ച് അതേ മണലില് അമര്ത്തി ഒറ്റൊരയ്ക്കലാണ്.. ഉള്ളീന്ന് കിളിക്കുഞ്ഞ് പറന്ന് പോവുമായിരുന്നത്രെ... ആ ആശാന്റെ വിരലൊരയ്ക്കല് കഷായം ഒരിയ്ക്കല് മാഞ്ഞാഞ്ഞയില് പ്രയോഗിയ്ക്കപ്പെട്ടു... “അരി” എന്നെഴുതാന് പറഞ്ഞാല് എന്ത് ചെയ്താലും പുള്ളി എഴുതില്ല... ആശാന് വിരലുരച്ചു... മാമന്റെ വാശി പതിന്മടങ്ങ് വര്ദ്ധിച്ചു... </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">“അരീന്ന് പറയെടാ”.. “ഇല്ല” “അരീന്ന് പറയെടാ” ഇല്ല... “അരീന്ന് പറയെടാ” “അരിവാള്!” .. “അരീന്ന് പറയെടാ” ആശാന്റെ അമ്മെടെ അരിവാള്!!!! അതും പറഞ്ഞ് മാമന് അവിടെനിന്നൊരോട്ടം ഓടിയതാത്രെ.. പിന്നെ അങ്ങോട്ട് പോയിട്ടില്ല്ല്ല... അതോടെ പഠിപ്പ് നിര്ത്തിയത്രെ...!</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">(ഭൈ ദ ഭൈ ഈ മാമനാളൊരു ശില്പ്പിയും കൂട്യാണ്..)</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<br />
</div>[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-89706605806490485662010-02-10T15:08:00.004+05:302010-02-10T16:37:13.839+05:30ഹ്സേമുസിന്റെ ക്രൂരകൃത്യങ്ങള് - 2<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;"><b><br />
</b></span><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="color: #990000;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;">വഴിതെറ്റിപ്പോയ കൊലപാതകക്കുറ്റം</span></span></b><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<div><span class="Apple-style-span">ഏകദേശം പത്തുപതിനഞ്ചുവര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പു നടന്ന സംഭവമാണ്..</span></div><span class="Apple-style-span">വേദ്ഛിയാണ് ലൊക്കേഷന്.. വിദ്യാര്ത്ഥികളൊക്കെ കോഴ്സുപൂര്ത്തിയാക്കി അവരവരുടെ നാടുകളിലേയ്ക്ക് മടങ്ങിപ്പോയൊരൊഴിവുകാലം.. അന്തേവാസികളായി അവശേഷിയ്ക്കുന്ന മുന്നാലുപേരില് ഒന്നോ രണ്ടോ ഒറീസക്കാരും മലയാളികളും മാത്രം ... ഞാനാണെങ്കില് രണ്ടുവര്ഷത്തെ വിദ്യാലയജീവിതത്താല് അനുഭവസമ്പന്നനായ ഒരന്തേവാസിയായി വിലസുന്നു.... </span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">ഈയൊരു ചുറ്റുവട്ടത്തിലാണ് കൊച്ചിയില് നിന്നും ഫെലിക്സ് എന്ന പേരിലൊരു മലയാളിപ്പയ്യന്സ് അവിടെ എത്തുന്നത്... ഇരുപത്തിരണ്ടോ ഇരുപത്തിനാലോ പ്രായം കാണും.. ഏകദേശം ആറടിയോളം പൊക്കം.. 75-80 കിലോ തൂക്കം... ഇരുണ്ട നിറം.. ചുരുണ്ട മുടി.. സോഡക്കുപ്പിയുടെ മൂടുപോലുള്ള കണ്ണടകള് ധരിച്ചിട്ടും ഇടയ്ക്കിടെ ഉണ്ടന് കണ്ണുകള് മുകളിലേയ്ക്കും താഴേയ്ക്കുമൊക്കെ ചിമ്മിനോക്കിക്കൊണ്ടേയിരിയ്ക്കും.. മുംബൈയില് ജോലിചെയ്യുന്ന തമിഴ് നാട്ടുകാരനായ അവരുടെ ഒരു ബന്ധുവിനൊപ്പമാണ് ഫെലിക്സ് വിദ്യാലയത്തിലേയ്ക്കെത്തുന്നത് .. കൂടെ വന്നയാള് രണ്ടാംദിവസം തന്നെ തിരിച്ചു പോവുകയും ചെയ്തു..</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">ഫെലിക്സ് ഒരേയൊരു മകനായതുകൊണ്ടാവണം മിക്കവാറും എല്ലാ ആഴ്ചയിലും ഒന്നോ രണ്ടോ തവണ ഫോണ്കാള് വരും.. (മൊബൈല് ഫോണൊന്നും ഇല്ലാത്ത കാലമായതുകൊണ്ടാണ് പ്രത്യേകം എടുത്തു പറയുന്നത്.. വീട്ടുകാരുടെ സ്നേഹം മറ്റുള്ള അന്തേവാസികള്ക്ക് മാസത്തില് ഒന്നോ രണ്ടോ തവണ മാത്രം വരുന്ന കത്തുകളെന്നിരിയ്ക്കേയാണ് ഫെലിക്സിന്റെ ആര്ഭാടകരമായ ഈ ഫോണ് സംസാരത്തിന് മതിപ്പേറുന്നത്... എന്റെ കാര്യത്തിലാണെങ്കില് 3 വര്ഷത്തിനിടയില് ഒന്നോ രണ്ടോ തവണ മാത്രം ഉണ്ടായിട്ടുള്ളൊരു പ്രതിഭാസമാണിത്.. മാസത്തിലോരോ കത്തുകളെത്താറുണ്ടായിരുന്നതൊഴികെ). ദിവസങ്ങള് കൊഴിഞ്ഞുവീണു.. പതിയെ വിദ്യാലയത്തിലെ പതിവുചിട്ടകളോട് ഫെലിക്സും ഇണങ്ങി..</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">വിദ്യാലയത്തിന്റെതായി കാമ്പസ് വളപ്പിനോട് ചേര്ന്നുകിടക്കുന്ന കുറച്ചു നെല്പാടമുണ്ട്... നെല്ലും കടലയും അമരപ്പയറും ചെറുപയറുമൊക്കെ പലപല സമയങ്ങളിലായി ഇവിടെയാണ് കൃഷി ചെയ്തെടുക്കാറുള്ളത്.. ഈ നെല്പ്പാടത്തിന്റെ ഒരരികിലൂടെ ഒരു ടാറിടാത്ത റോഡും വേറോരു അരികില് ഒരു മെയിന് റോഡുമുണ്ട് ... ടാറിടാതെകിടക്കുന്നത് സമ്പൂര്ണ്ണ ക്രാന്തി വിദ്യാലയത്തിലേയ്ക്കും ഗാന്ധി വിദ്യാപീഠ് എന്ന റൂറല് സര്വ്വകലാശാലയിലേയ്ക്കുമായി തിരിയുന്ന പോക്കറ്റ് റോഡാണ്... ഈ റോഡിനോഡ് ചേര്ന്നുള്ള അരികിലൂടെ ഒരു ചെറിയ കനാലും ഒഴുകുന്നുണ്ട്.. കരിമ്പ്, ഗോതമ്പ്, മാവ്, ചിക്കു, നിലക്കടല, കാബേജ്, കോളിഫ്ലവര്, ബീറ്റ് റൂട്ട്, കാരറ്റ്, പടവലം, മത്തങ്ങ, മുളക് എന്നിങ്ങനെയുള്ള ഗ്രാമീണരുടെ വൈവിധ്യമാര്ന്ന കൃഷിയിടങ്ങളിലേയ്ക്ക് വെള്ളം പോകുന്നത് ഈ കനാലിലൂടെയാണ്.. ഇതിന്റെ ഓരത്തായി വിദ്യാലയത്തിന്റേതായി മുളങ്കൂട്ടം, വാഴ, ചേമ്പ്, ചേന തുടങ്ങിയവ നട്ടുപിടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.. ഇത് ഒരു വേലിയുടെ ഉപകാരം ചെയ്യുമെന്നാണ് വിദ്യാലയത്തിന്റെ വിശ്വാസം.. രഹസ്യമായി ‘റാബിറ്റ് പാച്ച് ‘ എന്ന് ഞങ്ങളിതിനെ വിളിച്ചുപോന്നു. ( വിദേശരാജ്യങ്ങളില് കൃഷിയിടത്തിലെ വിളകള് മുയലുകളും മറ്റും തിന്ന് നശിപ്പിയ്ക്കാതിരിയ്ക്കാന് കൃഷിയിടത്തിനു ചുറ്റുമായി ഒരല്പം അകലത്തില് മുയലുകള്ക്കും മറ്റും മാത്രമായി കൃഷിക്കാര് വിളകള് നട്ടുപിടിപ്പിയ്ക്കുന്നതിനെ ആണ് റാബിറ്റ് പാച്ച് എന്ന് വിളിയ്ക്കുന്നത്.. കൃഷിയിടത്തിലേയ്ക്ക് അതിക്രമിച്ചു കടക്കാറുള്ള മൃഗങ്ങള് ഈ പാച്ചിലുള്ളവ തിന്ന് വിശപ്പടക്കി അവയുടെ വഴിയേ തിരിച്ചുപൊയ്ക്കോളുമത്രെ) .. ആയതിനാല് ഈ ഭാഗത്ത് നട്ടിരിയ്ക്കുന്ന വാഴകളില് നിന്നുള്ള കുലകള് വിദ്യാലയത്തിലാരും പ്രതീക്ഷിയ്ക്കാറേയില്ല..</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">ഈ കനാലിനടുത്തായി റോഡ് സൈഡിനോട് ചേര്ന്ന് നില്ക്കുന്നഒരു വമ്പന് റെയിന് ട്രീയുടെ ശിഖരങ്ങള് വയലിന്റെ മേലേയുള്ള ചില ഭാഗങ്ങളിലേയ്കായി വളര്ന്ന് വന്നിട്ടുള്ളതുകൊണ്ട് അതിനു താഴെ എന്ത് നട്ടാലുമവയ്ക്ക് മതിയായ വളര്ച്ച ലഭിയ്ക്കാറില്ല.. ഈ പ്രശ്നത്തിനു ആകെയുള്ളൊരു പരിഹാരമായിരുന്നു റെയിന് ട്രീയുടെ മുകളില് കയറി അതിന്റെ ചില്ലകള് മുറിയ്ക്കുക എന്നുള്ളത്... പക്ഷെ പൂച്ചയ്ക്കാരു മണികെട്ടും എന്ന മട്ടിലുള്ള ഈയൊരു ദൌത്യം ഏറ്റെടുക്കാന് അങ്ങനെ ആരും മുതിരാത്തതുകൊണ്ട്, അവസാനം ഈ ഞാന് തന്നെ കാര്യസാധ്യത്തിനായി തുനിഞ്ഞിറങ്ങുകയായിരുന്നു... മരം മുറിയ്ക്കാന് മറ്റാരും തയ്യാറാവത്തതുകൊണ്ടുമാത്രം ഗോദയില് ഞാനിറങ്ങിയെന്നേയുള്ളൂ.. അല്ലാതെ ഈയൊരു കലയില് നൈപുണ്യമൊന്നും ഉണ്ടായിട്ടായിരുന്നില്ല...</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">പിറ്റേന്ന് പ്രഭാതഭക്ഷണത്തിനുശേഷം വെട്ടുകത്തിയുമായി ഞാനങ്കം കുറിച്ചു... പ്രശ്നക്കാരനായ റെയിന് ട്രീയുടെ ചില്ലകള് ഒരു മാലയിലെ കണ്ണിപോലെ പരസ്പരം പിണഞ്ഞുണ്ടായ വിടവിലൂടെ ഏതാണ്ട് മുപ്പത് ഇഞ്ചോളം വണ്ണവും 25 മീറ്ററോളം നീളവുമുള്ള ഒരു യൂക്കാലിപ്റ്റസ്സിന്റെ മരം നെടുങ്ങനെ വളര്ന്ന് നില്പ്പുണ്ട്.. </span><span class="Apple-style-span"> ഈ യൂക്കാലിപ്റ്റസ്സ് മുറിച്ചാല് മാത്രമേ, റെയിന് ട്രീയുടെ എനിയ്ക് മുറിയ്ക്കേണ്ട ചില്ലകള് താഴെയ്ക്ക് വീഴുകയുള്ളൂ.. ആയതിനാല് ആദ്യം കത്തി വച്ചത് യൂക്കാലിയുടെ കടയ്ക്കലാണ്... വെട്ടു തുടങ്ങി അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോള് തന്നെ ഒരു കാര്യം വ്യക്തമായി... മരം വെട്ടല് വിചാരിച്ച പോലെ എളുപ്പമല്ല .. വാക്കത്തിയുടെ മൂര്ച്ചയില്ലായ്മ കൂടിയായപ്പോള് എനിയ്ക്കേറേ പണിപ്പെടേണ്ടി വന്നു.. ഒരുകണക്കിന് യൂക്കാലിയെ മുറിച്ചപ്പോഴേയ്ക്കും ഞാന് തളര്ന്നു.. ശേഷം ഭാഗം അടുത്ത ദിവസത്തേയ്ക്കാകാമെന്ന് വച്ചു... കടഭാഗം മുറിച്ച യൂക്കാലിമരം റെയിന് ട്രീയുടെ ചില്ലകള്ക്കിടയില് ചാരി സുരക്ഷിതമായിരിയ്ക്കുന്നത് കണ്ട് ഞാന് മുറിയിലേയ്ക്ക് പോയി...</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">പിറ്റേന്ന്, രാവിലെ കൃഷിയിടത്തില് പണിയുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് ‘മിഷന് റെയിന് ട്രീ‘ ഉച്ചതിരിഞ്ഞിട്ടാണ് തുടങ്ങിയത്.. ഞാന് റെയിന് ട്രീയുടെ മുകളില് കയറിനിന്ന് പ്രശ്നക്കാരനായ ആ വലിയ ചില്ല വെട്ടാന് തുടങ്ങി.. സമയം നാല് നാലരയായി കാണണം.. അങ്ങ് ദൂരെ ഫെലിക്സ് സ്വന്തമായി കിളച്ചുണ്ടാക്കിയ പച്ചക്കറിതോട്ടത്തില് വെള്ളമൊഴിച്ചുകൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്നത് എനിക്ക് കാണാം... ഞാന് വെട്ട് തുടര്ന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു.. ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞ് വിദ്യാപീഠിലെ കുട്ടികള് റോഡിലൂടെ പുറത്ത് പോകുന്നത് വെട്ടിക്കൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്ന എനിയ്ക്ക് കാണാമായിരുന്നു... ഇവരെ കണ്ടിട്ടോ ചെടികള്ക്ക് വെള്ളമൊഴിയ്ക്കുന്നത് തീര്ന്നതുകൊണ്ടോ ബക്കറ്റുമായി ഫെലിക്സ് റെയിന് ട്രീയുടെ പുറകിലായി റോഡിനോട് ചേര്ന്ന സൈഡില് വന്ന് നിന്നു... വെള്ള ബനിയനും നീല കള്ളികളുള്ള ലുങ്കിയുമാണ് വേഷം.. റെയിന് ട്രീയുടെ വെട്ടിക്കൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്ന കൊമ്പുകള് പാടത്തിലോട്ട് നീണ്ടുനില്ക്കുന്നതിനും നേരെ പിന്നിലായിട്ടും മരത്തിന്റെ കടഭാഗത്തിനടുത്തുമായിട്ടാണ് കക്ഷിയുടെ നില്പ്പ്.. ഞാന് വെട്ട് തുടര്ന്ന് കൊണ്ടേയിരുന്നു... വെട്ടി വെട്ടി അവസാനം ഫൈനല് വെട്ടിനോടടുത്തു തുടങ്ങി.... ഫെലിക്സ് അപ്പോഴും പുറകില് തന്നെയല്ലേ എന്ന് ഞാന് തിരിഞ്ഞുനോക്കി ഉറപ്പുവരുത്തി.. അതെ, പുള്ളി അപ്പോഴും റോഡിലൂടെ പോകുന്ന കുട്ടികളെ നോക്കിനില്പ്പാണ്.. എല്ലാം ഓകെ... താഴെയുള്ള നെല്പ്പാടത്തിലേയ്ക്ക് മരം വീഴുമെന്നാണ് എന്റെ കണക്കുകൂട്ടല്.. ഞാന് വിചാരിച്ചപോലെ തന്നെ നെല്പ്പാടത്തിലേയ്ക്ക് റേയിന് ട്രീയുടെ ചില്ലകള് ചാഞ്ഞ് വീഴുന്നത്തിന്റെ ലക്ഷണം കാട്ടുവാനും തുടങ്ങി.. ഞാന് ഫൈനല് വെട്ട് വെട്ടി...</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">“ട്.ര് ര് ര്.....ര്...ര് .... ര് “</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">മുകളില് നിന്നും മരത്തിന്റെ വീഴ്ചയുടെ ശബ്ദം കേട്ടതും പിറകില് നില്ക്കുന്ന ഫെലിക്സ് പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞ് മുകളിലേക്ക് നോക്കുകയും തന്റെ സോഡക്കുപ്പി ഗ്ലാസ്സിന്റെ എഫക്റ്റ് കൊണ്ടോ എന്തോ, മരം തന്റെ മേലോട്ട് വീഴുമെന്ന് ഭയന്നമ്പരന്ന് നോക്കിയതും എന്റെ പ്രതീക്ഷകള്ക്ക് വിരുദ്ധമായി നെല്പ്പാടത്തിലേയ്ക്ക് ഒറ്റ ഓട്ടവുമായിരുന്നു.. ഞാന് മുകളില് നിന്നു നോക്കുമ്പോള് മരം വീഴുന്ന അതേ പോയിന്റ് ലക്ഷ്യമാക്കി പാഞ്ഞടുക്കുന്ന ഫെലിക്സ്... മുകളിലൂടെ താഴേയ്ക്ക് അതിശക്തമായി പതിയ്ക്കുന്ന യൂക്കാലി മരം.. എന്റെ കയ്യും കാലും വിറച്ചിട്ടു വയ്യ.. ഞാന് മുകളില് നിന്ന് അലറിവിളിച്ച് പറയുന്നുണ്ട് അങ്ങോട്ട് ഓടല്ലേ... അങ്ങോട്ടാണ് മരം വീഴുന്നത് എന്നൊക്കെ.. എവിടെ കേള്ക്കാന്... ഫ്രാക്ഷന് ഓഫ് സെക്കന്റ്... താഴേനില്ക്കുന്ന ഒരാളുടെ മേലേയ്ക്ക് ഒരു ഷിപ്പിംഗ് കണ്ടെയിനര് പതിച്ചപോലെ മരം ഫെലിക്സിന്റെ ഷോള്ഡറിലും തലയ്ക്ക് പിന്നിലുമായി ഊക്കോടേ പതിച്ചതും ‘ഠ്പ്പോ!!!” എന്ന പോലെ വേഗത്തില് ഓടിയിരുന്ന ഫെലിക്സ് ഒറ്റയടിയ്ക്ക് നിലം പൊത്തുകയും ചെയ്തു... അനങ്ങുന്നില്ല!!! റെയിന് ട്രീയുടെ ഇടയില് മുറിച്ചു നിര്ത്തിയിട്ടുള്ള യൂക്കാലിയ്ക്ക് നല്ല ഭാരമുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് മരത്തില് നിന്നുള്ള ശബ്ദവും വേഗതയും വളരെ കൂടുതലായിരുന്നു.. ഏതാണ്ട് രണ്ട് രണ്ടര ആളുയരത്തില് മരത്തില് നില്ക്കുന്ന ഞാന് താഴോട്ട് ചാടിയിറങ്ങി ഫെലിക്സിന്റെ അടുത്തേക്കോടി ചെന്ന് പൊക്കിയെടുക്കാന് നടത്തിയ ശ്രമം വിഫലം.. കഴിയുന്നില്ല.. സ്വതവേ നല്ല ഭാരമുള്ളയാള് തളര്ന്ന അവസ്ഥയില് കൂടിയായപ്പോള് എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും എന്നെകൊണ്ടായില്ല... പൂര്ണ്ണമായും ഫെലിക്സിന്റെ ബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടിരിയ്ക്കുന്നു.. വായിലൂടെ അല്പാല്പം ചോര വരുന്നുണ്ട്... തത്സമയസംഭവം കണ്ട് ബസ് സ്റ്റോപ്പില് ഇരിയ്ക്കുകയായിരുന്ന വിദ്യാപീഠിലെ കുട്ടികള് സംഭവസ്ഥലത്തേയ്ക്ക് ഓടിവന്നതുകൊണ്ട് ഫെലിക്സിനെ പൊക്കിയെടുത്ത് വിദ്യാലയത്തിലെത്തിയ്ക്കാന് കഴിഞ്ഞു.. ആരോ അടുക്കളയില് നിന്ന് കുറച്ചു വെള്ളമെടുത്തുകൊണ്ട് വന്നു... അതില് നിന്നും ഒരു കൈക്കുമ്പിള് വെള്ളമെടുത്ത് ഫെലിക്സിന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് തളിച്ച് അക്ഷമയോടെ നോക്കി... നാലഞ്ചുദിവസം ഇരുട്ടുമുറിയിലടച്ചിട്ട ആള് പ്രകാശത്തിലേയ്ക്ക് നോക്കുന്നതുപോലെ ഫെലിക്സ് പതിയെ കണ്ണുതുറന്നു.. തലയുടെ പിന്ഭാഗത്ത് കനത്ത വേദനയുള്ളതുപോലെ കൈകൊണ്ട് പൊത്തിപ്പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്.. കുറച്ചുവെള്ളം കുടിയ്ക്കാന് കൊടുത്തു.. ഒരു കവിള് വെള്ളം കൊണ്ട് ഒലിച്ചുവന്ന ചോരപ്പാടുകള് കുലുക്കുഴിഞ്ഞ് തുപ്പിക്കൊണ്ട് ഫെലിക്സ് വെള്ളം കുടിച്ചു.. നാവ് മുറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നതൊഴിച്ചാല് ഫെലിക്സിന്റെ ശരീരത്തില് മുറിവുകളൊന്നുമില്ല.... മരം വീണതിന്റെ ആഘാതത്തില് നാവില് അമര്ത്തി കടിച്ചതാകണം ചോരപൊടിയാന് കാരണം..</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">ഡോക്റ്ററായ ഉമാദിദി ഈ സമയത്ത് വിദ്യാലയത്തിലില്ല.. ഏതാണ്ട് മൂന്ന് കിലോമീറ്റര് ദൂരെ വാലോഡ് എന്ന സ്ഥലത്തുള്ള ഗ്രാമോദ്ദ്യോഗ് ഭവനില് നടന്നുകൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്ന ഒരു ശിബിരത്തില് പങ്കെടുക്കുകയായിരുന്നു ദിദി.. സുരേന്ഭായ് ഉടന് തന്നെ ബൈക്കുമായി പോയി ദിദിയെ കൂട്ടികൊണ്ടു വന്നു.. ഫെലിക്സിനെ പരിശോദിച്ച ദിദി മരം വീണ ഭാഗത്തെ വേദനയും മറ്റും ചോദിച്ചു മനസ്സിലാക്കിയ ശേഷം അവിടെ നാടന് മരുന്നായി ഉപയോഗിയ്ക്കുന്ന, എണ്ണയില് സവാളയും മഞ്ഞള്പ്പൊടിയും ചേര്ത്ത് വഴറ്റിയ മിശ്രിതം കൊണ്ടുവരാന് പറഞ്ഞു.. അത് വേദനയുള്ള ഭാഗത്തൊക്കെ പൊത്തിവച്ചു തുണികൊണ്ട് വരിഞ്ഞ് കെട്ടി.. തലയില് വേദയുണ്ടെന്ന് പരാതി പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് രാത്രിയില് ഫെലിക്സിനരികെ ഉറക്കമിളച്ചിരിയ്ക്കാന് ആളെ ഏര്പ്പാടാക്കി.. ഛര്ദ്ദിയ്ക്കുകയാണെങ്കില് ഉടനടി ആശുപത്രിയില് എത്തിയ്ക്കണം.. മുംബൈയിലുള്ള ഫെലിക്സിന്റെ റിലേറ്റീവീനെ വിവരമറിയിച്ചു... എല്ലാവരുടേയും മുഖത്ത് ടെന്ഷന്.. എനിയ്ക്കാണെങ്കില് ഭയങ്കര വിഷമം, ഒന്നും മന:പൂര്വ്വമല്ലായിരുന്നിട്ടും... അന്ന് രാത്രി ഫെലിക്സിനൊപ്പം ഞാനും ഉറങ്ങാതെയിരുന്നു...</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">പിറ്റേന്ന്, രാവിലെതന്നെ ദിദി വന്നു ഫെലിക്സിനെ കണ്ടു.. കഴുത്തിനു പിന്നില് അല്പം നീരു വന്നിട്ടുണ്ട്.. പിന്നെ ഇടയ്ക്ക് ഒന്നുരണ്ടുതവണ ഛര്ദ്ദിയ്ക്കാന് തോന്നിയിരുന്നെന്നും അത് ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞില്ലെന്നും ഫെലിക്സ് ദിദിയോട് പറഞ്ഞു.. എന്നാല് പിന്നെ ഹോസ്പിറ്റലില് അഡ്മിറ്റാക്കാമെന്ന് ദിദി അറിയിയ്ക്കുകയും ഉടനടി വണ്ടിയില് ഫെലിക്സിനെ സൂറത്തിലുള്ള പ്രശസ്തമായ ഒരു ആശുപത്രിയില് എത്തിയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.. മുംബൈയിലെ ഫെലിക്സിന്റെ ബന്ധു നേരെ ആശുപത്രിയിലേയ്ക്കാണെത്തിയത്.. കൊച്ചിയില് നിന്ന് ഫെലിക്സിന്റെ അമ്മ ഫ്ലൈറ്റില് ബറോഡയിലെത്തി പിന്നീട് ടാക്സിയില് ആശുപത്രിയിലേയ്ക്കും.. ആദ്യദിവസം ഞാന് പോയിരുന്നില്ല.. പിറ്റേന്ന് ഫെലിക്സിന്റെ വസ്ത്രങ്ങളും മറ്റുമായി ഞാന് ആശുപത്രിയിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു... അവിടെയുള്ള അമ്മയേയും ബന്ധുവിനേയും എങ്ങനെ അഭിമുഖീകരിയ്ക്കും എന്നോര്ത്ത് മനസ്സ് കലുഷിതമായിരുന്നു.. ആകെയുള്ള മകനല്ലേ.. അവര് പ്രകോപിതരായാല് തെറ്റ് പറയാനൊക്കുമോ? എന്തായാലും വരുന്നിടത്തു വച്ചുകാണാം എന്ന് മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു...</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">ഞാന് ആശുപത്രിയുടെ വരാന്തയിലെത്തി.. ഫസ്റ്റ് ഫ്ലോറിലാണ് ഫെലിക്സിനെ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്തിരിയ്ക്കുന്നത്.. സ്റ്റെയര്കേസിലെ ഓരോ പടികള് കയറുമ്പോഴും നെഞ്ചിടിപ്പ് പെരുമ്പറ പോലെ കൂടി കൂടിവന്നു... അവസാനം മുറിയുടെ മുന്നിലെത്തി... സ്വന്തം മകനെ കൊല്ലാന് ശ്രമിച്ച ഒരു കൊലപാതകിയുടെ മേലെ ഒരമ്മയുടെ പൊള്ളുന്ന നോട്ടം ഏതുസമയവും ശാപാഗ്നി പോലെ വന്നു വീഴാമെന്ന കരുതലില് മനസ്സിനെ ഊട്ടിയുറപ്പിച്ച്, തലകുമ്പിട്ട്, ഞാനാ മുറിയുടെ വാതില് പതിയെ തള്ളിത്തുറന്നു...</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">എതിരേറ്റത് ഫെലിക്സിന്റെ പുഞ്ചിരിയായിരുന്നു.. മുഖം തിരിച്ച് അമ്മയോട് പറഞ്ഞു ‘ഇതാണ് ഹ്സേമുസ്... ‘.</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">ഞാന് ഞെട്ടലോടെ അമ്മയെ നോക്കി.. ആ അമ്മ എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു..</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">നിറയെ വെള്ളം നിറച്ച ആശ്വ്വാസത്തിന്റെ ഒരു വലിയ ബലൂണ് എന്റെ തലയിലൂടെ പൊട്ടിവീണ പോലെ തോന്നി..</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">ഞാന് പറഞ്ഞു, “അമ്മേ ഞാനറിയാതെ...”</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">“എന്നോടെല്ലാം ഫെലിക്സ് പറഞ്ഞു.. ദെവത്തിന്റെ നിശ്ചയങ്ങള് ആര്ക്കാ തടുക്കാന് കഴിയുക.. “എന്ന് ആ അമ്മ മറുപടി പറഞ്ഞു...</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും കുശലാന്വേഷണങ്ങള് നടത്തി. മണിക്കൂറുകള് കടന്നുപോയി...</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">എക്സ് റേ റിപ്പോര്ട്ട് വന്നിട്ടുണ്ട്, തോളെല്ലില് ചെറിയ ചിന്നലുണ്ടായിരുന്നു.. തലയുടെ പിന്ഭാഗം പലസമയങ്ങളിലായി വേദനിയ്ക്കുന്നതുകൊണ്ട് ഡോക്റ്റര് അടുത്ത ദിവസം സി ടീ സ്കാന് ചെയ്യാന് ആവശ്യപ്പെട്ടിരിയ്ക്കുകയാണ്.. അതു വന്നാലേ കാര്യങ്ങളുടെ സീരിയസ്നസ്സ് മനസ്സിലാവൂത്രെ.. ടെന്ഷന് തീരുന്നില്ലല്ലോ ഭഗവാനേ!..</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">അന്ന് വൈകും വരെ ഞാന് ഫെലിക്സിനൊപ്പമിരുന്നു.. പിന്നീട് യാത്ര പറഞ്ഞ് വിദ്യാലത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുപോയി.. മുറിയിലെത്തി അവനൊന്നും പറ്റല്ലേയെന്ന് ഉള്ളുരുകി പ്രാര്ത്ഥിച്ചു... പക്ഷെ, അന്നാശുപത്രിയില് നിന്നും അവനെ കണ്ട് ഇറങ്ങുമ്പോള് കരുതിയില്ല പിന്നീടൊരിയ്ക്കലും ഞങ്ങള് പരസ്പരം കാണില്ലെന്ന്..</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">സി ടി സ്കാന് റിപ്പോര്ട്ട് വന്നു. ഗുരുതരമായി ഒന്നുമില്ല.. രണ്ടു ദിവസം കൂടെ ആശുപത്രിയില് തങ്ങിയ ഫെലിക്സ് അമ്മയോടൊപ്പം നാട്ടിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചുപോകാന് തീരുമാനമെടുക്കുകയായിരുന്നു.. അമ്മ നിര്ബന്ധിച്ചിരുന്നിരിയ്ക്കണം... ഫെലിക്സിന്റേതായി വിദ്യാലത്തിലുണ്ടായിരുന്ന സാധനങ്ങളൊക്കെതന്നെ സൂറത്തിലേയ്ക്കെത്തിച്ചു കൊടുത്തു.. എനിയ്ക്ക് സൂറത്തില് പോയി അവരെ യാത്രയയയ്ക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും ഫെലിക്സ് എന്നെ ഫോണില് വിളിച്ച് യാത്ര പറഞ്ഞു..</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span">നിര്ഭാഗ്യവശാല്, പിന്നീടൊരിയ്ക്കലും അവനോ ഞാനോ പരസ്പരം വിളിയ്ക്കുകയുണ്ടായില്ല.. എങ്കിലും ഇന്നും ഓര്മ്മകളില് ആ മരത്തിന്റെ വീഴ്ചയുടെയും എന്റെ അലറിവിളിയുടേയും മാറ്റൊലികള് ഇടയ്ക്കിടെ കടന്നുവരാറുണ്ട്.. പിന്നോടിയായി വഴിതെറ്റിപ്പോയ ഒരു കൊലപാതകകുറ്റത്തില് നിന്നും രക്ഷപ്പെട്ടതിലുള്ള നെടുവീര്പ്പുകളും...</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_9vdQoEoO7n4/S3J9uuq93bI/AAAAAAAABfQ/fVcuAXjLdqQ/s1600-h/felix.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span"><img border="0" height="209" src="http://2.bp.blogspot.com/_9vdQoEoO7n4/S3J9uuq93bI/AAAAAAAABfQ/fVcuAXjLdqQ/s320/felix.jpg" width="320" /></span></a></div><span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span> <br />
<i><span class="Apple-style-span">(രേഖാചിത്രത്തില് ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വലുതാക്കി നോക്കിയാല് കാര്യത്തിന്റെ ഏകദേശരൂപം പിടികിട്ടും)</span></i><br />
<i><span class="Apple-style-span"><br />
</span> <span class="Apple-style-span"> </span></i><br />
<i><br />
</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i><br />
</i>[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-3201616291638162472009-06-23T12:27:00.003+05:302009-06-23T15:55:20.621+05:30ഹ്സേമുസിന്റെ ക്രൂരകൃത്യങ്ങള് -1<span style="font-size: large;"></span><b><span style="font-size: large;"></span></b><br />
<div style="color: #cc0000;"><b><span style="font-size: large;">ആപ്രേഷന് തവളാച്ചി</span></b></div><b><span style="font-size: large;"> </span></b><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">പത്തോ പന്ത്രണ്ടോ വയസ്സുള്ളപ്പോഴാണെന്നു തോന്നുന്നു.. ഞാന് കൊടകരയില് വല്യമ്മയുടെ വീട്ടില് നിന്നു പഠിയ്ക്കുന്ന കാലം... തലേമെ തലതെറിച്ച സ്വഭാവം... ഒരു ദിവസം രാവിലെ ഞാന് ഉറക്കമുണര്ന്നെണീറ്റത് അക്കാലത്ത് കണ്ട ഏതോ ഒരു സിനിമയുടെ ഹാങ്ങ്-ഓവറുമായായിരുന്നു.. അത് മനസ്സില് നിന്നും എന്ത് ചെയ്തിട്ടും പോയില്ല.. പ്രഭാതകൃത്യങ്ങള് തീര്ത്ത് കാപ്പികുടി കഴിഞ്ഞതും ചൂണ്ടയുമായി നേരെ തൊട്ടടുത്തുള്ള പാടത്തേയ്ക്ക് വിട്ടു... പറവൂര് ഭരതന് ഒച്ചയില്ലാതെ ‘ഹ ഹ ഹ‘ യെന്ന് ചിരിയ്ക്കുന്ന പോലെയിരുന്ന ഒരു പച്ചത്തവളയെ ചൂണ്ടയാല് പിടിച്ചു. (ചൂണ്ടയില് പിടിയ്ക്കാന് ഇത്രയും ഈസിയായിട്ടുള്ള വേറൊരു ജീവീ ഇല്ലല്ലോ! നമ്മളൊന്നും ചെയ്യേണ്ട... ഇരയെ കോര്ക്കാത്ത ചൂണ്ടക്കൊളുത്തില് പോലും രണ്ടു കോലെങ്ങിനും പൊക്കത്തില് പുള്ളി ‘എന്നെ കൂടെകൊണ്ടു പോകൂ...’ എന്നും പറഞ്ഞ് ചാടിവന്നു കൊത്തിക്കോളും).<br />
<br />
അങ്ങനെ പിടിച്ച തവളയെ കൊണ്ട് വന്ന്, വളപ്പില് ചാഞ്ഞുകിടക്കുന്ന തെങിന്റെ കടയ്ക്കല് വച്ച് കുറച്ച് മൊട്ടുസൂചികള് കൊണ്ട് ജീസസ് ക്രൈസ്റ്റിന്റെ കുരിശ് പോസ്സില് കൈകളിലേയ്ക്ക് സൂചി അടിച്ചുകയറ്റി.. ഒരു കുതറല്.. ഒരു പിടയല്... എന്നിട്ടും തവളാഹങ്കാരത്തിനൊരു കുറവും ഇണ്ടായില്ല.... വായ വീണ്ടും പറവൂര് ഭരതനെപോലെ തന്നെ... ഞാനത് മൈന്റു ചെയ്യാതെ അടുത്ത സ്റ്റെപ്പിലേയ്ക്ക് കടന്നു... ചേട്ടായി ഷേവ് ചെയ്യാന് കൊണ്ട് വച്ച പുതിയ ബ്ലേഡെടുത്ത് (പുതിയതാവുമ്പോ അധികം വേദന തോന്നില്ല... തന്നെയുമല്ല, നാളെവന്ന് തുരുമ്പുകേറി പോയ്സനടിച്ച് ചത്തെന്ന് പറയില്ലല്ലോ...) തവളയുടെ കഴുത്തിന്റെ താഴെവച്ച് ഏതാണ്ട് കാലിന്റെ ലെവല് വരെയ്ക്കും അമര്ത്തി പിടിച്ചിട്ട് ഒറ്റ വര. ദേ കെടക്കണൂ.. ഗംബ്ലീറ്റ് ഇന്റേല് ഇന്സൈഡ് തവള പാക്കേജ്... തൊട്ടടുത്ത് കിടന്ന ഒരീര്ക്കിലെടുത്ത് ഉള്ളിലൊള്ളതൊക്കെ ഒന്നു പൊക്കീം താഴ്ത്തീം നോക്കി.. അന്നൊക്കെ ആകപ്പാടെ അറിയാവുന്ന ആന്തരികഘടന ഇടയ്കിടെ വീട്ടില് ‘ബ്ബ ബ്ബാ ബ്ബാ” വിളിച്ച് ചോറിട്ടുകൊടുത്ത് വളര്ത്തി വലുതാക്കിനിറുത്തിയിരിയ്ക്കുന്ന ഹൃതിക് റോഷനെപോലെയുള്ള കോഴിക്കുട്ടന്മാരെ വിരുന്നുകാരാരെങ്കിലും വീട്ടില് വരുന്ന കാലത്ത് വെട്ടിക്കൂട്ടാക്കുമ്പോഴാണ്... എന്തായാലും മിക്കവാറും ‘സംഗതിക‘ളൊക്കെ യഥാസ്ഥാനങ്ങളില് അല്പസ്വല്പം ഷേപ്പ് വിത്യാസമുണ്ടെങ്കിലും ഉണ്ടെന്നു തന്നെ ഉറപ്പു വരുത്തി... ഇനിയെന്തു ചെയ്യും?? അപ്പോഴാണ് ടപ്പോ ടപ്പോന്നിടിയ്ക്കുന്ന ഹൃദയം കണ്ടത്.. ഒരു രസം തോന്നി.. തൊട്ടടുത്ത് നിന്ന കറുകപുല്ലിന്റെ നീണ്ട ഒരു ഭാഗം പറിച്ചെടുത്ത് തവളാച്ചീടെ ഹൃദയത്തിന്റെ അടിഭാഗത്തിലേയ്ക്ക് അങ്ങ് തിരുകികേറ്റി വച്ചു.. അപ്പഴല്ലെ രസം.. ഡിംഗ് ഡോംഗ് .. അതെ കറുകപ്പുല്ല് മുകളിലേയ്ക്കും താഴേയ്ക്കും പൊങ്ങിതാഴാന് തുടങ്ങി... ക്വാര്ട്സ് ക്ലോക്കിന്റെ സെക്കന്റ് സൂചിപോലെ... പതിയെ പതിയെ പുല്ലിന്റെ ഭാരം കൂട്ടിയും കുറച്ചും ഹൃദയമിടിപ്പിന്റെ ഹോഴ്സ് പവ്വറും പരീക്ഷിച്ചു.. ബോറടിയ്ക്കാന് തുടങ്ങിയപ്പോള് തുന്നുന്ന സൂചിയും നൂലും കൊണ്ട് വന്ന് തവള വയര് തുണി തുന്നും പോലെ ചേര്ത്ത് വച്ച് തുന്നി... ഇടയിലിത്തിരി ഭസ്മോം ഇട്ട് കൊടുക്കാന് മറന്നില്ല.. വേഗം മുറിവുണങ്ങൂലോ... എന്നിട്ട് മൊട്ടുസൂചിയൊക്കെ ഇളക്കിയെടുത്ത് തവള പേഷ്യന്റിനെ പാടത്തുള്ള കുളത്തില് കൊണ്ടിട്ടിട്ട് തിരിച്ചു നടന്നു.. <br />
<br />
ഇപ്പോഴും ഇടയ്ക്കൊക്കെ ഞാനാ തവളയെ ഓര്ക്കാറുണ്ട്.. അപ്പോഴൊക്കെ, അതിനെ അന്നു ഞാന് കൊല്ലാതെ വിട്ടല്ലോ എന്നൊരാശ്വാസവും തോന്നാറുണ്ട്.. പാവം ഇപ്പോ എന്തെടുടുക്കുന്നുണ്ടാവും? എന്നെ ഓര്ക്കാറുണ്ടാവൊ ആവോ....</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span>[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-30064030388756935112009-03-31T16:14:00.000+05:302009-04-02T12:36:36.128+05:30സമ്പൂര്ണ്ണ ക്രാന്തി വിദ്യാലയം<span style="font-size: 130%;"><span style="color: #990000;"><b></b></span></span><br />
<span style="font-size: 130%;"><span style="color: #990000;"><b></b></span></span><br />
<span style="font-size: 130%;"><span style="color: #990000;"><b>റോഡ് ടു സമ്പൂര്ണ്ണ ക്രാന്തി </b></span><br />
<br />
1990-കളുടെ ആദ്യം, കേരളത്തിലെ പെരിങ്ങോം എന്ന സ്ഥലത്ത് സര്ക്കാര് പദ്ധതിയിട്ടിരുന്ന ആണവനിലയത്തിനെതിരേയുള്ള പ്രക്ഷോഭപരിപാടികളില് പങ്കെടുക്കാനെത്തിയ സംഗമിത്ര ദേശായിയെ ഇന്റര്വ്യൂ ചെയ്യാന് പോയ അന്നത്തെ ‘വീക്ഷണം‘ പത്രത്തിന്റെ സബ്-എഡിറ്റര്, </span><a href="http://www.google.co.in/search?hl=en&q=PP+baburaj+mysore&meta=" linkindex="252"><span style="font-size: 130%;">പി പി ബാബുരാജ്</span></a><span style="font-size: 130%;"> എന്ന എന്റെ കസിന് ബ്രദര്, സംഗമിത്രയുടെ വാചാലമായ പ്രഭാഷണത്തില് പ്രചോദനം പൂണ്ട്, ഉള്ള ജോലിയും വിട്ടെറിഞ്ഞ്, രായ്ക്കുരാമാനം വേദ്ച്ഛിയിലെത്തിപ്പെടുകയായിരുന്നു.. </span><br />
<span style="font-size: 130%;"></span><br />
<span style="font-size: 130%;">എതാണ്ട് ഒന്നര വര്ഷത്തോളം അവിടെ കഴിഞ്ഞിരുന്ന ഇദ്ദേഹം ആറേഴുമാസം കൂടുമ്പോള് നാട്ടില് വരികയോ അല്ലെങ്കില് അന്നത്തെ 15 പൈസ പോസ്റ്റ് കാര്ഡില് "സിഗരറ്റ് വലി ഹാനികരമെന്നോ, കണ്ടീഷന്സ് അപ്ലൈ' എന്നൊക്കെയോ എഴുതിവച്ചിരിയ്ക്കും പോലെയുള്ള അക്ഷരവലിപ്പത്തില് കുനുകുനാന്നെഴുതിപിടിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് സ്നേഹത്തോടെ എനിയ്ക്കയച്ചുതന്നുകൊണ്ടിരുന്ന വേഡ്ഛിയെന്ന സുന്ദരമായ ആ കൊച്ചുഗ്രാമത്തിന്റെ ഹഢാദാകര്ഷിയ്ക്കുന്ന വാഗ്മയചിത്രങ്ങളും ക്ഷണപത്രങ്ങളും, നാട്ടില്, 'തല്ലുകൊള്ളിത്തരവും കാമ്പസ് ലൈഫും' എന്ന ഡെയിലി കോമ്പിനേഷന് പ്രോഗ്രാമൊഴിച്ച് വേറെ യാതൊരുപണിയുമില്ലാതെ 'തെക്കുവടക്കുസര്വീസില് ഒരാജീവനാന്ത ലൈസന്സിനപ്ലികേഷന് കൊടുത്താലോ എന്നാലോചിച്ചു കൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്നവനുമായ എന്റെ പാവം മാടപ്രാവുമനസ്സിലെവിടൊക്കെയോ ചുമ്മാതങ്ങനെ അടിഞ്ഞുകൂടിക്കിടക്കുമ്പോള്, എന്നുവച്ചാല്, തെക്കു-വടക്ക്-കിഴക്കു-പടിഞ്ഞാറ് ഒക്കെ ജാതിമതഭേദവിത്യാസമില്ലാതെ യഥേഷ്ടം തേരാപാരാ നടക്കുന്ന ആ മനോഹര സമയത്തിങ്കല്, സാക്ഷാല് ശ്രീ ബാബുരാജണ്ണന് ഹിംസെല്ഫ്, നാട്ടില് സമാഗതനാവുകയും, 'അടുത്ത ഒരു രംഗത്തോടുകൂടി ഈ നാടകം ഇവിടെ അവസാനിയ്ക്കുന്നതായിരിയ്ക്കും' എന്നതിനു സമാനമായ ധ്വനിയില് തന്ന, താക്കീതുപോലുള്ള ആ അവസാനക്ഷണം " ഡാ, ഇതെന്റെ അവസാന വരവാണ്... ഞാനിനിയവിടെ ഒരാറുമാസം കൂടിയേ ഉണ്ടാകൂ ..., ഇപ്പൊ പോരുന്നെങ്കില്, പോരെ..' എന്നുമുള്ള വാക്കുകളില് നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്ന, എനിയ്ക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടുപോകുവാന് സാധ്യതയുണ്ടായിരുന്ന ഇന്നത്തെ എന്നെ, ഞാന് പോലുമറിയാതെ സാക്ഷാല് ശ്രീ ഭഗവാന് ജീ, എന്റെ മാതാപിതാക്കന്മാരെ സമ്മതിപ്പിച്ചെടുക്കുന്നതിലൂടെ (ഓണ്ലി ഫോര് ആറുമാസം എന്നൊരു കണ്ടീഷനില്) എനിയ്ക്ക് നേടിത്തന്ന് അനുഗ്രഹിയ്ക്കുകയായിരുന്നു... (വാചകം നീണ്ടുപോയെങ്കില് ഇത്തവണത്തേയ്ക്ക് ക്ഷമിയ്ക്കണേ..)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_IjsKVQwKsPd2oFkhcNvggP4cuB7F1wwY4ilz_oHiY0LBOgc-IbygC7oQJN_buGGBbTQXLt2maUcPRuszoDYe0Li9rMPAkBs3O4fXdRsTK2R3N-U0ol7pJA-UqBWlRV4imC6Unvlyr7I/s1600-h/ved6.jpg" linkindex="253"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137497591619758258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_IjsKVQwKsPd2oFkhcNvggP4cuB7F1wwY4ilz_oHiY0LBOgc-IbygC7oQJN_buGGBbTQXLt2maUcPRuszoDYe0Li9rMPAkBs3O4fXdRsTK2R3N-U0ol7pJA-UqBWlRV4imC6Unvlyr7I/s400/ved6.jpg" style="float: left; margin: 0px 10px 10px 0px;" /></a>അങനെ ചിത്രരചനയുടെ വിത്യസ്തമേഖലകളുടെ "കേട്ടറിഞ്ഞ" സാധ്യതകള് സ്വായത്തമാക്കാനും എന്ന ബാനറോടുകൂടി (അന്ന് ഫ്ലെക്സില്ല :)) ആറുമാസത്തേയ്ക്കുള്ള വിസയുമായി ഗുജറാത്തിലെ, സൂറത്തിലെ, സമസ്തശാന്തസുന്ദരമായ വേഡ്ച്ഛിഗ്രാമത്തിലേയ്ക്ക് ഏട്ടനോടൊപ്പം ഞാനും യാത്രയാവുകയായിരുന്നു...<br />
<br />
മാമരങ്ങള് കോച്ചിവലിയ്ക്കുന്ന ജനുവരിമാസത്തിന്റെ കറുത്തുകനത്ത രാത്രിയില് ഏതാണ്ട് ഒന്നോ രണ്ടോ മണിസമയത്ത്, തണുത്തുവിറച്ച് ഇരുള്തിങ്ങിയ വഴിയിലൂടെ, തപ്പിത്തടഞ്ഞ് ബാബുച്ചേട്ടനൊപ്പം ഞാനും 'ഭാവികാലത്തിന്റെ' പുതിയൊരു പ്രഭാതത്തെയും പ്രതീക്ഷിച്ച് വിദ്യാലയത്തിലേയ്ക്ക് വലതുകാല് വച്ചു കയറിക്കൂടി എന്നു സാരം.<br />
<br />
എന്നാല്, ചില സാങ്കേതിക വികാസപരിണാമങ്ങളുടെ ഫലമായി ഇന്ത്യന് കമ്മ്യൂണികേറ്ററെന്നും സദ് വാര്ത്തയെന്നുമുള്ള പേരുകളോടെ പള്ളിക്കാരായ അച്ചായന്മാര് എറണാകുളത്തുനിന്നും തുടങ്ങാനിരുന്ന പത്രക്കമ്പനിയില് എഡിറ്റിംഗ് ജോലിയുടെ സാധ്യതകള് കണ്ട ബാബുച്ചേട്ടന്, എന്നോടൊപ്പം ആറുമാസത്തേയ്ക്കുണ്ടാവും എന്ന മോഹനവാഗ്ദാനം സ്വയം തിരുത്തിത്തരികയും വേഡ്ച്ഛിയിലെത്തിയതിനു പതിനൊന്നാം പക്കം, നാട്ടിലേയ്ക്കു ഒറ്റയ്ക്ക് വണ്ടികയറുകയും ചെയ്തു..</span><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq_b_ECTqaPs1Uj9a9bXlKqF9AtUgHQQNrhkHCb-2_tL7Plasu6-CteBwAh3k5KNDodeaVpKizYSSmz3aqLB_euY6PVQJ23BzWJkcxy7UuoEiqAiVxJ0Wib9J4w494kX4hh0xyYrY-NBM/s1600-h/old-days.jpg" linkindex="254"><span style="font-size: 130%;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137497604504660178" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq_b_ECTqaPs1Uj9a9bXlKqF9AtUgHQQNrhkHCb-2_tL7Plasu6-CteBwAh3k5KNDodeaVpKizYSSmz3aqLB_euY6PVQJ23BzWJkcxy7UuoEiqAiVxJ0Wib9J4w494kX4hh0xyYrY-NBM/s400/old-days.jpg" style="float: left; margin: 0px 10px 10px 0px;" /></span></a><span style="font-size: 130%;">ആവശ്യത്തില് കൂടുതലുള്ള പട്ടിക്കുട്ടികളെ ചാക്കില് പൊതിഞ് ദൂരെയെവിടെയെങ്കിലുമൊക്കെ കൊണ്ടുകളയുന്നതും കഥകളില് വായിച്ചിട്ടുള്ള റോബിന്സണ് ക്രൂസോയുടേയുമൊക്കെ കഥകള് പരസ്പരവിരുദ്ധമായ സംഗതികളാണെങ്കിലും എന്റെ കാര്യത്തിലവ ഏറെ സാമ്യമുള്ളവയായി എനിയ്ക്കുതോന്നുകയും പിന്നീടുള്ള എന്റെ ഉറക്കങളില് അവയൊക്കെ സ്ലൈഡ്ഷോകളായി മിന്നിമറയുകയും ഞാന് പേടിസ്വപ്നങള് കണ്ടപോലെ ഞെട്ടിത്തരിയ്ക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടേയിരുന്നു...<br />
<br />
അതുവരെ മലയാളമൊഴിച്ച് ബാക്കിയെല്ലാം വെറും കാ-പീ-കൂവാണെന്നു ധരിച്ചിരുന്ന ഞാന് അത്തരം ധാരണകള് ശുദ്ധ അബദ്ധങ്ങളാണെന്ന് പതിയെ പതിയെ തിരിച്ചറിയാന് തുടങ്ങുകയും ഒപ്പം വേഡ്ച്ഛിയില് അന്തര്ലീനമായ അനന്തസാധ്യതകള് തിരിച്ചറിയാന് ശ്രമം തുടരുകയും മന്ദം മന്ദം മനംമാറ്റം വരികയും നാട്ടിലേയ്ക്കുപോകാതെതന്നെ ‘വിസിറ്റിംഗ് വിസ‘ അണ്ലിമിറ്റഡാക്കി പുതുക്കി ഇനി എന്നെ തല്ലിക്കൊന്നാലും ഞാനിവിടം വിടില്ലെന്ന തീരുമാനത്തില് എത്തിച്ചേരുകയുമായിരുന്നു...<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYZVL2TZi_BznuyuKWRzO9IrwMjvaMBUMFi4-Ock-HO8EatKmjWr17H6Z1DvmLSK4PNYkD-yuhRxwftgOdvaChGds4cmKpbRqJCHwMMuoyRxS2MuWhbIcnLSvprgOgv4FrDW2ujRfKnMM/s1600-h/ved13.jpg" linkindex="255"><span style="font-size: 130%;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137464550436349890" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYZVL2TZi_BznuyuKWRzO9IrwMjvaMBUMFi4-Ock-HO8EatKmjWr17H6Z1DvmLSK4PNYkD-yuhRxwftgOdvaChGds4cmKpbRqJCHwMMuoyRxS2MuWhbIcnLSvprgOgv4FrDW2ujRfKnMM/s400/ved13.jpg" style="float: left; margin: 0px 10px 10px 0px;" /></span></a>പിന്നെയങോട്ട്, കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ ബാലപാഠങ്ങളില് തുടങ്ങി അസംബ്ലിംഗ് വരെ, ഹകു ഷാ മുതല് വാസുദേവ് സ്മാര്ത്ത് വരെ, നൂല് നൂക്കുന്നതുമുതല് ഖാദികൂര്ത്തവരെ, പൊവ നാസ്ത മുതല് ബേഗന് രായ്ത വരെ, ജയപ്രകാശ് നാരായണ് മുതല് നാരായണ് ദേശായി വരെ, സൂറത്തിലെ പ്ലേഗുമുതല് കച്ചിലെ വെള്ളപ്പൊക്കം വരെ, സുരേന്ദ്ര ഗാഡേകര് തുടങ്ങി നചികേത ദേശായിവരെ.... അങ്ങനെയങ്ങനെ ഞാനറിയാതെതന്നെ തലങ്ങും വിലങ്ങും എന്നിലേയ്ക്കുവന്നുവീണ അനുഭവങ്ങളുടെ, അനുഭവസ്ഥരുടെ പൂമ്പൊടിയേറ്റ് കിടന്ന വിദ്യാലയത്തിലെ മൂന്നുവര്ഷങ്ങള്..., കൈമോശം വന്നുപോകുമായിരുന്ന എന്നിലെ എന്നെകാട്ടിത്തരുകയും മനുഷ്യജീവിതത്തെ ഒരു പുതിയ കണ്ണിലൂടെ നോക്കികാണുവാന് വഴിയൊരുക്കിത്തരുകയുമായിരുന്നു... </span><span style="font-size: 130%;"><br />
<br />
</span><span style="font-size: 130%;">" ഹലോ, ന്റെ പൊന്നുചേട്ടോ... ഇതെന്തുവാ സംഭവം?"... "എന്തോന്ന് സമ്പൂര്ണ്ണക്രാന്തി..."? "എന്തോന്ന് വേഡ്ച്ഛി...., എന്തോന്ന് വിദ്യാലയം....???" എന്നല്ലേ, ഇപ്പോള് നിങ്ങളുടെ മനസ്സിലുയരുന്ന ചോദ്യം... അതെ, അതങ്ങനെയാണ് സമ്പൂര്ണ്ണക്രാന്തിവിദ്യാലയത്തെക്കുറിച്ച് പറയാതെ ഒരു പക്ഷേ, എനിയ്ക്കെന്നെക്കുറിച്ച് പറയാന് കഴിയില്ല. ആയതുകൊണ്ട്, ഇത്തരമൊരു പരിചയപ്പെടുത്തല് എഴുതുന്ന എനിയ്ക്കും വായിയ്ക്കുന്ന നിങ്ങള്ക്കുംവേണ്ടി, ഒപ്പം ആകപ്പാടെ കിട്ടിയ ഈ കൊച്ചുജീവിതത്തില് വീണുകിട്ടിയ കൊച്ചുകൊച്ചുസന്തോഷങ്ങള് നമ്മേപോലെ നമ്മോടൊപ്പം ജീവിയ്ക്കുന്ന മറ്റുപലര്ക്കും നിഷേധിയ്ക്കപ്പെടുന്നത് കണ്ടുനില്ക്കാനാകാത്തവര്ക്കുവേണ്ടി, മനുഷ്യത്വമുള്ള ഒരു പറ്റം മനുഷ്യരുടെ സത്കര്മ്മകൂട്ടായ്മയെക്കുറിച്ച്, സമ്പൂര്ണ്ണ ക്രാന്തി വിദ്യാലയത്തെക്കുറിച്ച്, ഞാനിവിടെ കുറിച്ചിടുന്നു...</span><br />
<br />
<span style="font-size: 130%;"><br />
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * </span><br />
<span style="font-size: 130%;"><br />
<br />
<b><span style="color: #990000;">സമ്പൂര്ണ്ണ ക്രാന്തി വിദ്യാലയം: ഒരു പരിചയം</span></b><br />
<br />
ലളിതമായി പറഞ്ഞാല്, മനുഷ്യത്വപരമായ എല്ലാ സദ്ചിന്തകളോടും ചേര്ന്നുനില്ക്കുന്ന ഒരു ചെറിയ ആശ്രമ-സാമൂഹ്യ-സംസ്കാരിക-കൂട്ടായ്മ... അതാണ് സമ്പൂര്ണ്ണ ക്രാന്തി വിദ്യാലയം!<br />
<br />
ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായി, സൂറത്തില് നിന്ന് 60 കിലോമീറ്റര് അകലെ, വേദ്ച്ഛി എന്ന ചെറിയ ഒരു ഗ്രാമത്തില്, ഏകദേശം മൂന്നേക്കറയോളം വരുന്ന സ്ഥലത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഈ വിദ്യാലയം, ശ്രീ</span><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Jayaprakash_Narayan" linkindex="256"><span style="font-size: 130%;">ജയപ്രകാശ് നാരയണന്റെ</span></a><span style="font-size: 130%;"> പ്രത്യയശാസ്ത്ര (ideology) മായിരുന്ന 'സമ്പൂര്ണ്ണ ക്രാന്തി അഥവാ സമ്പൂര്ണ വിപ്ലവം' എന്ന സ്വപ്നസാക്ഷാല്കാരത്തിനായി അദ്ദേഹത്തൊടൊപ്പം പ്രവര്ത്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന <b><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Narayan_Desai" linkindex="257">ശ്രീ നാരായണ് ദേശായി</a>യുടെ</b> നേതൃത്വത്തില് നടന്ന "സമ്പൂര്ണ ക്രാന്തി വിദ്യാലയം (Institute for Total Revolution)" എന്ന പേരിലുള്ള ട്രസ്റ്റ് രൂപീകരണത്തോടെ 1980ല് സ്ഥാപിയ്ക്കപ്പെട്ടതാണ്.<br />
<br />
</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNzr24hCgmNVJS8jpm4Q-3jn53PlggIgRuMMjb8gBp8ERlHesxM4pYR9CYrTcIRiJx8t_BuIUEh7JnIOB0rWGLdKuFzKU5UXJ8D6IpE01aBAVUDphn0mu_HyOn9m689hajJEWy1H6hkeI/s1600-h/Vinoba-Bhave.jpg" linkindex="258"><span style="font-size: 130%;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137469511123576802" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNzr24hCgmNVJS8jpm4Q-3jn53PlggIgRuMMjb8gBp8ERlHesxM4pYR9CYrTcIRiJx8t_BuIUEh7JnIOB0rWGLdKuFzKU5UXJ8D6IpE01aBAVUDphn0mu_HyOn9m689hajJEWy1H6hkeI/s400/Vinoba-Bhave.jpg" style="float: left; margin: 0px 10px 10px 0px;" /></span></a><span style="font-size: 130%;">അടിസ്ഥാനപരമായി ഈ വിദ്യാലയം, മഹാത്മഗാന്ധിയുടേയും, <a href="http://www.rmaf.org.ph/Awardees/Biography/BiographyBhaveVin.htm" linkindex="259">വിനോബാ ഭാവേയുടെയും </a>ആശയങ്ങളോടും ആണവിരുദ്ധപ്രവര്ത്തകരോടും അനുകൂലമായ നയപ്രവര്ത്തനങ്ങളില് വിശ്വസിച്ചുപോരുകയും ഈ വിശ്വാസങ്ങളെ, കഴിയുന്നതിന്റെ പരമാവധി ജനങ്ങളിലെത്തിക്കുക ഏന്ന ലക്ഷ്യത്തിന്റെ ഭാഗമായി, സമാനമനസ്കരായ ലോകത്തെമ്പാടുമുള്ള പൗരന്മാര്ക്ക് വേണ്ടരീതിയില് ട്രെയിനിംഗ് കൊടുക്കുകയും അവര്ക്ക് വിദ്യാലയത്തില് , സൗജന്യമായി, താമസിച്ചു പഠിയ്ക്കുവാനുള്ള സാഹചര്യം ഒരുക്കികൊടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. കൂട്ടത്തില് ഒരല്പം experimental കൃഷിയും ഇവിടത്തെ ദൈനംദിന-സാമൂഹ്യജീവിതത്തിന്റെ എടുത്തുപറയാവുന്ന പ്രത്യേകതയാണ്.<br />
<br />
1980-കളില്, ശ്രീ ജയപ്രകാശ് നാരായണനുണ്ടായിരുന്ന രക്തസംബന്ധമായ അസുഖത്തെതുടര്ന്ന് തുടരെതുടരെയുള്ള രക്തമാറ്റം അനിവാര്യമായി വന്നപ്പോള് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുയായികളെല്ലാം ചേര്ന്ന്, 'ഒരാളില്നിന്ന് ഒരു രൂപാ മാത്രം' എന്ന രീതിയില് ഇന്ത്യയിലൊട്ടാകെ ഒരു സംഭാവനപിരിവുനടത്തുകയും പ്രതീക്ഷകള്ക്കതീതമായി ജനസമ്മതനായിരുന്ന ആ നേതാവിനുവേണ്ടി, ഒറ്റരൂപാസംഭാവന എന്ന മാനദണ്ഡത്തില് നിന്നുകൊണ്ടുതന്നെ വന്പിച്ച തോതില് ധനശേഖരണം നടക്കുകയും, ശേഷം, ആ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiycIATN_RAA4xDw3mapDoKllse5MsgIqTUqAjhx-MbfUhrNTHz9rG9cgEOGdOQWNhgYCVeKvW3GRqFR8FaA9looHGMxLycpaD-_iIfmjmLj0zXYKBjvIJActKcCWDpAyeAFlTb76rKMFM/s1600-h/jp.jpg" linkindex="260"><span style="font-size: 130%;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137467857561167826" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiycIATN_RAA4xDw3mapDoKllse5MsgIqTUqAjhx-MbfUhrNTHz9rG9cgEOGdOQWNhgYCVeKvW3GRqFR8FaA9looHGMxLycpaD-_iIfmjmLj0zXYKBjvIJActKcCWDpAyeAFlTb76rKMFM/s400/jp.jpg" style="float: left; margin: 0px 10px 10px 0px;" /></span></a> പണത്തിന്റെ പത്തിലൊന്നുപോലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശുശ്രൂഷയ്ക്ക് ചിലവാകാതെ വരികയും വന്നതുമൂലം, വന്തോതില് മിച്ചം വന്ന പണം പിന്നീട്, ജനസേവനത്തിനുവേണ്ടി പ്രവര്ത്തിയ്ക്കുന്ന സാമൂഹ്യസംഘടനകളെ സാമ്പത്തികമായി സഹായിയ്ക്കുക എന്ന സദുദ്ദേശലക്ഷ്യവുമായി 'ജയപ്രകാശ് അമൃത് </span><span style="font-size: 130%;">കോശ്' എന്നപേരില് ഒരു ട്രസ്റ്റ് തുടങ്ങി നിക്ഷേപിയ്ക്കുകയുമായിരുന്നു... വര്ഷംതോറും അതില്നിന്നൊരു വിഹിതം വേദ്ച്ഛിയിലെ ഈ വിദ്യാലയത്തിന് അതിന്റെ നടത്തിപ്പുകാര്യങ്ങളിലേയ്ക്കായി കിട്ടികൊണ്ടിരിയ്ക്കുകയും ചെയ്തുപോരുന്നു. (കഴിഞ്ഞ ഒന്നുരണ്ടുവര്ഷങ്ങളായിട്ട് വിദ്യാലയം ഈ തുക നിരസ്സിക്കുകയും സ്വയം പര്യാപ്തി കൈവരിച്ചതായും അറിയുന്നു...). ഫോറിന് ഫണ്ടിംഗിനെ വിദ്യാലയം ഏതൊരവസ്ഥയിലും സപ്പോര്ട്ടുചെയ്യുന്നില്ല എന്നത് ഈയവസരത്തില് പ്രത്യേകം എടുത്തുപറയുന്നു..<br />
<br />
<b><span style="color: #990000;">പ്രധാന പ്രവര്ത്തികള്</span></b><br />
<br />
രാജസ്ഥാനിലെ രാവത് ഭാട്ടയിലുള്ള ആണവനിലയത്തിനു ചുറ്റും താമസിയ്ക്കുന്ന ജനങ്ങളിലെ ജനിതകവും അല്ലാതെയുമുള്ള ആരോഗ്യപരമായ വൈകല്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും ഒറീസ്സയിലെ ജദുഗുഡയിലുള്ള യുറേനിയം മൈനിംഗ് തൊഴിലാളികളുടെ ആരോഗ്യപ്രശ്നങ്ങളെക്കുറിച്ചും വിദ്യാലയം നടത്തിയ സര്വ്വേകള് ദേശീയതലത്തില് ഒരുപാട് ചര്ച്ചകള്ക്കും വിവാദങ്ങള്ക്കും വഴിതെളിച്ചിട്ടുള്ള സത്യസന്ധമായ ആധികാരികപഠനങ്ങളാണ്. അതുപോലെതന്നെ പ്ലേഗ്, വെള്ളപ്പൊക്കം, ഭൂമികുലുക്കം തുടങ്ങിയുള്ള പ്രകൃതിക്ഷോഭങ്ങളില് വിദ്യാലയവാസികള് നടത്തിയിട്ടുള്ള ജീവകാരുണ്യപ്രവര്ത്തികള് അതീവപ്രശംസനാര്ഹമാണ്.<br />
<br />
</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_1T2gLiKC1S0yAc9mBf0XEAEmpf46gsDVWQX6Cu6Y3-kwU7BC0JeGcw-WL7HDqAlXTOrIYAjBU4Hphq28CBgKovdnh0VJIcQNWWUuOMAGxKGMSqV7FDwPWR7fnKf68qbdFwRL_LsZbhk/s1600-h/ved7.jpg" linkindex="261"><span style="font-size: 130%;"><img alt="" border="0" height="352" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137480038088419330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_1T2gLiKC1S0yAc9mBf0XEAEmpf46gsDVWQX6Cu6Y3-kwU7BC0JeGcw-WL7HDqAlXTOrIYAjBU4Hphq28CBgKovdnh0VJIcQNWWUuOMAGxKGMSqV7FDwPWR7fnKf68qbdFwRL_LsZbhk/s400/ved7.jpg" style="float: left; height: 352px; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 231px;" width="207" /></span></a><span style="font-size: 130%;">പെര്മാ-കള്ച്ചര്, നാച്ചുറല് ഫാര്മിംഗ് തുടങ്ങിയ ജൈവ കൃഷിരീതികളില് വിദ്യാലയം കാണിയ്ക്കുന്ന താല്പര്യങ്ങളും ഇതേ മേഖലകളില് പ്രവര്ത്തിക്കുന്ന പ്രമുഖരുമായി ഇവര് വച്ചു പുലര്ത്തുന്ന ബന്ധങ്ങളും ഈ വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ച് പഠിയ്ക്കാന് താല്പര്യമുള്ളവരുടെ അന്വേഷണങ്ങളെ സാരമായി തന്നെ ലഘൂകരിയ്ക്കുന്നു...<br />
<br />
ഭൂമികുലുക്കത്തിനുശേഷം, സാമ്പത്തികമായും വംശപരമായി തന്നെയും വെല്ലുവിളികള് നേരിടുന്ന , കച്ചിലെ ഭുജ് ജില്ലയിലെ പാരമ്പര്യ കച്ചവടക്കാരായ നെയ്ത്തുകാരില്നിന്നും, നാചുറല് ഡൈ-യും നാചുറല് കളറുകളും ഉപയോഗിച്ചുണ്ടാക്കുന്ന വസ്ത്രങ്ങള് നല്ല വിലകൊടുത്തു വാങ്ങി ഒട്ടും ലാഭേച്ഛയില്ലാതെ മറിച്ചുവില്ക്കാനുള്ള സംവിധാനവും, ഏറെ വിജയകരമായി വിദ്യാലയം നടത്തിപോരുന്നു.<br />
<br />
സാമൂഹ്യസേവനത്തെ കുറിച്ചും, കലാരൂപങ്ങളെക്കുറിച്ചും, കൃഷിയെക്കുറിച്ചും മറ്റുമുള്ള </span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPcrUghLLFOArdICjNopKUzrujSEL9dQBHbx3VVeIAL7FSISmJfWF2K5vNiYSZdeJBlNJjfwu5vM2hxOGSL7SA9s_71mNnBeFOT-BJ6hL5jl6c0rSQwaEVGDqdRiEkWdSZY2lzqN9QJWE/s1600-h/babuchettan.jpg" linkindex="262"></a><span style="font-size: 130%;">ജനനന്മയ്ക്കുതകുന്ന തരത്തിലുള്ള വിഷയങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയും ഇവിടെ വര്ഷം തോറും ശില്പശാലകകളും മറ്റും സംഘടിപ്പിച്ചുപോരുന്നു...<br />
<br />
</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhryss-Pef9CWwAdIucrb-w49YVhlRPyN423ML6dhbSAgrfAss2TGU7Ymd48q9GXl9b01tJDt-myNYneY2Qoc6aRokKBhJaHqANcV3QDMvU9yTMi8b6002wQZYM0phH3ybO_d2aJ2Y5QeI/s1600-h/babuchettan.jpg" linkindex="263"><span style="font-size: 130%;"><img alt="" border="0" height="208" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137481133305079842" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhryss-Pef9CWwAdIucrb-w49YVhlRPyN423ML6dhbSAgrfAss2TGU7Ymd48q9GXl9b01tJDt-myNYneY2Qoc6aRokKBhJaHqANcV3QDMvU9yTMi8b6002wQZYM0phH3ybO_d2aJ2Y5QeI/s400/babuchettan.jpg" style="float: right; height: 218px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 331px;" width="331" /></span></a><span style="font-size: 130%;">1991ല്, കണ്ണൂരിനടുത്തുള്ള പെരിങ്ങോം എന്ന സ്ഥലത്ത്, കേരളസര്ക്കാര് തുടങ്ങാനിരുന്ന ആണവോര്ജ്ജ പദ്ധതിയെക്കുറിച്ചും അതുവന്നാലുണ്ടാകാവുന്ന ദൂഷ്യവശങ്ങളെക്കുറിച്ചും ജനങ്ങളെ ബോധവല്ക്കരിയ്ക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തിന്റെ ഭാഗമായി സൂറത്തില് നിന്ന് പെരിങ്ങോത്തേയ്ക്ക് 40-ഓളം പേരടങ്ങുന്ന സംഘവുമായി വിദ്യാലയം നടത്തിയ, ഒരു മാസത്തോളം നീണ്ടുനിന്ന സൈക്കിള് യാത്രയും ഗാന്ധിജിയുടെ ആശയവും സ്വപ്നവുമായിരുന്ന "ഹിന്ദ്സ്വരാജ്" എന്ന സന്ദേശവുമായി സൂറത്തില് നിന്നും ഉത്തരഗുജറാത്തിലെ, ഭാവ് നഗര് ജില്ലയിലെ 'സാവര്കുണ്ട്ലാ' എന്ന സ്ഥലത്തേയ്ക്ക് വിദ്യാലയം നടത്തിയ, 30 പേരോളമടങ്ങിയ, സൈക്കിള് യാത്രയും വിദ്യാലയത്തിന്റെ ചരിത്രത്തില്, കൂടുതല് ജനങ്ങളിലേയ്ക്ക് ഒരേസമയം സംഘടിതമായി സന്ദേശമെത്തിയ്ക്കാന് കഴിഞ്ഞു എന്ന ചാരിതാര്ത്ഥ്യത്തോടെ എടുത്തുപറയേണ്ടുന്ന സംഭവങ്ങളാണ്.<br />
<br />
ജനനന്മയെക്കുറിച്ചും ആണവവിരുദ്ധപ്രവര്ത്തനങ്ങളെക്കുറിച്ചും ഗാന്ധിജിയുടെ സമാധാന സന്ദേശത്തെക്കുറിച്ചും വികല്പവൈദ്യുതിയെക്കുറിച്ചും നടക്കുന്ന അന്താരാഷ്ട്രസെമിനാറുകളിലും ശില്പശാലകളിലും ഇന്ത്യയെ പ്രതിനിധീകരിച്ച് വിദ്യാലയത്തിലെ പ്രമുഖവ്യക്തികള് പങ്കെടുക്കാറുണ്ട്...<br />
<br />
<b><span style="color: #990000;">വിദ്യാലയത്തിലെ ചില പ്രമുഖവ്യക്തികള്</span></b><br />
<br />
</span><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Narayan_Desai" linkindex="264"><span style="color: #cc0000; font-size: 130%;"><b>നാരായണ് ദേശായി</b></span></a><span style="font-size: 130%;"><br />
<br />
</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcQK9BxtMl7gLdORhqZnngHyIH5OKN16IRLz2B13F9Xxx0bHglNiDBPbhxaHzTli4zd1ofoLNOrBuqRIg2ehdRHJ_5y-UUM-IuH225HS0OGDjbQehgu6sn63OnPkYrMcAx2mQLDITuUVY/s1600-h/mahadev.jpg" linkindex="265"><span style="font-size: 130%;"></span></a><span style="font-size: 130%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH1P_9LucSnaPn995DWzWTAUcD2U0SSYuklVtIc19VF_ZbJHWH9JpaHxB5-tthn1-hS1ZnD3En3G1h8WJ4xHPKf6XYcT-IpoFKCdqJw3ps1o31j3QriD1IJG6MoNm3AIEVhEydn4B0LGD6/s1600-h/mahadev-gandhiji.jpg" linkindex="266"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137848198390065426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH1P_9LucSnaPn995DWzWTAUcD2U0SSYuklVtIc19VF_ZbJHWH9JpaHxB5-tthn1-hS1ZnD3En3G1h8WJ4xHPKf6XYcT-IpoFKCdqJw3ps1o31j3QriD1IJG6MoNm3AIEVhEydn4B0LGD6/s320/mahadev-gandhiji.jpg" style="float: left; margin: 0px 10px 10px 0px;" /></a>ഇപ്പോള് 83 വയസ്സ് പ്രായമുള്ള ശ്രീ നാരായണ് ദേശായി ഗാന്ധിജിയുടെ സെക്രട്ടറി ആയിരുന്ന ശ്രീ<br />
മഹാദേവ ദേശായിയുടെ ഒരേയൊരു പുത്രനാണ്. ഗാന്ധിയെക്കുറിച്ച് ഇദ്ദേഹം നടത്തിയിട്ടുള്ളയത്രയും ആധികാരികമായ പഠനങ്ങള്, ഒരു പക്ഷെ, ഗാന്ധിജിയുടെ കുടുംബക്കാര് പോലും ചെയ്തിരിയ്ക്കാന് വഴിയില്ല... പിറന്നതും വളര്ന്നതും പഠിച്ചതുമെല്ലാം ഗാന്ധിജിയുടെ "സാബര്മതി ആശ്രമത്തില്". തന്റെ ഇരുപതുവയസ്സുവരെ ഗാന്ധിജിയോടൊപ്പം സാബര്മതിയില് കഴിഞ്ഞിട്ടുള്ള ഇദ്ദേഹം സ്വാതന്ത്ര്യസമരമടക്കം ഒട്ടനവധി സമരമുറകളില് പങ്കെടുക്കുകയും തുടര്ന്ന് ജയപ്രകാശ് നാരായണനോടോപ്പം ചേര്ന്ന് പ്രര്ത്തിയ്ക്കുകയുമായിരുന്നു... സ്വാതന്ത്ര്യസമരക്കാലത്ത് ‘ജയിലില് കിടന്നവരെമാത്രം‘ സ്വാതന്ത്ര്യസമരസേനാനികളായി മുദ്രകുത്തി ആനുകൂല്യങ്ങള് നല്കുന്ന സര്ക്കാരിന്റെ കണ്ണില് 'ജയിലില്' കിടക്കാതെപോയതുകൊണ്ട് മാത്രം നാരായണനെ ഒരു സ്വാതന്ത്ര്യസമരസേനാനിയായി കണക്കുകൂട്ടിയില്ലെന്നത് രസകരമായ വസ്തുതയാണ്.<br />
<br />
</span><span style="font-size: 130%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7yZA37lPpf8FCXniKuH26wVYE8I3JvSsSoUU2NhGNRNcA9vLoEZ8znASy0qHFslXsEwIUU6gofSFb5b3IVf8_DzPDawoj4e2NETUa2mcTztYv9VDs-VB3F5YF6VIcgUHPpcU_MfDjZNM/s1600-h/moortidevi.jpg" linkindex="267"><span style="font-size: 130%;"></span></a>ഗാന്ധിജിയുടെ ആശ്രമത്തില്തന്നെ അക്ഷരാഭ്യാസത്തിന്റെ ഹരിശ്രീ കുറിച്ച നാരായണ്, നര്മ്മത്തോടെ 'താന് സ്കൂളിന്റെ പടി ചവിട്ടിയിട്ടില്ല' എന്നു പറയുമെങ്കിലും, ഇതിനകം നൂറിലേറെ കവിതകളും ഇരുപതിലേറെ പുസ്തകങ്ങളും എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. 1996-ല്, തന്റെ പിതാവിനെ(<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Mahadev_Desai" linkindex="268">മഹാദേവ് ദേശായി</a>)ക്കുറിച്ച് ഗുജറാത്തിഭാഷയില് എഴുതിയ ഉപന്യാസ<br />
<br />
</span><span style="font-size: 130%;"></span><br />
<span style="font-size: 130%;"></span><span style="font-size: 130%;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137850457542863154" src="http://bp3.blogger.com/_9vdQoEoO7n4/R01PxQbrqTI/AAAAAAAAALA/suqS5NAGGqQ/s400/murtidevi.jpg" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center;" />ഗ്രന്ഥത്തിന് (<i>അഗ്നികുണ്ഡമാ ഉഗേലു ഗുലാബ്</i>) കേന്ദ്രസാഹിത്യ അക്കാഡമിയുടെ അവാര്ഡ് കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. 2004 ലെ ജ്ഞാനപീഠത്തിന്റെ 'മൂര്ത്തീദേവി അവാര്ഡ്' കിട്ടിയിരിക്കുന്നതും ഇദ്ദേഹത്തിനാണ്. ഗാന്ധിജിയെക്കുറിച്ച് നാലു വാള്യങ്ങളില് ഇദ്ദേഹം എഴുതിയ കൃതിയാണ് ഈ ബഹുമതിയ്ക്കദ്ദേഹത്തെ അര്ഹനാക്കിയത്. ഈ സാഹിത്യ അവാര്ഡുകളെക്കൂടാതെ ജമനാലാല് ബജാജ് അവാര്ഡും സമാധാനത്തിനുള്ള യുനെസ്കോ പുരസ്കാരവും ഇദ്ദേഹത്തിനു കിട്ടുകയുണ്ടായി...<br />
<br />
</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8SNLPcFlD4Oj79Y_iPZ-seAYFaQOU3-1D0M9NhuR2vs8ZPFCgHz1tyRGye05jDE7K5c3o5_7Zt65gf8VzRbgvvWhqI3Ew-nSzDtZedywD25P1rN4k9KV3tzBingbd1FUD2hqHJ6Yg9OY/s1600-h/stamp.jpg" linkindex="269"><span style="font-size: 130%;"></span></a><span style="font-size: 130%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1SaAp0bvaYzu5qAHgvgvBu6LiD71VH1EaJMIbIH5AA_lOfwU0WDwA5mMdUhMQevVUCWQJLLKoa_TpBAGnjTmFHEda212Zo_EeaxkMUGQ9wJen6nbNRgh80_LeymH9UY_cALrFGmnU4bM/s1600-h/stamp.jpg" linkindex="270"><img alt="" border="0" height="215" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137839393707108594" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1SaAp0bvaYzu5qAHgvgvBu6LiD71VH1EaJMIbIH5AA_lOfwU0WDwA5mMdUhMQevVUCWQJLLKoa_TpBAGnjTmFHEda212Zo_EeaxkMUGQ9wJen6nbNRgh80_LeymH9UY_cALrFGmnU4bM/s320/stamp.jpg" style="float: right; height: 215px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 170px;" width="129" /></a>ഈ എണ്പത്തിമൂന്നാമത്തെ വയസ്സിലും ചുറുചുറുക്കോടെ "<a href="http://living.oneindia.in/insync/gandhikatha-mehsana-260707.html" linkindex="271">ഗാന്ധികഥ"</a> പോലുള്ള പ്രഭാഷണ ശില്പശാലകളുടെ ചുക്കാന് പിടിയ്ക്കുകയും മറ്റു സാമാജികപ്രവര്ത്തനങ്ങളില് തന്റെ സാമീപ്യം ഉറപ്പുവരുത്തുകയും ചെയ്യുന്ന ശ്രീ ദേശായി ഇപ്പോള് <a href="http://www.gujaratvidyapith.org/admin.htm" linkindex="272">ഗുജറാത്ത് വിദ്ധ്യാപീഠിന്റെ (University) ചാന്സലറാണ്</a>. ഈ വരുന്ന ഡിസംബര് 24 മുതല് ഗുജറാത്ത് സാഹിത്യകലാ അകാദമിയുടെ പ്രസിഡന്റ് പദവിയും ഏറ്റെടുക്കുന്നു.<br />
<br />
ഒറീസ്സയുടെ ആദ്യത്തെ മുഖ്യമന്ത്രിയായിരുന്ന ശ്രീ നബോകൃഷ്ണ ചൗധരിയുടെ എകമകള് ഉത്തരാ ദേശായിയായിരുന്നു ഭാര്യ (ഇന്ന് ജീവിച്ചിരിപ്പില്ല). മൂന്നുമക്കള്: </span><a href="http://www.google.co.in/search?hl=en&sa=X&oi=spell&resnum=0&ct=result&cd=1&q=sanghamitra+desai+gadekar&spell=1" linkindex="273"><span style="font-size: 130%;">സംഗമിത്രാ ഗാഡേകര്</span></a><span style="font-size: 130%;">, </span><a href="http://www.orkut.com/Profile.aspx?uid=17439338616416992712" linkindex="274"><span style="font-size: 130%;">നചികേത ദേശായി</span></a><span style="font-size: 130%;">, </span><a href="http://www.orkut.com/Profile.aspx?uid=8701628969963870557" linkindex="275"><span style="font-size: 130%;">അഫ്ലാത്തൂന് ദേശായി</span></a><span style="font-size: 130%;">.<br />
<br />
<br />
<b><span style="color: #cc0000;">ഡോ: സുരേന്ദ്ര ഗാഡേകര്:</span></b><br />
<br />
</span><span style="font-size: 130%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC4kVOvI7gehiUiPesmN3MBi0aG-xrWYq6SXU5TdsAjqHbxo8Q_y_jN3Q3wPi9XT4PtUWRYcekii-R4P8dFVzy8kyGK4wFQ8DdOuNf3zuhGfyEVVXjyKqg68Sgv62Z9R7Aj9p6Z7Tzk_s/s1600-h/ved11.jpg" linkindex="276"><span style="font-size: 130%;"><img alt="" border="0" height="377" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137480046678353938" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC4kVOvI7gehiUiPesmN3MBi0aG-xrWYq6SXU5TdsAjqHbxo8Q_y_jN3Q3wPi9XT4PtUWRYcekii-R4P8dFVzy8kyGK4wFQ8DdOuNf3zuhGfyEVVXjyKqg68Sgv62Z9R7Aj9p6Z7Tzk_s/s400/ved11.jpg" style="float: left; height: 351px; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 240px;" width="248" /></span></a>54-നടുത്തു പ്രായമുള്ള, <a href="http://www.google.co.in/search?hl=en&q=surendra+gadekar&meta=" linkindex="277">ശ്രീ ഗാഡേകര്</a>, ഊര്ജ്ജതന്ത്രശാസ്ത്രത്തില് ഡോക്റ്ററേറ്റ് ഉള്ളയാളാണ്. വര്ഷങ്ങളോളം ബാംഗ്ഗ്ലൂരിലെ ഇന്ത്യന് ഇന്സ്റ്റിറ്റിയൂട് ഓഫ് സയന്സില്, ശാസ്ത്രജ്ഞനായി ജോലി നോക്കിയിട്ടുള്ള ഇദ്ദേഹം, അമേരിക്കയില് ശാസ്ത്രസംബന്ധമായ ജോലി നോക്കിയിരിയ്ക്കേ, എണ്പതുകളുടെ അവസാനത്തോടെ, ജോലി രാജിവച്ച്, സമൂഹ്യവ്യവസ്ഥിതികളില് വന്നുചേരേണ്ട അനിവാര്യമായ മാറ്റത്തിന്റെ ആവശ്യകതകളെ സ്വയമുള്കൊണ്ട്, അതിനുവേണ്ടിയുള്ള പരിശ്രമത്തിന്റെ ഭാഗമായി പ്രവര്ത്തിയ്ക്കുന്ന വേദ്ച്ഛിയിലെ വിദ്യാലയത്തില്, കുടുംബസമേതം വന്നുചേരുകയും വിദ്യാലയത്തിന്റെ കൂട്ടായ പ്രവര്ത്തനങ്ങളില് പ്രധാനപങ്കാളിത്വം വരിയ്ക്കുകയും ചെയ്തതിനോടൊപ്പം തന്നെ, "അണുമുക്തി" എന്ന പേരില് ഒരു മാഗസിന് പ്രസിദ്ധീകരിയ്ക്കുകയും അതിന്റെ എഡിറ്ററായി പ്രവര്ത്തിയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. നാരായണ് ദേശായിയുടെ ഒരേയൊരു മകളായ സംഗമിത്രയുടെ ഭര്ത്താവാണ് ഇദ്ദേഹം.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsjI_LIbLMENsCiGzRjUUvw90EnJ3Wf-EevfHDrTacbUSYjWHyLNGmAUST-XbxFPcTCzMU6nwbtDbnoq9ZaCxYd5GDis7LpWZj5rDY_yYQEtLy2O1ToJ7BMfhGEqlijmCkIDuwEH3wT50/s1600-h/surendra.jpg" linkindex="278"><span style="font-size: 130%;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137481876334422066" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsjI_LIbLMENsCiGzRjUUvw90EnJ3Wf-EevfHDrTacbUSYjWHyLNGmAUST-XbxFPcTCzMU6nwbtDbnoq9ZaCxYd5GDis7LpWZj5rDY_yYQEtLy2O1ToJ7BMfhGEqlijmCkIDuwEH3wT50/s400/surendra.jpg" style="float: right; margin: 0px 0px 10px 10px;" /></span></a>ഇന്ത്യയിലെ അറിയപ്പെടുന്ന </span><span style="font-size: 130%;">ഒരു പരിസ്ഥിതിപ്രവര്ത്തകന് എന്നതിനേക്കാളുപരി, ഇന്ത്യയിലെ അറിയപ്പെടുന്ന </span><span style="font-size: 130%;">പ്രധാന ആണവവിരുദ്ധപ്രവര്ത്തകന് എന്ന വിശേഷണമാണ് ഗാഡേകര്ക്ക് കൂടുതല് ചേരുക. അതോടൊപ്പം തന്നെ, എതൊരു വിഷയത്തിലും ആധികാരികമായി സംസാരിയ്ക്കാനുള്ള ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രാവീണ്യം അത്ഭുതാവഹമായി പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട്.<br />
<br />
എന്നാല്, എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഈ പറഞ്ഞ ഗുണങ്ങളില് നിന്നെല്ലാം മാറി, എന്നെയാകര്ഷിച്ചത് ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ഫൈന് ആര്ട്ടിനോടുള്ള താല്പര്യങ്ങളാണ്. നല്ലൊരു പെയിന്ററും ഫോട്ടോഗ്രാഫറും കൂടിയാണ് ഇദ്ദേഹം. ജര്മ്മനിയിലെ, ഒരു ഗാലറിയില്, ഏതാണ്ട് ഒരുവര്ഷത്തോളം ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ചിത്രപ്രദര്ശനം നടന്നിട്ടുണ്ട്. </span><br />
<span style="font-size: 130%;">ഇപ്പോള് മഹാരാഷ്ട്രയില് പുതിയതായിവരാന് പോകുന്ന ആണവനിലയം പ്രൊപോസ് ചെയ്തിട്ടുള്ള മേഖലയില് താമസിയ്ക്കുന്ന ജനങ്ങളുടെ ഇപ്പോഴത്തെ ആരോഗ്യപരിസ്ഥിതി പ്രശ്നങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള സര്വ്വേയില് വ്യാപൃതനാണ്. (സര്വ്വോപരി, എന്റെ ഗുരു എന്ന് ഞാന് കരുതുന്ന വ്യക്തി... :) അദ്ദേഹമങ്ങനെ പറയില്ലെങ്കിലും..)<br />
<br />
<br />
<b><span style="color: #cc0000;">സംഗമിത്രാ ഗാഡേകര്</span></b><br />
<br />
</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS1CwbJX5p4MECJub6psoNjJvH50hccdUEqJyS3DwLaaWY6PCaYCbh9ZIIF_Yzg9DdNh0L4wKGOnw5s4064u9gxzTdRqfna_PqeNwNO58pY331dcZ91c98El6abbLevsokhqrXrE8lr1c/s1600-h/class-n-me.jpg" linkindex="279"><span style="font-size: 130%;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137493794868668546" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS1CwbJX5p4MECJub6psoNjJvH50hccdUEqJyS3DwLaaWY6PCaYCbh9ZIIF_Yzg9DdNh0L4wKGOnw5s4064u9gxzTdRqfna_PqeNwNO58pY331dcZ91c98El6abbLevsokhqrXrE8lr1c/s400/class-n-me.jpg" style="float: left; margin: 0px 10px 10px 0px;" /></span></a><span style="font-size: 130%;">ഉമാദീദി, അങ്ങനെയാണ് അടുത്തറിയുന്നവര് വിളിയ്ക്കുന്ന പേര്. നാരായണ് ദേശായിയുടെ ഏകമകള്, സുരേന്ദ്ര ഗാഡേകറിന്റെ ഭാര്യ. മെഡിക്കല് ഡോക്റ്റര്. വാരണാസിയിലെ <a href="http://www.bhu.ac.in/health.htm" linkindex="280">സര് സുന്ദര് ലാല് ഹോസ്പിറ്റലിലും </a>വില്ലേജ് ഹോസ്പിറ്റല് ഓഫ് കൃഷ്ണമൂര്ത്തി ഫൗണ്ടേഷനിലും സര്ജറിവിഭാഗത്തിന്റെ മുഖ്യസ്ഥാനം വഹിച്ചിരുന്ന <a href="http://www.google.co.in/search?q=Sanghamitra+Gadekar&hl=en" linkindex="281">സംഗമിത്രാ</a>, പിന്നീട് സുരേന്ദ്രയോടൊപ്പം അമേരിക്കയിലും മറ്റും സേവനമനുഷ്ഠിച്ച ശേഷം, വേദ്ച്ഛിയില് എത്തിചേരുകയായിരുന്നു. സുരേന്ദ്രയെ ഹെല്ത്ത് സര്വ്വേ പോലുള്ള ആധികാരിക പഠനങ്ങളില് സഹായിയ്ക്കുന്നതിനോടൊപ്പം സ്ത്രീകളുടെ വിദ്യാഭ്യാസം, സ്വാതന്ത്ര്യം, മറ്റു പരിസ്ഥിതിപ്രശ്നങ്ങള് കൂടാതെ, ആരോഗ്യചികിത്സ ആവശ്യമുള്ള ഗ്രാമവാസികള്ക്കനുകൂലമായ ട്രീറ്റ് മെന്റും നിര്ദ്ദേശങ്ങളും നല്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വിദ്യാലയത്തിന്റെ പേരില് നടന്നിട്ടുള്ള പല സാമൂഹിക-സാംസ്കാരിക-സമര പാതകളിലും നേതൃത്വം നല്കി നയിച്ചിട്ടുള്ളത് സംഗമിത്രയാണ്. കൂടാതെ, മേല്പറഞ്ഞ <a href="http://www.thesouthasian.org/archives/2005/himmat_in_gujarat.html" linkindex="282">‘വിവിധ‘ </a>എന്ന പേരില് നടത്തുന്ന 'വസ്ത്രവ്യാപാരത്തിന്റെ' ചുമതല കൂടി സംഗമിത്ര ഏറ്റെടുത്തുനടത്തുന്നു...<br />
<br />
<br />
<b><span style="color: #990000;">വിദ്യാലയത്തിലെ ചില രീതികള്</span></b><br />
<br />
പരമ്പരാഗത (conventional Studies) സര്ട്ടിഫിക്കറ്റ് വിദ്യഭാസത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിയ്ക്കാത്ത ഈ വിദ്യാലയം സ്വതസിദ്ധമായ പാരമ്പര്യരീതികളില് നിന്ന് വേറിട്ട് നില്ക്കുന്ന പാഠ്യരീതികളില് വിശ്വസിയ്ക്കുകയും കൂടുതലും 'പ്രാക്റ്റിക്കലായി ചെയ്യുന്നതിനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു'. ഇത്തരം പ്രവര്ത്തനത്തിന്റെ ഭാഗമായി നടക്കുന്ന അല്ലെങ്കില് മറ്റുള്ളവര് ശീലിച്ചുപോരുന്ന ചില പ്രവര്ത്തികളാണ് ഞാനിനിയിവിടെ കുറിച്ചിടാന് പോകുന്നത്...<br />
<br />
</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQUPSMhTeHjHCKvorjpqVRioKlocDsa3XybMdzVgIHMJVp7x-21I7VuoUwm2xNExV1TxUVEY401s5SPGCiTS2_omZeyuNkY5IUjiJcnYe-2ld8ofgjqlxCo1JmkhNzD-YjKQgYL1tWHRs/s1600-h/ved4.jpg" linkindex="283"><span style="font-size: 130%;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137497587324790946" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQUPSMhTeHjHCKvorjpqVRioKlocDsa3XybMdzVgIHMJVp7x-21I7VuoUwm2xNExV1TxUVEY401s5SPGCiTS2_omZeyuNkY5IUjiJcnYe-2ld8ofgjqlxCo1JmkhNzD-YjKQgYL1tWHRs/s400/ved4.jpg" style="float: left; margin: 0px 10px 10px 0px;" /></span></a><span style="font-size: 130%;">വിദ്യാര്ഥികളില് കൂടുതല് ചുമതലാബോധം ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുന്നതിന്റെ ഭാഗമായി വിദ്യാലയത്തിന്റെ നടത്തിപ്പ് (administration) കാര്യങ്ങള് അതിന്റെ സ്വഭാവമനുസരിച്ച് ഇന്ത്യന് ഭരണഘടനയുടെ വ്യവസ്ഥകള് പോലെ, ഓരോ വിഭാഗമാക്കി വേര്ത്തിരിച്ച്, ഒരുമാസക്കാലയളവിലേയ്ക്ക് ഒരോരുത്തരേയും ചുമതലപ്പെടുത്തുന്നു. വകുപ്പുകളുടെ സ്വഭാവമനുസരിച്ച് ഇവരും "മന്ത്രി" എന്നു വിളിയ്ക്കപ്പെടുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, വിദ്യാലയത്തിലെവിടെയുമുള്ള വിദ്യുത്സംബന്ധമായ ചുമതല "വിദ്യുത്മന്ത്രി"യുടേതാണ്. എക്സ്റ്റന്ഷന് കണക്ഷനുകള്, മാറ്റിയിടെണ്ടിവരുന്ന ഫ്യൂസായ റ്റ്യൂബുകള് ബള്ബുകള്, വാട്ടര്പമ്പുകളുടെ മെയിന്റനന്സ് തുടങ്ങി എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഇതില് പെടുന്നു. ഇതിനാവശ്യമായ പണം "ധനമന്ത്രി"യുടെ പക്കല് നിന്നും വാങുകയും ശേഷം ബില് സമര്പ്പിയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത്തരത്തില്, ജലവകുപ്പ്, ഭക്ഷ്യവകുപ്പ്, ഐ ടി, കൃഷിവകുപ്പ് എന്നിങ്ങനെയുള്ള<br />
എല്ലാ വകുപ്പുകളിലേയ്ക്കുമുള്ള ഒരുമാസത്തെ മൊത്തം ചെലവിന്നാവശ്യമായ ഏകദേശം പണം വിദ്യാലയത്തിന്റെ അകൗണ്ടന്റിന്റെ<br />
കൈയ്യില്നിന്ന് മുന്-കൂറായി വാങ്ങി അതിന്റെ കണക്കുകാര്യങ്ങള് യഥാക്രമം നടത്തുകയാണ് "ധനമന്ത്രി"യുടെ ചുമതല.<br />
<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>ദിനചര്യകള്</b></span><br />
<br />
രാവിലെ, 6:00 മണിയ്ക്ക്, പ്രകൃതി പ്രാര്ത്ഥനയോടെ, ആരംഭിയ്ക്കുന്ന ക്ലാസ്സ് 7:00 മണി വരെ നീളുന്നു. ക്ലാസ്സിന്റെ വിഷയം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് വിദ്യാര്ഥികള് തന്നെയാണ്. അധികവും ഭൂരിപക്ഷം മാനിയ്ക്കുന്ന വിഷയങ്ങളായിരിയ്ക്കും, അല്ലാത്തവര് ഒഴിവുസമയങ്ങളില് ആ വിഷയവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടവരെ സമീപിയ്ക്കുകയാണ് പതിവ്. 7 മുതല് 7:30 വരെ, പ്രഭാതഭക്ഷണം. ശേഷം, 7:30 മുതല് 9:00 വരെ കൃഷിയിടങ്ങളില് പണി. പച്ചക്കറിച്ചെടികള്ക്ക് വെള്ളമൊഴിയ്ക്കുക, നടുക, കിളയ്ക്കുക തുടങ്ങി എല്ലാത്തരം പണികളിലും വിദ്യാര്ഥികള് വ്യാപൃതരാകുന്നു. കോമണ് കൃഷിയിടങ്ങള്ക്കുപുറമേ തല്പരരായ വിദ്യാര്ത്ഥികള്ക്ക് കൂടുതല് എക്സിപെരിമന്റ് ചെയ്യുവാനും പ്രത്യേകം കൃഷിയിടങ്ങള് ഉണ്ടാക്കുവാനും അനുവാദമുണ്ട്. ഒന്പതുമണിയ്ക്കുശേഷം വിശ്രമം, കുളി തുണിയലക്കല് തുടങ്ങിയ വ്യക്തിപരദിനചര്യകള്ക്കുശേഷം, 11:30 ന് വീണ്ടും ക്ലാസ്സ് 12:30 വരെ. ഈ സമയം വിഷയവും ടീച്ചറും മാറിയിട്ടുണ്ടാകും. 12:30 മുതല് 1 മണിവരെ</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlaDSkTnPYmNYYjvog453YsggUWKuu3QN6_nkW7u3x5Ahz7_F9v4zDO9KiKyxbFwA3KcSZtCPoBllAMGCA47qx12jW-KQxIYOY5kcqqEBukFiGUZPE99gpWhUd6CQVqbdRzADvfewQ3YI/s1600-h/solar-system.jpg" linkindex="284"><span style="font-size: 130%;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137497583029823634" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlaDSkTnPYmNYYjvog453YsggUWKuu3QN6_nkW7u3x5Ahz7_F9v4zDO9KiKyxbFwA3KcSZtCPoBllAMGCA47qx12jW-KQxIYOY5kcqqEBukFiGUZPE99gpWhUd6CQVqbdRzADvfewQ3YI/s400/solar-system.jpg" style="float: left; margin: 0px 10px 10px 0px;" /></span></a><span style="font-size: 130%;">ഉച്ചഭക്ഷണം.<br />
എല്ലാ അന്തേവാസികളും ഒരുമിച്ചിരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിയ്ക്കുന്നു. ആരെങ്കിലും എത്താന് നേരം വൈകുന്നുവെങ്കില്, അവരെ എത്തുവാനായി എല്ലാവരും കാത്തിരിയ്ക്കുന്നു. (ഈ പ്രവണത, വൈകിവരുന്നവരെ വീണ്ടുമതാവര്ത്തിയ്ക്കുന്നതില്നിന്നും വിലക്കുന്നു). 1മണിമുതല് 3 മണി വരെ വിശ്രമം. 3 മുതല് 4 വരെ "കൈത്തൊഴില് പരിശീലനം". കമ്പ്യൂട്ടര്, ടൈപ് റൈറ്റിംഗ്, തയ്യല്, നൂല്നൂല്ക്കല്, ലൈബ്രറി മൈന്റൈനന്സ് തുടങ്ങി ഒത്തിരി പണികള് ഈ സമയത്ത് പഠിയ്ക്കാനുള്ള വ്യവസ്ഥകള് വിദ്യാലയത്തിലുണ്ട്. 4 മുതല് 4:30 വരെ വിശ്രമം. 4:30 മുതല്, 6:30 വരെ വീണ്ടും കൃഷിയിടത്തില്. 6:30 മുതല് 7:30 വരെ വീണ്ടും വിശ്രമം. 7:30മുതല് 8:15 വരെ ഡിന്നര്. 8:15 മുതല് 9:00 വരെ മീറ്റിംഗും പ്രാര്ത്ഥനയും. ഈ മീറ്റിംഗില് അന്നു നടന്ന സംഭവങ്ങള് മറ്റു സഹപ്രവര്ത്തകര്ക്കിടയില് പങ്കുവയ്ക്കുകയും അവരുടെ<br />
അഭിപ്രായങ്ങള് ചോദിയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുപോലെ തന്നെ അടുത്തദിവസത്തേയ്ക്കുള്ള കര്മ്മപരിപാടികളെക്കുറിച്ചും ചര്ച്ച ചെയ്യുന്നു. വിദ്യാലയത്തില് കാര്യങ്ങള് തുറന്നുപറയുന്നതിന് ഹൈരാര്ക്കിയില്ല. ഞായറാഴ്ചദിവസം മീറ്റിങ്ങിനുപകരം, കലാപരിപാടികളാണ്... ഭാഷാവിത്യാസമില്ലാതെ എല്ലാവരും എന്തെങ്കിലും പരിപാടികള് അവതരിപ്പിയ്ക്കണമെന്നാണ് 'നിയമം'. 9:00ന് എല്ലാവരും അവരവരുടെ കിടപ്പുമുറികളിലേയ്ക്ക്.... വിദ്യാലയത്തിലെ ഒരു ദിവസം അങ്ങനെ പൂര്ണ്ണമാകുന്നു!<br />
<br />
നേരത്തെ പറഞ്ഞപോലെ, ഒരൊറ്റ ഊട്ടുപുരയിലാണ് എല്ലാവരും ഭക്ഷണങ്ങള് വയ്ക്കുന്നത്. ഭക്ഷണം വയ്ക്കുന്നവരോ വിദ്യാര്ത്ഥികളും. അംഗബലമനുസരിച്ച് ഒന്നോ രണ്ടോ മെംബര്മാരായിരിയ്ക്കും ഒരു ദിവസത്തെ ഓരോസമയത്തേയും ഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കേണ്ടത്. ഭക്ഷണം തയ്യാറക്കാന് അറിയാത്തവരെ അറിയുന്നവരോടൊപ്പം സഹായിയായി ചേര്ക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ മാറിമാറിവരുന്ന "ഠോലി" എന്നു വിളിയ്ക്കുന്ന ഈ പ്രക്രിയയില്, 20 പേരുണ്ടെങ്കില് ഒരുതവണ ഭക്ഷണം വച്ചയാള്ക്ക് അടുത്ത 20-മത്തെ ദിവസമായിരിയ്ക്കും വീണ്ടും ഭക്ഷണം വയ്ക്കേണ്ടിവരിക. വെജിറ്റേറിയന് ഭക്ഷണത്തിനെ അനുകൂലിയ്ക്കുന്ന വിദ്യാലയം പക്ഷെ, നോണ്-വെജിറ്റേറിയന് ഭക്ഷണങ്ങളെ എതിര്ക്കുന്നില്ലെങ്കിലും, മല്സ്യമാംസാദികള് പാചകം ചെയ്യുന്ന ഒരടുക്കളയില് വയ്ക്കുന്ന ഭക്ഷണം കഴിയ്ക്കാന് മറ്റാര്ക്കെങ്കിലും ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടെങ്കില്, വിദ്യാലയം അതിനെ അനുകൂലിക്കില്ല. നോണ്-വെജിറ്റേറിയന് ഒഴിവാക്കാന് കഴിയാത്തവര്ക്ക്, വിദ്യാലയത്തിനു പുറത്ത് അതിനുള്ള വഴികള് കണ്ടെത്താവുന്നതാണ്.<br />
<br />
<b><span style="color: #990000;">അതിഥിദേവോ ഭവ:</span></b><br />
<br />
</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_i2v2TgcRNiul382-oRKOJzq_935T0YCQH9w8VD3Q_CVtMVEcBYn-PDd5a8gvE0Rs-uVv7zxJwHu48WOe14ob7NKc7bLxx0x-YshCXC4t_oeX5eoLuSTHvq3uZPBE6f9ThmferOLOQvI/s1600-h/ved9.jpg" linkindex="285"><span style="font-size: 130%;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137502934559074530" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_i2v2TgcRNiul382-oRKOJzq_935T0YCQH9w8VD3Q_CVtMVEcBYn-PDd5a8gvE0Rs-uVv7zxJwHu48WOe14ob7NKc7bLxx0x-YshCXC4t_oeX5eoLuSTHvq3uZPBE6f9ThmferOLOQvI/s400/ved9.jpg" style="float: left; margin: 0px 10px 10px 0px;" /></span></a><span style="font-size: 130%;">പുതിയതായി വിദ്യാലയത്തില് എത്തിപ്പെടുന്ന ഒരു വ്യക്തി, വിദ്യാലയത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അടുത്ത മൂന്നുദിവസത്തേയ്ക്ക്, എല്ലാവിധ ആതിഥേയ വ്യവസ്ഥകളോടെയും ഒരതിഥിയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. അതായത്, വിദ്യാലയത്തിന്റെ ദൈനംദിനചര്യകളില് ഇവര്ക്ക് ഈ മൂന്നുദിവസം ഇളവുണ്ട്. ഈ സമയം അതിഥിയ്ക്ക് വിദ്യാലയത്തിന്റെ രീതികളെക്കുറിച്ച് പഠിയ്ക്കുകയും അതിനനുസരിച്ച് പെരുമാറാനുമുള്ള ഒരവസരവുമായി വേണമെങ്കില് ഇതിനെ കരുതാം. എന്നാല് മൂന്നുദിവസത്തിനുശേഷം, ഈ വ്യക്തി വിദ്യാലയത്തിന്റെ ദൈനംദിന കാര്യക്രമങ്ങള്ക്കനുസരിച്ചു പ്രവര്ത്തിയ്ക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇവിടെ ഇതിങ്ങനെ വലിച്ചുനീട്ടിയതുകൊണ്ട്, ഇതൊരു കീറാമുട്ടിയാണെന്നാരും ധരിയ്ക്കരുത്. </span><br />
<span style="font-size: 130%;">തന്നെയുമല്ല, ഈ ലേഖനത്തില് പറയുന്ന വ്യവസ്ഥകളൊക്കെത്തന്നെ, കാലാകാലങ്ങളില് മാറിമാറിവരുന്ന വിദ്യാലയവാസികളുടെ സൗകര്യങ്ങള്ക്കനുസരിച്ച് മാറ്റം വരുത്താവുന്നവയാണ്. ആയതുകൊണ്ട്, ഒരുപക്ഷെ ഞാനിവിടെപ്പറയുന്ന പലകാര്യങ്ങളും ഇതിനകം മാറിയിട്ടുമുണ്ടാകാം...<br />
<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>കാമ്പസിനുപുറത്ത് വിദ്യാര്ത്ഥികളുടെ പങ്കാളിത്തം</b></span><br />
<br />
വിദ്യാലയത്തിനുള്ളിലുള്ള പാരസ്പരിക ചുമതലകളല്ലാതെ, വിദ്യാര്ത്ഥികളുടെ പങ്കാളിത്തം ആവശ്യം വരുന്ന, ഉപയോഗപ്പെടുത്താവുന്ന, വിദ്യാലയത്തിനു പുറത്തുള്ള ചില മേഖലകളാണ് ഗ്രാമങ്ങളില് നടക്കുന്ന സര്വ്വേകള്, ശില്പശാലകള്, എക്സിബിഷനുകള്, ഗാന്ധികഥകള്, സൈക്കിള് യാത്രകള്, മാറിമാറിവരുന്ന പ്രകൃതിക്ഷോഭങ്ങളില് ദുരിതമനുഭവിയ്ക്കുന്നവര്ക്ക് ആശ്വാസം എത്തിച്ചുകൊടുക്കുക തുടങ്ങിയവ. ഇതുകൂടാതെ, വിദ്യാലയത്തിനോട് ചേര്ന്നു പ്രവര്ത്തിച്ചുപോരുന്ന സമാനചിന്താഗതിയുള്ള മറ്റു സംഘടനകളോടൊപ്പം അവരുടെ പ്രവര്ത്തനങ്ങളും മറ്റും ശീലിയ്ക്കുവാനും പഠിയ്ക്കുവാനുമുള്ള അവസരങ്ങളും ഇവിടെ ലഭ്യമാണ്.<br />
<br />
ഇത്തരത്തിലുള്ള ഒരു ഓര്ഗനൈസേഷനാണ് ബാര്ദോളിയിലുള്ള<a href="http://www.google.co.in/search?hl=en&q=suruchi+bardoli&meta=" linkindex="286">സുരുചി കാമ്പസ്</a>. സുരുചി, കര്ഷകര്ക്കുള്ള വിത്തുകള് നടുവാന് പാകമായ പച്ചക്കറിച്ചെടികള് (saplings), ഒറ്റയാള് കൃഷിയ്ക്കുതകുന്ന തരത്തിലുള്ള, വളരെ ലഘുവായ എഫര്ട്ട് കുറവുവേണ്ടിവരുന്ന ലളിതമായ മേന്മയേറിയ പണിയായുധങ്ങള്, നോട്ട് ബുക്കുകള്, അച്ചടിയ്ക്കുന്ന പ്രസ്സ്, മെഴുകിതിരി നിര്മാണം, സോപ്പ് നിര്മ്മാണം, പേപ്പര് നിര്മാണം, മരത്തിന്റേയും ഇരുമ്പിന്റേയും ഫര്ണീച്ചറുകള് തുടങ്ങി ഒട്ടനവധി പണിരീതികളിലൂടെ ഗ്രാമീണരെ സഹായിച്ചുപോരുന്ന ഒരു ചെറുകിട സംഘടനയാണ്. ഇവിടത്തെ ഉല്പന്നങ്ങളില് ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ടതാണ് ഇവരുടെ തനതുരീതിയിലുണ്ടാക്കുന്ന സോളാര് കൂക്കര്. മേല്പറഞ്ഞ ഉല്പന്നങ്ങളുടെ പ്രവര്ത്തനരീതിയെയും നിര്മാണരീതിയെയും കുറിച്ച് താല്പര്യമുള്ള കുട്ടികള്ക്ക് പഠിയ്ക്കുവാനുള്ള അവസരവും വിദ്യാലയം ഒരുക്കിക്കൊടുക്കുന്നു..<br />
<br />
</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLQcgxi6_o3ZRAlDQvqRYCT8MH1lJ8iPYvusakeiw1QCvWoXFCPr7LUPzt78y2dXEDofI1tJBokQusMdVE1KjQCscHzntV_WJetF3Sr39P0SqxbRUSh44XDJRL6c47j0wcPommp6snUxw/s1600-h/ved12.jpg" linkindex="287"><span style="font-size: 130%;"><img alt="" border="0" height="329" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5137497595914725570" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLQcgxi6_o3ZRAlDQvqRYCT8MH1lJ8iPYvusakeiw1QCvWoXFCPr7LUPzt78y2dXEDofI1tJBokQusMdVE1KjQCscHzntV_WJetF3Sr39P0SqxbRUSh44XDJRL6c47j0wcPommp6snUxw/s400/ved12.jpg" style="float: left; height: 281px; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 200px;" width="221" /></span></a><span style="font-size: 130%;">അതുപോലെതന്നെ, വേഡ്ഛിയെക്കുറിച്ചുപറയുമ്പോള് ഓഴിവാക്കാനാവത്ത ഒരു വ്യക്തിയാണ്, 35 കിലോമീറ്റര് അകലെ മഢി (Madhi) എന്ന ഗ്രാമത്തിലെ കൃഷിക്കാരനായ ശ്രീ ഗിരീന് ഷാ എന്ന ഗിരീന്ഭായ്. മുംബൈനഗരത്തിലെ ഒരു വലിയ ബിസിനസ്സുകാരനായ ഗിരീന്ഭായിയുടെ നാചുറല് ഫാമിംഗിലേയ്ക്കുള്ള താല്പര്യം അദ്ദേഹത്തെ, നഗരം വെടിഞ്ഞ്, അമ്മയോടോപ്പം, മഢിയിലെത്തിയ്ക്കുകയും അവിടെ കൃഷിയിടത്തിനു നടുവില്, മണ്ണും മരവും മുളയുമുപയോഗിച്ച് ഗുജറാത്തി ഗ്രാമീണരീതിയിലുള്ള ഒരു വീടുപണിത്, കൃഷിപ്പണി തുടരുവാന് പ്രേരിപ്പിയ്ക്കുകയായിരുന്നു..<br />
<br />
ഫുക്കുവോക്കയുടെ രീതിയില് നെല്കൃഷി ചെയ്യുന്ന ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ എകദേശം 5-6 ഏക്കറയോളം വരുന്ന കൃഷിയിടത്തില് തഴച്ചുവളരുന്ന നെല്ച്ചെടികളും തളിര്ത്തുനില്ക്കുന്ന പച്ചക്കറികളും മറ്റിതര പഴവര്ഗ്ഗങ്ങളുമെല്ലാം കണ്ണിനിമ്പം പകരുന്ന, അത്ഭുതം പകരുന്ന കാഴ്ചകളാണ്... </span><br />
<span style="font-size: 130%;">ആദ്യകാലങ്ങളില്, കാളയെപൂട്ടി നെല്കൃഷിയ്ക്കനുയോജ്യമായ പാടമൊരുക്കുമായിരുന്ന ഗിരീന്ഭായ്, മണ്ണിനുവന്ന മാറ്റമറിഞ്ഞ്, പതിയെ തന്റെ കാളകളെ വില്ക്കുകയും പിന്നീട്, ഉഴാതെയുള്ള നിലത്ത് കൃഷിയിറക്കാനും തുടങ്ങുകയായിരുന്നു... എന്റെ ആദ്യസന്ദര്ശനത്തില്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിവരണങ്ങള് കേട്ട് ഞാനന്തം വിട്ടുപോയിട്ടുണ്ട്, കാരണം ഉഴാതെകിടന്ന പാടത്തിറക്കിയ കൃഷിയായിരുന്നിട്ടുകൂടി പാടവരമ്പില്നില്ക്കുന്ന എനിയ്ക്ക് പാടത്തിന്റെ ചുറ്റുമുള്ള കാഴ്ചകള് കാണാനാവാത്തവിധം (ഇഞ്ചപ്പുല്ലിന്റെ കടപോലെ) ഉയരമുള്ളവയായിരുന്നു ആ നെല്ച്ചെടികള്...</span><br />
<span style="font-size: 130%;">ഉഴാതെ തറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന പാടത്ത്, നെല്മണികള് മണ്ണുചേര്ത്ത് കുഴച്ച് പലെറ്റുകളാക്കി, ഞാറുനടുന്നതിനുപകരമായി പാടത്തുവിതറുന്ന വിത്തുകള്ക്ക്, ജൈവവളവും സമയാസമയം പുല്ലുപറിച്ചുകളയുകയും വെള്ളം തിരിയ്ക്കുകയുമല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ഇദ്ദേഹം ചെയ്യുന്നില്ല... കൂടാതെ പാകമായി കൊയ്യുന്നതിനു 10 ദിവസം മുന്പ്, കുതിര്ത്ത അമരപ്പയറിന്റെയും പയറിന്റെയും വിത്തുകള് നെല്ക്കതിരുകള്ക്കിടയിലേയ്ക്ക് വിതറുകയും<br />
ചെയ്യുന്നു.... ഈ വിത്തുകള്, കൊയ്യേണ്ട ദിവസമാകുമ്പോഴേയ്ക്കും മതിയായ ഈര്പ്പവും തണലും ലഭിയ്ക്കുന്നതുമൂലം, ഏകദേഷം 6 ഇഞ്ചെങ്കിലും വളര്ന്നിട്ടുണ്ടായിരിയ്ക്കാം.... ആയതുകൊണ്ട്, നെല്ച്ചെടികള് കൊയ്തെടുക്കുന്നവര് അത്രയും ഉയരത്തില് വച്ച് അരിയുന്നു... ഇത്തരത്തില് മറ്റ് ഒരുപാട് രീതികളില് ഇദ്ദേഹം കൃഷിചെയ്യുന്നു... ഗിരീന് ഭായിയുടെ കൃഷി അനുഭവങ്ങളും പരീക്ഷണങ്ങളും പ്രകൃതി കൃഷിയില് താല്പര്യമുള്ള വിദ്യാര്ഥികള്ക്ക് ഒരു വലിയ മുതല്ക്കൂട്ടാണ്.. </span><br />
<span style="font-size: 130%;"><br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>സമര്പ്പണം</b></span><br />
<br />
സ്വതവേ, ചിത്രരചനയില് തല്പരനായിരുന്ന എനിയ്ക്ക് ആ മേഖലയില് കൂടുതല് അറിവുകള് സ്വായത്തമാക്കാന് വിദ്യാലയം ഒരുപാട് സഹായിച്ചിട്ടുണ്ട്. വിദ്യാലയത്തിന്റെ ലൈബ്രറിയിലെ അസാധാരണാമായ പുസ്തകങ്ങള്, ജീജാജി എന്നു ഞങ്ങള് വിളിയ്ക്കുന്ന ഗാഡേകര്ജി പകര്ന്നുതരുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുഭവപരിചയങ്ങള്, സൂറത്തിലുള്ള "ഗാര്ഡന്" സാരീസിന്റെ ക്രിയേറ്റീവ് അഡ്വൈസറായിരുന്ന അതിലുപരി, ബനാറസ് വിശ്വഹിന്ദുപരിഷത്ത് യൂണിവേര്സിറ്റിയിലെ, ചിത്രകലാ അദ്ധ്യാപകനായിരുന്ന <a href="http://www.indianexpress.com/res/web/pIe/ie/daily/19990826/ige26087.html" linkindex="288">വാസുദേവ് സ്മാര്ത്തിന്റെ </a>വസതിയില് ഓരോമാസവും പോയി താമസിച്ചിരുന്ന ദിവസങ്ങള്, <a href="http://images.google.com/images?gbv=2&svnum=10&um=1&hl=en&q=haku+shah" linkindex="289">ഹക്കു ഷാ</a> എന്ന പ്രസിദ്ധചിത്രകാരനുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചകള്, <a href="http://www.google.co.in/search?hl=en&q=anumukti&meta=" linkindex="290">അണുമുക്തി</a>യ്ക്കുവേണ്ടി കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ ബാലപാഠങ്ങള് പഠിച്ച് കോറല്ഡ്രോയില് (അന്ന് വേര്ഷന് 2.0) വരച്ച കാര്ട്ടൂണുകള്.. ക്രിയേറ്റീവ് രചനകള്ക്ക് നിറങ്ങളിലൂടെയും പേപ്പറിലൂടെയും<br />
കമന്റുകളിലൂടെയും ഒക്കെയായി തന്നിരുന്ന സപ്പോര്ട്ടുകള്... എല്ലാം ഒന്നിനൊന്നു മാറി മാറി ഇന്നത്തെ എന്നിലെ എന്നെ വേര്ത്തിരിച്ചുതരികയായിരുന്നു...<br />
<br />
ബ്ലോഗിംഗ് തുടങിയപ്പോള് മുതല് കരുതുന്നതാണ്, വിദ്യാലയത്തെ ബൂലോകത്തിനു സമര്പ്പിയ്ക്കണമെന്ന്... ഇപ്പോള് ഒരു സംതൃപ്തി തോന്നുന്നു... ഇപ്പോഴും മേലെപ്പറയാന് വിട്ടുപോയവരും വിട്ടുപോയതും ഒത്തിരിയുണ്ട്... ഓര്മ്മകളില്ന്നിന്നാണ് ഇത്രയുമെഴുതാനായത്... വിട്ടുപോയെങ്കിലും അവരോടോക്കെയുള്ള സ്നേഹത്തോടെയും തികഞ്ഞ അര്പ്പണബോധത്തോടെയും, നന്ദിയോടെയും, കൃതാര്ത്ഥതയോടെയും ഈ ലേഖനം ഞാന് ബൂലോകത്തിനു സമര്പ്പിയ്ക്കുന്നു...<br />
<br />
വിദ്യാലയവുമായി ബന്ധപ്പെടാന് താല്പര്യമുള്ളവര്ക്ക് വേണ്ടി വിലാസം താഴെക്കൊടുത്തിരിയ്ക്കുന്നു: </span><span style="font-size: 130%;"></span><br />
<br />
<span style="font-size: 100%;"><normal>Sampoorna Kranti Vidyalaya, </normal></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><normal>Vedchhi P. O., </normal></span>Valod, <br />
<span style="font-size: 100%;"><normal>Surat District, </normal></span>Gujarat. <br />
<span style="font-size: 100%;"><normal>INDIA. 394641, </normal></span><br />
<br />
<span style="font-size: 100%;"><normal>Phone: (02625) 220074 </normal></span><span style="font-size: 130%;"><br />
<br />
</span><br />
<span style="font-size: 130%;"></span><span style="font-size: 130%;"></span><span style="font-size: 130%;"></span><span style="font-size: 130%;"></span><span style="font-size: 130%;"></span>[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-41126597044095055132009-01-08T18:01:00.004+05:302009-01-12T15:14:16.373+05:302009-ലെ വര്ഷഫലം<span style="font-size:large;"><b>അശ്വതി</b></span><br /><span style="font-size:large;">2009-ല് കമ്പ്ലീറ്റ് അശ്വതി നക്ഷത്രക്കാര്ക്കും ജോലിമാറ്റം വരാനുള്ളതുകൊണ്ട് ജാതിഭേദമന്യേ സെന്റ് ജോര്ജ്- ഗീവര്ഗീസ് പുണ്യവാളന്മാരെ പ്രാര്ത്ഥിക്കുക.. (ഈ പള്ളികള് ഉള്ളിടത്തൊക്കെ തന്നെ ഇക്കൊല്ലം സാമാന്യം നല്ല വരവു പ്രതീക്ഷിയ്ക്കുന്നു... )</span><span style="font-size:large;"><br /><br /><span style="font-weight: bold;">ഭരണി</span><br />ഭരണിക്കാരുടേ നക്ഷത്രഫലം അശ്വതി നക്ഷത്രക്കാരുടേതിനേക്കാള് വിഭിന്നമല്ല.. ചൊവ്വ, ബുധന് വ്യാഴം വെള്ളി ശനി ദശക്കാരില് ഗ്രഹനില വീക്കായവര് താമസിയ്ക്കുന്ന സ്ഥലം തന്നെ വിട്ട് പോകേണ്ടി വരുന്നതായി കാണുന്നു.. ഗ്രഹനില സ്ട്രോങ്ങായ ഭരണിക്കാര്ക്ക് ധനലാഭം, ഭൂസ്വത്ത് ലാഭം തുടങ്ങിയ വന്നുചേരാന് സാധ്യത ഉണ്ടെന്ന് നക്ഷത്രങ്ങള് കാണിയ്ക്കുന്നു.. എങ്കിലും ലോകം മുഴുവന് സാമ്പത്തികമാന്ദ്യം അനുഭവിയ്ക്കുന്ന ഈ കാലയളവില്, ഇത്തരം മണ്ടത്തരങ്ങള് ചെയ്യുന്നവരെ പൊതുജനം ഒരു പക്ഷെ, ഭരണിയ്ക്കൂള്ളിലെ തവള എന്നു വിളിച്ചേക്കാം...<br /><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>കാര്ത്തിക</b></span><br /><span style="font-size:large;">കാര്ത്തികയുടെ 2009 മൊത്തം പോക്കാ.. കാണ്ട് ഹെല്പ്.. വെരി സോറി..</span><span style="font-size:large;"><b><br /></b></span><br /><span style="font-size:large;"><b>രോഹിണി</b></span><br /><span style="font-size:large;">രോഹിണിക്കാരു മുഴുവന് 200-ല് വലിയ പ്രതീക്ഷ വയ്ക്കാതിരിയ്ക്കുന്നതായിരിയ്ക്കും നല്ലത്.. സൂക്ഷിച്ചാല് ദു:ഖിയ്ക്കേണ്ട, കാരണം നിങ്ങള് എത്ര ഈശ്വരാധീനം വര്ദ്ധിപ്പിച്ചാലും ഗ്രഹബലമില്ലാതെ ഒരു കാര്യോമില്ല.. എന്താ ചെയ്യാ... :(</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>മകയിരം</b></span><br /><span style="font-size:large;">മകയിരംകാരുടേ മൊത്തം പുരികം ഇക്കൊല്ലത്തൊടേ നിര്മ്മാര്ജ്ജനം ചെയ്യപ്പെടുന്നതായിരിയ്ക്കും.</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>തിരുവാതിര</b></span><br /><span style="font-size:large;">തിരുവാതിരക്കാര് ഇക്കൊല്ലം പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങാതെ മുറിയ്ക്കുള്ളില് ചടങ്ങു കൂടിയിരിയ്ക്കുന്നതാണു ബുദ്ധി.. ഇല്ലെങ്കില് 2010 വരെ എത്തിയെന്നു വരില്ല...</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>പുണര്തം</b></span><br /><span style="font-size:large;">പുണര്തംകാരെ ഇക്കൊല്ലം നിങ്ങളുടെയെല്ലാം കല്യാണം നടക്കും.. ഒറപ്പ്.. പക്ഷെ ദേവസ്വത്തിലേയ്ക്കൂള്ളത് മറക്കില്ലെങ്കില് മാത്ര...</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>ആയില്യം</b></span><br /><span style="font-size:large;">ആയില്യം നക്ഷത്രക്കാര്, നിങ്ങള്ക്ക് വിദേശത്തുനിന്നും ഒരുപാട് പണം വരാനുള്ള സാധ്യത കാണുന്നുണ്ട്... പക്ഷെ, പത്തുപൈസ പോലും ഇക്കൊല്ലം സ്വന്തം ചിലവുകള്ക്കായി ഉപയോഗിയ്കരുത്... എല്ലാം അന്നദാനം, മറ്റു നാട്ടുകാര്ക്ക് തീറ്റകൊടുകാന് ഉതകുന്ന തരത്തില് എന്തെങ്കിലും പരിപാടികള് ചെയ്ത് ചിലവഴിയ്ക്കുക.</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>മകം</b></span><br /><span style="font-size:large;">നിങ്ങള് മിക്കവാറും ഇക്കൊല്ലം അടിച്ചു പോകാന് സാധ്യത ഉണ്ട്... അതുകൊണ്ട് ഉടനടി വില്പത്രം തയ്യാറക്കുകയും വിവാഹം പോലുള്ള കലാപരിപാടികള്ക്ക് ശ്രമിയ്ക്കാതിരിയ്ക്കുകയും ചെയ്യുക.. കണ്ട്രോള് യുവര്സെല്ഫ്!!</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>പൂരം</b></span><br /><span style="font-size:large;">മകരം ഡിറ്റോ!</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>ഉത്രം</b></span><br /><span style="font-size:large;">നിങ്ങള് സെപ്തംബര് വരെ അമ്പലത്തിലും അതിനു ശേഷം ഏതെങ്കിലും പള്ളിയിലും പോയി സ്തോത്രം സ്തോത്രിയ്ക്കുക.</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>അത്തം</b></span><br /><span style="font-size:large;">ഉത്രത്തിന്റേതു പോലെ 2009 സെപ്തംബര് വരെ നിങ്ങളുടേയും കാര്യം പോക്കാ... കണ്ട്രോള് യുവര്സെല്ഫ് ത്രൂ ഔറ്റ് 2009... ഇല്ലെങ്കില് പാമ്പുകടിയ്ക്കാനുള്ള വകുപ്പു കാണുന്നുണ്ട്...</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>ചിത്തിര</b></span><br /><span style="font-size:large;">ചിത്തിരക്കാരായ പുരുഷന്മാരുടേ കാര്യം കോഞ്ഞാട്ട...</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>ചോതി</b></span><br /><span style="font-size:large;">2009-ല് യെന്ത് കോപ്പു വേണമെങ്കിലും ചെയ്യാം, നിങ്ങള്ക്കൊന്നും വരാന് പോകുന്നില്ല, പക്ഷെ അമ്പലത്തിലേയ്കുള്ള വഹ മറക്കണ്ടാ ട്ടാ... ഇല്ലേല് ഒറ്റയൊരുത്തനും ഗൊണം പിടിയ്ക്കില്ല...</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>വിശാഖം</b></span><br /><span style="font-size:large;">നന്നായി പഠിച്ചാല് പരീക്ഷ പാസാവാം എന്ന സാമാന്യ ബുദ്ധി ഇവിടെ അപ്ലികബിള്! പക്ഷെ മറക്കണ്ടാ, അമ്പലം അമ്പലം.... ഓകെ?</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>അനിഴം</b></span><br /><span style="font-size:large;">വിശാഖം ഡിറ്റോ!</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>തൃകേട്ട</b></span><br /><span style="font-size:large;">സെപ്റ്റംബര് വരെ നിങ്ങളുടെ കാര്യവും കോഞ്ഞാട്ട... പിന്നെയുള്ള 3 മാസം, ലോട്ടറി ടികറ്റുകളേടുത്ത് കഴിഞ്ഞു കൂടുക.. ഉറപ്പായിട്ടും ചിലപ്പോ കിട്ടിയാലോ?</span><span style="font-size:large;"><b><br /></b></span><br /><span style="font-size:large;"><b>മൂലം</b></span><br /><span style="font-size:large;">ധനം. സുഖം, കര്മ്മം, ഗൃഹം, വാഹന ഗുണം ഉണ്ടാകാം. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ബന്ധുശല്യവും വര്ദ്ധിയ്ക്കാം.. പക്ഷെ സെപ്തംബര് കഴിഞ്ഞാല്, കുനിഞ്ഞുകിടന്നു നക്ഷത്രമെണ്ണും... ആശുപത്രിയില് നിന്ന് ഇറങ്ങാന് സമയം കിട്ടില്ല... അമ്പലത്തിലേയ്ക്കുള്ളത് അപ്പൊ മറക്കണ്ട!</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>പൂരാടം</b></span><br /><span style="font-size:large;">സല്പേരിന് കളങ്കവും, ധനനഷ്ടവും, മറ്റുള്ളവരില്നിന്നും വഞ്ചനയും വരാതെ ശ്രദ്ധിച്ചാല് ഉയര്ച്ച ഉണ്ടാവും... (മേല്പറഞ്ഞതൊക്കെ ശ്രദ്ധിച്ചാല്, മറ്റു നക്ഷത്രകാര്ക്ക് ഉണ്ടാവില്ലേ എന്നു ചോദിയ്കരുത്..)</span><br /><br /><span style="font-size:large;"><b>ഉത്രാടം</b></span><br /><span style="font-size:large;">50% ഉത്രാടകാര്ക്ക് നല്ല കാലമായിരിയ്ക്കുമ്പോള് 50% ഉത്രാടകാരുടെ കാര്യം പോക്കായിരിയ്ക്കും.</span><br /><span style="font-size:large;"><br /></span><span style="font-size:large;"><b>അവിട്ടം</b></span><br /><span style="font-size:large;">സോറി, നിങ്ങളുടെ ഈ കൊല്ലം പോക്കാണ്.. മിക്കവാറും പേരുടെ ജീവിതത്തിലെ അവസാനവര്ഷം ആയിരിയ്ക്കും 2009.</span><br /><br /><span style="font-size:large;"><b>ചതയം</b></span><br /><span style="font-size:large;">പോക്കാ.... (നല്ല കനത്തിലെന്തെങ്കിലും വിലപിടിപ്പുള്ളത് അമ്പലത്തിലേക്ക് കൊടുത്തു നോക്ക്...)</span><br /><span style="font-size:large;"><br /></span><span style="font-size:large;"><b>പൂരുരുട്ടാതി</b></span><br /><span style="font-size:large;">ചതയം ഡിറ്റോ...</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;"><b>ഉത്രട്ടാതി</b></span><br /><span style="font-size:large;">ജോലി നഷ്ടം, മറ്റിതര കോട്ടങ്ങള് ഒഴിവാക്കാന് ജോലിസ്ഥലത്ത് ഒരു കണ്ണു വേണം (വേറെ ആരുടെയെങ്കിലും മതിയോ എന്നു ച്വാദിയ്ക്കരുത്..)</span><br /><br /><span style="font-size:large;"><b>രേവതി</b></span><br /><span style="font-size:large;">ഉത്രട്ടാതി അപ്ലികബിള്</span><br /><br /><span style="font-size:large;">ഇതൊക്കെ ഞാന് പറയുന്നതല്ല, ഗ്രഹനില പറയുന്നതാണ്... അതുകൊണ്ട് നേരാം വണ്ണം പുകവലി (കാന്സര്) മദ്യപാനം (കരള്വാട്ടം/ചീയല്) പെണ്ണുപിടുത്തം (നാട്ടുകാര് തല്ലികൊല്ലും അല്ലെങ്കില് സര്ക്കാര് തൂക്കികൊല്ലും), എന്നിവയെല്ലാം നിറുത്തി അടങ്ങിയൊതുങ്ങി വണ്ടിയോടിയ്ക്കാതെ (അപകട മരണം), റോഡിലിറങ്ങാതെ (അഗൈന് അ.മ), ഫാനിന്റെ നേരെ താഴെ കിടന്നുറങ്ങാതെ (തലേകൂടെ വീണു മരിയ്ക്കും), റെയില് വേ ലയിന് ക്രോസ് ചെയ്യാതെ (ട്രാക്കില് നിന്നു പിച്ചിപൊളിച്ചു എടുക്കാന് ബുദ്ധിമുട്ടാവും), പച്ചക്കറികള് (വിഷാംശം കലരാന് സാധ്യത) കഴിയ്ക്കാതെ, വെള്ളം കുടിയ്ക്കാതെ (അഗൈന് വിഷാംശസാധ്യത), മുറുക്കാതെ (വെറ്റില പാമ്പ്), എന്തിനധികം വീടിന്നു പുറത്തിറങ്ങി നടക്കാതെ, ഒന്നും കഴിയ്ക്കാതെ ഇക്കൊല്ലം ജീവിയ്ക്കാനായാല് നിങ്ങള്ക്കും നിങ്ങളുടേ കുടുംബത്തിനും 2009 ഒരു നല്ല വര്ഷമായിരിയ്ക്കും.<br />പക്ഷെ, ഒന്നുണ്ട് നക്ഷത്രഭേദമന്യേ ഓരോരുത്തരും അവരവരുടേ വിഹിതം മേല്പറഞ്ഞ വഴിപാടുകളുമായി നിങ്ങളുടേ ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള അമ്പലങ്ങളെ കണ്സള്ട്ടു ചെയ്യുക... (ഇക്കൊല്ലം, കഴിഞ്ഞ തവണത്തേക്കാളും 5 ഇരട്ടിയെങ്കിലും വരുമാനം വേണമെന്ന് പ്രത്യേകം പറഞ്ഞതനുസരിച്ചാണ് ഇത്തവണത്തെ ഗ്രഹനിലകള് മാറ്റിയെഴുതിയത് എന്നാരും ഗംബ്ലൈന്റ് ചെയ്യരുത്..) ചില ക്രിസ്തീയ പുണ്യാളന്മാര്ക്കും ഏതാണ്ട് ഒരു 30% ത്തോളം വരുമാനമുണ്ടാക്കാനുള്ള വഹ മേലെ എഴുതി ചേര്ത്തിട്ടുണ്ട്.. </span><br /><br /><span style="font-size:large;">പക്ഷെ, ഡിയര് മുസ്ലീം സഹോദര്കള്, നിങ്ങളും ഒന്നുകില് ക്രിസ്തീയ അല്ലെങ്കില് ഹൈന്ദവ ദേവാലയങ്ങളെ സമീപിയ്ക്കുക.. അല്ലെങ്കില്, അമ്മയാണേ, നിങ്ങടേ കാര്യം കട്ടപൊഹ... മുസ്ലീം മതവിഭാഗത്തില് പെട്ടവര്ക്ക് ജീവിച്ച് പോകാന് വേറെ വകുപ്പൊന്നും 2009ലെ ഗ്രഹനിലയില് കാണുന്നില്ല!! അയാം വെരി വെരി സോറി...</span><span style="font-size:large;"><br /></span><br /><span style="font-size:large;">അപ്പൊ എല്ലാര്ക്കും പുതുവര്ഷാശംസകള്!! അടുത്ത കൊല്ലം നിങ്ങളുണ്ടെങ്കില് കാണാം...</span><br /><span style="font-size:large;">:)<br /><br /><br /></span>[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-2950411029136375142008-12-10T00:46:00.001+05:302008-12-10T10:36:42.196+05:30ഒരു കുഞ്ഞിക്കാല്...<div style="border: medium none ;">നവംബര് 26ന് ഉച്ചയ്ക്ക് ഒരുമണിയ്ക്ക് ഞങ്ങള്ക്കൊരുണ്ണി പിറന്നു... ഐശ്വര്യയ്ക്കൊരു കുഞ്ഞനിയത്തി... ഇനി മുതല് ഞങ്ങള് മൂന്നല്ല, നാലാണ്... അമ്മയും കുഞ്ഞും ഐശ്വര്യചേച്ചിയും നാട്ടില് സുഖമായിരിയ്ക്കുന്നു.</div><div style="border: medium none ;"></div><div class="separator" style="border: medium none ; clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_9vdQoEoO7n4/ST7EwrxWGeI/AAAAAAAAAu4/gEMudnqyRFE/s1600-h/unni1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img lh="true" src="http://1.bp.blogspot.com/_9vdQoEoO7n4/ST7EwrxWGeI/AAAAAAAAAu4/gEMudnqyRFE/s320/unni1.jpg" border="0" /></a></div><div class="separator" style="border: medium none ; clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="border: medium none ; clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_9vdQoEoO7n4/ST7E5urI7lI/AAAAAAAAAvI/Wstcvp_igfE/s1600-h/unni3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img lh="true" src="http://3.bp.blogspot.com/_9vdQoEoO7n4/ST7E5urI7lI/AAAAAAAAAvI/Wstcvp_igfE/s320/unni3.jpg" border="0" /></a></div><div class="separator" style="border: medium none ; clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="border: medium none ; clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_9vdQoEoO7n4/ST7EzDLb5KI/AAAAAAAAAvA/9aOtJ-syqBw/s1600-h/unni2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img lh="true" src="http://4.bp.blogspot.com/_9vdQoEoO7n4/ST7EzDLb5KI/AAAAAAAAAvA/9aOtJ-syqBw/s320/unni2.jpg" border="0" /></a></div>[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com34tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-50462578784294251422008-11-05T15:02:00.008+05:302008-11-17T11:44:52.106+05:30വികസനത്തിന്റെ കുതിപ്പുകള്<span style="font-size: 130%;">നമ്മുടെ ശാസ്ത്രസാങ്കേതികവളര്ച്ചയോടും അതിനു വഴിതെളിയ്ക്കുന്ന ബുദ്ധിമാന്മാരായ ശാസ്ത്രജ്ഞരോടും എനിയ്ക്കുള്ള ബഹുമാനം ഞാനാദ്യമേ രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. വാണിജ്യാടിസ്ഥാനത്തില് തന്നെ ഒരുപാട് വിദേശനാണ്യം രാജ്യത്തിനു നേടിത്തരാവുന്നത്രയും പ്രാബല്യമുള്ള ടെക്നോളജികള് അനിവാര്യവും അഭിനന്ദനാര്ഹവും രാജ്യത്തെ ഓരോ പൌരനും അഭിമാനിയ്ക്കാവുന്നതും തന്നെ. കണ്ടുപിടുത്തങ്ങള് മാനവര്ക്കെന്നും ആവശ്യമായതും ജീവിതത്തെ കൂടുതല് സുഖപ്രദമാക്കാനുപകരിയ്ക്കുന്ന പുതിയ പരീക്ഷണങ്ങളുമാണെന്നിരിയ്ക്കെ മനസ്സില് നുരയുന്ന ഒരു “പിന്തിരിപ്പന് വാദം“ (അങ്ങനെയാണ് ഒരു സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞത്) പങ്കുവയ്ക്കുന്നു.<br />
<br />
</span><span style="font-size: 130%;">ചന്ദ്രയാനമെന്നല്ല, രാജ്യത്തിന്റെ ഏതു വികസന പ്രക്രിയയിലും നമുക്കുവേണമെങ്കില് കൈയ്യടിച്ച് കൂടെ നില്ക്കാം അല്ലെങ്കില് മാറി നില്ക്കാം.. പക്ഷെ തിരിച്ച് ഒന്നും പറയാന് പാടില്ല, അത് രാജ്യസ്നേഹമല്ലാതാകും. ഇനിയിപ്പൊ എന്തു പറഞ്ഞാലും ഇല്ലെങ്കിലും വികസനം അതിന്റെ പാതയില് നീങുകയും ചെയ്യും, എന്നാ പിന്നെ പറയാല്ലെ?</span><span style="font-size: 130%;"><br />
<br />
</span><span style="font-size: 130%;">ഞങ്ങളുടേ നാട്ടില് എന്റെ വീടിനടുത്തുനിന്നും ഏകദേശം 40-50 കിലോമീറ്ററോളം ഉള്ളിലേയ്ക്ക് പോയാല് ആനപാന്തം എന്ന് പേരുള്ള ഒരു ആദിവാസിമേഖലയുണ്ട്. (പണ്ട് വനം മന്ത്രിയായിരുന്ന കെ പി വിശ്വനാഥനെ കാട്ടിലെ കഞ്ചാവുകൃഷിയില് പങ്കാളിത്തമുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞ് വെല്ലുവിളിച്ച ലോനപ്പന് നമ്പാടന് എം എല് എയുടെ ആ വെല്ലുവിളി സ്വീകരിച്ച്, വനത്തില് സ്വയം വന്ന് കൃഷി കാട്ടിത്തരുകയാണേങ്കില് താന് മന്ത്രിസ്ഥാനം രാജി വയ്ക്കാം എന്ന ഓഫറും സ്വീകരിച്ച് അവസാനം മാധ്യമ പ്രവര്ത്തകരോടും സെക്യൂരിറ്റി ഗാര്ഡുകളോടുമൊപ്പം ഒരു സുപ്രഭാതത്തില് കാടുകയറാന് തുടങ്ങിയ മന്ത്രി-എം എല് എ മാര്, നാലിലൊന്നിടം പോലും നടന്നെത്തുമ്പോഴേയ്ക്കും കൈകാല് തളര്ന്നവശരായി തിരിച്ചു പോരേണ്ടി വന്ന, പണ്ട് നമ്മള് കേട്ടിട്ടുള്ള അതേ ആനപാന്തം) ഇപ്പോഴത്തെ അവിടത്തെ അവസ്ഥ എനിയ്ക്കറിയില്ലെങ്കിലും അറിഞ്ഞിടത്തോളം അവിടെ ഇന്നും പട്ടിണിമരണങ്ങള് നടന്നു കൊണ്ടേയിരിയ്ക്കുന്നു. ഭക്ഷണം, പാര്പ്പിടം, കുടിവെള്ളം, റോഡ്, വിദ്യഭ്യാസം, ആരോഗ്യകേന്ദ്രം തുടങ്ങി വളരെ പ്രാഥമികമായ അടിസ്ഥാനസൌകര്യങ്ങള് പോലും എത്തിപ്പെടാത്ത ഒരു മേഖലയാണ് ഈ പറയുന്ന ആനപാന്തം. ജോലിയില്ലാത്ത ഗൃഹനാഥന്മാര്, പോഷകാഹാരമില്ലാതെ വികൃതരൂപം വന്ന കുട്ടികള്, വൃദ്ധരും രോഗപീഡിതരും വേറെ. മാസാവസാനം കിട്ടുന്ന ശമ്പളം കൊണ്ട് ജീവിയ്ക്കാനാവില്ലെന്ന് വീമ്പിളക്കുന്ന നമ്മള്ക്ക് അവരെങ്ങനെ ജീവിയ്ക്കുന്നു എന്ന് ഒരിയ്ക്കലും ചിന്തിയ്ക്കാന് കഴിയാത്തയത്രയും താണ തലങ്ങളിലെ ജീവിതം നയിയ്ക്കുന്ന ഒരു പറ്റം ജനങ്ങള്. ഇതുപോലുള്ളവര് കഴിയുന്ന എത്രയെത്ര ഇന്ത്യന് ഗ്രാമങ്ങള്...<br />
<br />
</span><span style="font-size: 130%;">രണ്ടോ മൂന്നോ മാസം പെയ്യുന്ന മഴയില് മാത്രം കുളിച്ച് വര്ഷത്തെ ബാക്കികാലം മുഴുവന് വിയര്പ്പിലും മണല്കാറ്റിലും കുടിവെള്ളം പോലുമില്ലാതെ നരകിയ്ക്കുന്ന, ഗുജറാത്തിലെ ഡാങ്ങ് ജില്ലയിലെ ആദിവാസികള് എന്റെ ജീവിത അനുഭവമാണ്. അവരോടൊപ്പം താമസിയ്ക്കേണ്ടിവന്ന തിളച്ച ഒരു രാത്രിയില്, ഗൃഹനാഥന് എനിയ്ക്കു തന്ന ഒരു കുപ്പി വെള്ളം അന്നവര്ക്ക് നിധിയെക്കാള് വലുതായിരുന്നു, കാരണം അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകള് കിലോമീറ്ററോളം നടന്ന് ഉണങ്ങിപ്പോയ നദിയ്ക്കു നടുവില് കുഴിച്ചുവച്ചിരിയ്ക്കുന്ന കുഴിയിലേയ്ക്കിറങ്ങി സമയങ്ങളോളം കാത്തിരുന്നാല് ഊറിക്കൂടുന്ന വെള്ളത്തിന് അവര് നല്കുന്ന വില അത്രയേറെയാണ്... കുളിയ്ക്കാന് പോയിട്ട് പാത്രങ്ങള് കഴുകാന് പോലും വെള്ളമില്ലാതെ പൊടിമണല് കൊണ്ട് തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കേണ്ടിവരുന്ന നമ്മുടെ സ്വന്തം ഇന്ത്യയില് ജീവിയ്ക്കുന്ന ഒരു വിഭാഗം ജനതയെ നമുക്കെങനെ മനസ്സിലാവാന്? അപ്പോള് പിന്നെ നമ്മുടേ സര്ക്കാരിനോ?<br />
<br />
</span><span style="font-size: 130%;">ചിലപ്പോള് കണ്ടിരിയ്ക്കും, മൊത്തം സമയത്തിന്റെ പകുതിപരസ്യം ഒഴിവാക്കിയാല് കിട്ടുന്ന കണ്ണാടിയെന്ന ഏഷ്യാനെറ്റ് പ്രോഗ്രാമില് ഇടയ്ക്കൊക്കെ തെളിഞ്ഞുവരാറുള്ള തെളിമ നശിച്ച, തൊട്ടടുത്ത പരസ്യത്തോടെ നാം മറന്നുപോകുന്ന മുഖങ്ങള്... ചാഞ്ഞും ചരിഞ്ഞുമെടുത്താന് അവാര്ഡും അപ്രീസിയേഷനും കിട്ടാന് സാധ്യതയുള്ള ചില ഫോട്ടോകള്ക്കപ്പുറം യാതൊരു ഗുണവും തരാത്ത കുറച്ചു തുറിച്ച കണ്ണും ഒട്ടിയ വയറുമുള്ള ജീവികള്! പണ്ടായിരുന്നെങ്കില്, കാട്ടില് കയറി അവരെന്തെങ്കിലും കഴിച്ചോളുമായിരുന്നു.. ഇന്ന് ആ കാടും നമ്മുടേ സ്വന്തം അല്ലെ? അവനാരാ... ആദിവാസി പണ്ട്.. ഇപ്പോള് ഏതോ വാസി!<br />
<br />
</span><span style="font-size: 130%;">ഇന്നിവര്ക്ക് അല്ലറചില്ലറയായി എന്തെങ്കിലും കിട്ടുന്നുണ്ടെങ്കില് അത് അഞ്ചാം വര്ഷം വന്നുപോകുന്ന ഇലക്ഷന് കാലങ്ങളില് ലഭ്യമാകാനിടയുള്ള വോട്ട് ബാങ്കിനെ മുന് കണ്ടുകൊണ്ട് നേതാക്കള് വല്ലതും കൊടുക്കുമ്പോഴാണ്. അങനെയെങ്കിലും ചിലപ്പോള് അവനു വായയ്ക്കു രുചികിട്ടുന്നൊരു കറി കൂട്ടി വയര് നിറയെ ഒരൂണ് തരമാവുന്നുണ്ടെങ്കിലോ?... അങ്ങനെയൊക്കെ അവരെ ഊട്ടാനായി കൂടിയാവുമോ വരുന്ന ഇലക്ഷനില് പതിനായിരം കോടി ചിലവ് പ്രതീക്ഷിയ്ക്കുന്നത്? (വരാനിരിയ്ക്കുന്ന തിരഞ്ഞെടുപ്പില് സര്ക്കാര് മാത്രം ചിലവാക്കാന് പോകുന്ന തുകയാണത്.. മറ്റുള്ള രാഷ്ട്രീയപാര്ട്ടികള് വക വേറേയും).<br />
<br />
</span><span style="font-size: 130%;">സമ്പൂര്ണ്ണസാക്ഷരത എന്ന് സര്ക്കാര് കൊട്ടിഘോഷിച്ചെങ്കിലും അന്നു പഠിച്ചവരില് പേരും ഒപ്പും നാലാം ദിവസം മറന്നുപോയ എത്രപേരെ നമുക്ക് നമ്മുടെ ചുറ്റുവട്ടത്ത് തൊട്ടുകാണിയ്ക്കാന് കഴിയുന്നു... വികസനങ്ങള് പലരീതിയില് നമ്മളാഘോഷിച്ചിട്ടും ഒറ്റത്തവണപോലും അതിന്റെ ഒരംശം പോലും പങ്കുപറ്റാന് സാമര്ത്ഥ്യമില്ലാതെ പോകുന്ന നമ്മുടെ സ്വന്തം ജനത. പ്രകൃതിക്ഷോഭങ്ങളില്പോലും എത്തിച്ചേരുന്ന പണം വീതിച്ചുകൊടുക്കാത്ത നമ്മുടെ സ്വന്തം സര്ക്കാര്... ഒരു പക്ഷെ, ചാന്ദ്രയാനത്തിനു ചിലവിട്ട നാനൂറ് കോടി ജീവകാരുണ്യപ്രവര്ത്തനത്തിനായി മാറ്റിവച്ചാല് (അങനെ വേണമെന്നൊന്നും ഞാന് പറയുന്നില്ല) അതിന്റെ പത്തിനൊന്നുപോലും ലക്ഷ്യം കണ്ടെന്നു വരില്ല. നമ്മുടെ വ്യവസ്ഥിതി അങ്ങനെയൊക്കെ ആയിപ്പോയി.. അല്ലാതെന്തു പറയാന്!<br />
<br />
</span><span style="font-size: 130%;">ഈ വികസന പരീക്ഷണങ്ങളൊക്കെ തന്നെ മറ്റുരാജ്യങ്ങളോട് കിടപിടിയ്ക്കാനുള്ള ഇന്ത്യയുടേ മത്സരമായി കാണാം... നല്ലത്! പക്ഷെ, അതേസമയം അവരുടെ നാട്ടില് ദാരിദ്ര്യരേഖയുടേ സ്ഥാനം നമ്മുടേയത്രയും മോശമായിരിയ്ക്കുമോ? വഴിയില്ലെന്നു തോന്നുന്നു! നൂറ് കോടിയിലേറെ ജനങ്ങള് ജീവിയ്ക്കുന്ന ഇന്ത്യയില്, ഒരു പൌരന് വെറും 4 രൂപ വച്ചെടുത്താല്തന്നെ ചന്ദ്രയാനത്തിന് ചിലവഴിച്ച പണത്തില് മിച്ചം വരുമെന്നിരിയ്ക്കേ, മാസത്തില് നാലുരൂപപോലും വരുമാനമില്ലാത്ത ഒരുപാട് പേര് താമസിയ്ക്കുന്ന ഒരു രാജ്യത്തെ ചില “വികസന കുതിയ്ക്കലുകള്” എല്ലാ അര്ത്ഥത്തിലും കുതിയ്ക്കല് തന്നെയാണോ എന്നേ ഞാന് ശങ്കിയ്ക്കുന്നുള്ളൂ..<br />
<br />
നമ്മളൊക്കെ എത്രയെത്ര യാനങ്ങള് വിട്ട് വികസനം കൈവരിച്ചാലും അതിന്റെ യാതൊരു പങ്കും കടന്നുചെല്ലാത്ത ഒത്തിരിയിടങ്ങള് ഇന്നും നമ്മുടേ ഇന്ത്യയിലുണ്ട്, അവിടെയെല്ലാം ഉണ്ണാതെയുറങ്ങുന്ന ഒത്തിരി ഉണ്ണികളും.</span><br />
<span style="font-size: 130%;"><br />
</span><span style="font-size: 130%;"><br />
<span style="color: #cc0000; font-size: small;">[ഇതിലെ കമന്റുകള് കൂടി വായിച്ചാലേ, ഈ പോസ്റ്റ് പൂര്ണ്ണമാവുകയുള്ളു..]</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: 130%;"><span style="font-size: small;"> </span><br />
</span>[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-39845085831693905512008-10-15T12:24:00.011+05:302008-10-21T10:57:35.532+05:30വിയാലൂന്റെ സദാചാരം<span style="font-size:130%;">പകലൊക്കേം വീട്ടുകാരോടും നാട്ടുകാരോടും തങ്കപ്പെട്ട സ്വഭാവത്തോടെ പെരുമാറേം സ്ത്രീകളോടൂം കുട്ട്യോളോടും ഇന്നേവരെ ഒറ്റത്തവണപോലും കൊള്ളരുതായ്മ കാണിയ്ക്കാത്തവനും ആയ ഇമ്മ്ടേ തെക്കേകാരന്റോടത്തെ മിഖായേല് എന്ന വിയാലു പക്ഷെ, വൈന്നേരായിക്കഴിഞ്ഞാ ആളു ഭയങ്കര പെശകാ.... ന്താന്ന് വച്ചാ, ഇഷ്ടന് നല്ല ബെസ്റ്റായിട്ട് തേവും. ന്ന് ച്ചാ ഏതാണ്ട് വയറ് നെറയണവരെ.. അതാ വന്റൊരു കണക്ക്.. അതു കഴിഞ്ഞ് ഷാപ്പീന്നെറങ്ങുമ്പോഴേക്കും എതാണ്ടൊരു പൈനൊന്നു പന്ത്രണ്ട് മണ്യായിട്ട് ണ്ടാവും.. ഹൈ, എന്താന്ന് ച്ചാ അപ്ലാണല്ലോ റോട്ടില് തെരക്ക് കൊറേണ നേരം..<br /><br />ഷാപ്പീന്ന് വീടുവരെ പോണേന്റെടേല് റോഡ് സൈഡിലൊരു കപ്പേള ണ്ട്.. നടന്ന് നടന്ന് അവടെയ്ക്ക് ങ്ങഡ് എത്തുമ്പൊ പുള്ളിക്കാരന് കപ്പേളേം വിട്ട് ഒര് നാലടി മുന്നോട്ട് നടക്കും... ന്ന് ട്ട് ദേ രണ്ട് കൈയ്യോണ്ടും മുണ്ടിന്റെ തുമ്പ് പൊക്കിപ്പിടിച്ചോണ്ടും പണ്ടേങ്ങാണ്ട് നീലവരേണ്ടാര്ന്ന സൌസറ് കാണിച്ചോണ്ടും ബാക്കിലിയ്ക്ക് ഒട്ടും തിരിയാണ്ട് ഒര് റിവേര്സ് ണ്ട്, ആരോടോ എന്തോ പറയാനൊള്ള പോലെ.... അത് നേരെ പുണ്യാളന്റെ രൂപം നോക്കി നിക്കണ ഭാഗത്തെത്തീട്ടേ നിക്കൂ... ന്ന് ട്ട് പുണ്യാളന്റെ മോത്തേയ്ക്ക് വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞിട്ട് ഒറ്റ നോട്ടാ... എപ്പ നോക്യാലും എന്ത് പറഞ്ഞാലും മിണ്ടാണ്ട് നിക്കണ പുണ്യാളനെ നോക്കി പിന്നെ അങ്ങ്ഡ് ഒരു ജ്യാതി നോണ്-സ്റ്റോപ് നോണ്-വെജ് വെളമ്പലാണ്... ജനിച്ചേന് ശേഷം ആരോടൊക്കെ ദേഷ്യണ്ടൊ അവന്റൊക്കെ അപ്പനും അമ്മയ്ക്കും വിളിച്ചോണ്ട് ഏതാണ്ട് ഒരു മണിക്കൂറ് നേരത്തേയ്ക്ക് പറ്റാവുന്നത്രെം ഒച്ചേലുള്ള തെറീടെ അയ്യരു കളിയാ പിന്നെ!<br /><br />വിയാലൂന്റെ ദീയൊര് എടവാടോണ്ട് ഏറ്റവും കൂടുതല് പ്രശ്നണ്ടാര്ന്നത് മ്മടേ എടവകപള്ളീടെ മണിമേടേല് ഒറങ്ങാന് കെടക്കണ റാഫേലച്ചനാര്ന്നേയ്.. അച്ചനവനെ പകല് സമയം എന്തോരാന്നോ ഉപദേശിച്ചേക്കണേ, പക്ഷെ വൈന്നേരായാ ഒക്കെ വെള്ളത്തീ വരച്ച വരപോലെ.. ന്താ കാര്യം ണ്ടായേ... ഒരു കാര്യോല്യ , വിയാലുണ്ടോ കേക്കണേ... പോരെങ്കീ പള്ളീലൊട്ട് പോവേമില്ല...<br /><br />വിയാലൂന്റെ പുളിച്ച തെറീഡെ കാര്യം പോട്ടേന്ന് വയ്ക്കാം, കാരണച്ചനത് കേട്ട് കേട്ട് ഒരു ശീലായി... അച്ചനിപ്പൊ അതല്ല പേടി, വിയാലു പറ്റിന്റെ പൊറത്ത് പുണ്യാളന്റെ രൂപത്തേല് വല്ല അതിക്രമോം ചെയ്യോന്നാ... ഇദിങനെ വിട്ടാ ശര്യാവില്ലാന്ന് വെച്ചട്ട്, വിയാലൂന്റെ തെറിമഴ തരണം ചെയ്യാന് എന്തെങ്കിലും പ്രതിവിധിയ്ക്കായി തല പൊകഞ്ഞാലോചിച്ചു.. അവസാനം അച്ചന്റെ പെടലീല് ഒരു കിണ്ണംകാച്ചി ഐഡിയ വന്നു.. അമ്പ് പെരുന്നാളിന് കൊണ്ടോവാറുള്ള പുണ്യാളന്റെ ഒരു ചെറിയ രൂപം ഇരിയ്ക്കണ് ണ്ട്.. സന്ധ്യായാ, അതെടുത്ത് കപ്പേളേല് കൊണ്ടു വയ്ക്ക...ഞിപ്പൊ വിയാലു എങ്ങാന് വയലന്റായിട്ട് കുഞ്ഞ്യ പുണ്യാളനെ ന്തെങ്കിലും ചെയ്യാണേങ്കി തന്നെ മാറ്റി വയ്ക്കാന് വല്യ പുണ്ട്യാളനൊണ്ടല്ലൊ.. അങ്ങനാവുമ്പൊ എടവകയ്ക്ക് അത്ര വല്യ നഷ്ടോം വരില്ല. പിന്നെ അമാന്തിച്ചില്ല പിറ്റേ ദെവസം തന്നെ അച്ചന് കപ്യാരെകൊണ്ട് സാധനം ഡിങ്കോള്ഫി ആക്കി.<br /><br />അന്നും വൈന്നേരായി... മണി പൈനൊന്നായി.. പിന്നെ പന്ത്രണ്ടുമായി... റാഫേലച്ചന് കെടന്ന് ട്ട് ഒരു നെലയ്ക്കും ഒറക്കം വരണില്യ... വിയാലൂന്റെ ദൂരേന്നൊള്ള തെറിപ്പാട്ടിന്റെ ഈരടികള് അടുത്തുവരുംതോറും റാഫേലച്ചച്ചന്റെ ചങ്കിടിപ്പ് കൂടിക്കൂടി വരാന് തൊടങ്ങി...<br /><br />ശീലം പോലെന്നെ അന്നും നാലടി മുന്നോട്ട് പോയ വിയാലൂന് റിവേഴ്സിടണേന് മുമ്പന്നെ ഒരു പന്തികേട് തോന്ന്യാര്ന്നു... രൂപക്കൂട്ടിലൊരു വശപെശക് ... ഏതാണ്ടൊരു മിനിറ്റ് നേരത്ത് യ്ക്ക് ആളവടങ്ങനെതന്നെ നിന്നു... എന്നിട്ട് ഒന്നും മിണ്ടാണ്ട് വലതുകാലീന്ന് ഇടതുകാലീലേയ്ക്ക് തന്റെ മൊത്തം ‘കുയില്ബോഡീടേ‘ വെയ്റ്റ് മാറ്റണേന്റെ എടേല് ‘ഉം തൃപ്ത്യായി ട്ടാ..” എന്ന മാതിരി ഒന്നു തലകുലുക്കേം ചെയ്തു... എന്നിട്ട് പതുക്കേ സൈലന്റായിട്ട് രൂപക്കൂടിന്റവിടുത്തേയ്ക്ക് നടന്നു... ന്ന് ട്ടാ റോഡീന്ന് ഇച്ചിരി പൊന്തി നിക്കണ വലത് വശത്തെ സിമന്റ് തറേല് പുണ്യാളന്റെ രൂപം ഫേസ് ചെയ്യണ സൈഡീല്യ്ക്ക് തിരിഞ്ഞട്ട് ഒറ്റ ഇരിപ്പ്.... വീണ്ടും കമ്പ്ലീറ്റ് സൈലന്റ്... </span><span style="font-size:130%;">വിയാലൂന്റെ </span><span style="font-size:130%;">ഡെയ്ലി തെറികള് കേട്ടു ശീലമായ ചീവീടുകള് പോലും ഈ പുതിയ രംഗങ്ങള് കണ്ട് അന്തം വിട്ടിരിപ്പായി... വിചാരിച്ചേന് വിരുദ്ധമായി വിയാലൂന്റെ പരിവാടികള് അന്ന് തെറ്റാന് തുടങ്ങിയതോടെ മണിമേടേല് ലൈറ്റണച്ച് സംഗതികള് നിരീക്ഷിച്ചോണ്ടിരിയ്ക്കുന്ന അച്ചനും കണ്ഫ്യൂഷനടിയ്ക്കാന് തൊടങ്ങി... മിനിറ്റുകള് എഴഞ്ഞിഴഞ്ഞ് നീങ്ങണേന്റെടേല് പെട്ടെന്ന് ഇമ്മടെ വിയാലു ഇരിയ്ക്കണാ ഇരിപ്പില് റോട്ടിലേയ്ക്ക് കാര്ക്കിച്ചു ഒറ്റ തുപ്പ്... എന്നിട്ട് തല എടത്തോട്ട് തിരിച്ച് പിന്നീ നിക്കണ പുണ്യാളന്റെ മൊകത്തേയ്ക്കൊന്നു നോക്കീട്ട് ഒറ്റ ചോദ്യാ...,<br />”ടാ മോനേ, നെന്റപ്പനെന്ത്യേറാ??”</span>[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-33247376435390976492008-10-04T15:04:00.009+05:302008-10-05T01:05:59.031+05:30ടുവിന്റെ ടോട ടേപനം<span style="font-size: 130%;">നിങ്ങളില് ആര്ക്കെങ്കിലും എപ്പോഴെങ്കിലും <a href="http://www.padamudra.com/?LP=list&userid=66"><span style="font-weight: bold;">ടേപന</span></a>മേറ്റിട്ടുണ്ടോ?<br />
<br />
ഇല്ലേ?<br />
<br />
ഒരു <a href="http://www.padamudra.com/?LP=list&userid=66"><span style="font-weight: bold;">ടോട</span></a> ടേപനമെങ്കിലും?<br />
<br />
ഒന്നു <a href="http://www.padamudra.com/index.php?word=%E0%B4%AE%E0%B4%A8%E0%B4%A8%E0%B4%82&x=0&y=0&LP=search&scope=incomplete"><span style="font-weight: bold;">മനനം</span></a> ചെയ്ത് നോക്ക്....<br />
<br />
അല്ല, ഇല്ലെങ്കില് വേണ്ട, ഞാന് പറഞ്ഞുവന്നത്, എനിയ്ക്കിന്നലെയേറ്റ “ടേപന“ത്തെക്കുറിച്ചാണ്..<br />
<br />
ഞെട്ടണ്ട, ശരിയ്ക്കുമുള്ള ടേപനം... അതും ദിവ്യനായ <a href="http://www.padamudra.com/?LP=list&userid=66"><span style="font-weight: bold;">ടു</span></a>വിന്റെ കൈയ്യില് നിന്ന്...<br />
<br />
നിങ്ങള്ക്ക് വിശ്വാസം വരുന്നില്ല അല്ലേ? എങ്ങനെ വരും?<br />
എനിയ്ക്കുപോലും ഇതു വരെ വിശ്വാസം വന്നിട്ടില്ല, അപ്പൊ പിന്നെ നിങ്ങളുടെ കാര്യം പറയണോ?<br />
<br />
എന്നാല് ഞാന് പറയാം...<br />
<br />
ഒരു ദിവസം ഞാനിങ്ങനെ എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട <a href="http://www.padamudra.com/?LP=list&userid=66"><span style="font-weight: bold;">ടാര</span></a>ത്തിന്റെ പുറത്ത് ഒരു സ്വല്പം <a href="http://www.padamudra.com/?LP=list&userid=66">ടോപ</a>ത്തോടെയിരുന്നു പോകുകയായിരുന്നു... അങ്ങനെ പോയി പോയി, ഇത്തിരി വിശാലവും വിജനവുമായ സ്ഥലത്തെത്തി...<br />
<br />
പെട്ടെന്ന് എതിര്ദിശയില് വല്ലാത്തൊരു <a href="http://www.padamudra.com/index.php?word=%E0%B4%9D%E0%B4%B2%E0%B5%8D%E0%B4%B2%E0%B4%BF%E0%B4%95&x=5&y=11&LP=search&scope=incomplete"><span style="font-weight: bold;">ഝല്ലിക</span></a> പരന്നു...<br />
<br />
കണ്ണിലേയ്ക്ക് ആഞ്ഞടിയ്ക്കുന്ന ഝല്ലികയെ വലതുകൈയ്യാല് മറച്ചുകൊണ്ട് ഞാന് അങ്ങോട്ടു നോക്കിയപ്പോള് കണ്ട കാഴ്ച അമ്പരപ്പും അത്ഭുതവും ഉളവാക്കുന്നതായിരുന്നു....<br />
<br />
ദിവ്യനും വാജരൂപനുമായ <a href="http://www.padamudra.com/?LP=list&userid=66"><span style="font-weight: bold;">ടു</span></a> അതാ തന്റെ മിന്നിമിനുങ്ങുന്ന ചിറകുകള് മന്ദം മന്ദം വീശി ടയിലേയ്ക്ക് , എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ടാരത്തിന്റെ മുന്പിലേയ്ക്ക് താഴ്ന്നിറങ്ങാന് തുടങ്ങി..<br />
<br />
ടുവിന്റെ കാല് </span><span style="font-size: 130%; font-weight: bold;"><a href="http://www.padamudra.com/?LP=list&userid=66">ട</a></span><span style="font-size: 130%;">യില് തൊട്ടപാടേ പാഴ്ചെടികള് പോലും സുമങ്ങള് വിടര്ത്തി <a href="http://www.padamudra.com/index.php?word=%E0%B4%95%E0%B4%99%E0%B5%8D%E0%B4%95&x=0&y=0&LP=search&scope=incomplete"><span style="font-weight: bold;">കങ്ക</span></a> പരത്താന് തുടങ്ങി... അന്തംവിട്ട് ഞാനെന്തൊക്കെയോ <a href="http://www.padamudra.com/?LP=search&word_id=3750&LP=search&app=1"><b>പിനാറ്റാന്</b></a> തുടങ്ങി...<br />
<br />
ടപ് ... ടപ് ... ടപ് ...<br />
<br />
പെട്ടെന്ന് എന്റെയടുത്തേയ്ക്ക് നടന്നടുത്ത <b>ടു</b> അന്തരീക്ഷത്തിലേയ്ക്ക് കരം വിടര്ത്തിയതും <a href="http://www.padamudra.com/index.php?word=%E0%B4%97%E0%B4%97%E0%B4%A8%E0%B4%82&x=0&y=0&LP=search&scope=incomplete"><span style="font-weight: bold;">ഗഗന</span></a>ത്തില്നിന്നുമതിലേയ്ക്ക് ഒരു <a href="http://www.padamudra.com/?LP=list&userid=66"><span style="font-weight: bold;">ടേപം</span></a> പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു...<br />
<br />
എന്താണ് കണ്മുന്നില് നടക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാകാതെ <a href="http://www.padamudra.com/index.php?word=%E0%B4%99%E0%B5%81%E0%B4%A4%E0%B4%82&x=0&y=0&LP=search&scope=incomplete"><span style="font-weight: bold;">ങുതം</span></a> നഷ്ടപ്പെട്ടു നില്ക്കുന്ന എന്നെ ലക്ഷ്യമാക്കി ടു ഒറ്റ ടേപനമായിരുന്നു, അതി</span><span style="font-size: 130%; font-weight: bold;"><a href="http://www.padamudra.com/?LP=list&userid=66">ടോട</a></span><span style="font-size: 130%;">മായി...<br />
<br />
ഒരു </span><span style="font-size: 130%; font-weight: bold;"><a href="http://www.padamudra.com/index.php?word=%E0%B4%9D%E0%B4%B2%E0%B5%8D%E0%B4%B2%E0%B4%95%E0%B4%A3%E0%B5%8D%E0%B4%A0%E0%B4%82&x=7&y=9&LP=search&scope=incomplete">ഝല്ലകണ്ഠ</a></span><span style="font-size: 130%;">ത്തിന്റെ മനസ്സുള്ളവനായ ഞാന് ഇനിയെന്തു ചെയ്യും?..<br />
<br />
എനിയ്ക്കൊരു പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല!!!<br />
<br />
</span>[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-71730900493312793172008-09-11T16:30:00.010+05:302008-09-13T12:48:53.136+05:30ഹാപ്പി ഓണം!<span style="font-size:large;">ഓണത്തിന് ഒരു മാസം മുമ്പേ ഫ്രാന്സീ പോവാണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പന്നെ ഇയ് മാവേല്യോട് ഞാമ്പറഞ്ഞതാ.. “ദേ ചുള്ളാ, കാര്യൊക്കെ ശര്യാ.. ങ്ങള് ചക്രവര്ത്തീം കൊടച്ചക്രോം ഒക്കെ ആര്ന്നെങ്കിലും ദേ ഇപ്പൊ ആ കാര്യൊക്കെ പറഞ്ഞ് അവടെ കെടന്ന് ചെത്തിനടന്നാ, ആടിന്റെ താടിപോലെ താട്യൊള്ള സായിപ്പന്മാരെടുത്തിട്ട് ങ്ങടെ കൂമ്പിനു ചാമ്പും... </span><span style="font-size:large;">കേരളത്തില് അടുത്ത മാസം ഓണാണ് വരണേ.. </span><span style="font-size:large;"> ഫ്രാന്സിലൊക്കെപോയി ആ ‘സെറ്റപ്പൊക്ക‘ ഇങ്ങക്കങ്ക്ഡ് പിടിച്ച് അവടെകൂട്യാ ഞങ്ങക്ക് നഷ്ടാവണത് കൊല്ലാകൊല്ലൊള്ള ഇങ്ങഡെ ഓണം വിസിറ്റാ...” ന്ന് . അതൊന്നും കേക്കാണ്ടിപ്പൊ, തൊരപ്പന്മാരുടെ കൂട്ട് ഇല്ലാത്ത അണ്ടര്ഗ്രൌണ്ട് തുരങ്കോം ണ്ടാക്കി ഫ്രാന്സീല് ചെന്നപ്പ എന്തായീ? ദേ പേപ്പറില് കെഡക്കണ കണ്ടില്ലെ, ഓനെ പൊകച്ച് പൊറത്ത് ചാടിയ്ക്കാന് സായിപ്പന്മാരുണ്ടാക്യ ഒരു കുന്ത്രാണ്ടം.. എന്തയിന്റെ പേര്? എല് എച് സീ ന്നോ ബിഗ് ബാങ്ങെ*ന്നൊ ഒക്കെ ടീവീല് പറയണ കേട്ടു... ഐഡിയം സ്റ്റാര് സിംഗറിന്റെ നേരത്തായതോണ്ട് യ്ക്കത് മുഴുവനും കേക്കാന് പറ്റീല്യെങ്കിലും കേട്ടിടത്തോളം വച്ച് നോക്യാ, മ്മടെ മാവേലീടെ കാര്യം പോക്കാ ത്രെ... കാരണം, ഫ്രാന്സിന്റെ അധീനതേലുള്ള പാതാളത്തില്, മാവേലി താമസിയ്ക്കണ ഫ്ലാറ്റിനു ചുറ്റും ഒരു വട്ടാകൃതീല് വളച്ചുണ്ടാക്കിയ പൊടിപടലം കേറ്റിയ പൈപ്പ് ചൂടാക്കി, ചൂടാക്കി ഓനെ അതിന്റുള്ളിലിട്ട് കരിച്ച് കളയാനാ അവരുടെ പരുവാടീന്ന്.. അല്ല യ്ക്ക് അറിയാന് മേലാത്തോണ്ട് ചോദിയ്ക്കാ, ഇങ്ങേര്ക്കിതിന്റെ വല്ല ആവശ്യോണ്ടാര്ന്നാ?? കാര്യം കൊല്ലത്തിലൊരു തവണേ മലയാളികള് ഓര്ക്കാറുള്ളെങ്കിലും ഇമ്മടെയീ കൊച്ചുകേരളത്തിന്റെ പാതാളാതിര്ത്തി വിട്ട് കണ്ണീകണ്ട മദാമ്മകളെ കാണാന്നും പറഞ്ഞ് ഇത്രേം ദൂരോള്ള ഫ്രാന്സീ പോണ്ട വല്ല ആവശ്യോണ്ടാര്ന്നാ?? ഒരുമാതിരിപെട്ടവ ഇമ്മടെ കോവളത്തും ഒള്ളതല്ലെ?? ഞ്ഞിപ്പൊ അറം പറ്റണപോലെ ഇങ്ങേര്ക്കെന്തെങ്കിലും പറ്റിയാ പിന്നെ മ്മ്ള് മല്ലൂസ് യെങ്ങനെ ഓണം ആഘോഷിയ്ക്കൂന്നാ?? ങ്ങള് തന്നെ പറ... ഇതൊക്കെ കേട്ടപ്പൊതൊട്ട് തൊടങ്ങീതാ എന്റെ ശരീരത്തിലാകെപ്പാടെ ഒരു വെറയല്.. യ്ക്ക് ഓര്ത്തിട്ട് ഒരു പിടി ചോറുപോലും കഴിയ്ക്കാന് പറ്റണില്ല... ന്റെ ചങ്ക് കഴയ്ക്കണ്...എന്തെങ്കിലും ചെയ്തേ പറ്റൂ... ഞാനിപ്പ വരാം... ഇന്നലെ കൊണ്ടന്ന് വച്ച ചിവാസ് റീഗല് തീര്ന്നോന്ന് നോക്കട്ടെ...<br /><br />അപ്പൊ ശരീ ട്ടാ.. ഹാപ്പി ഓണം !! എന്ജോയ് യുവര്സെല്ഫ് യാര്... ബട്ട് കണ്ട്രോള് യുവര്സെല്ഫ് ട്ടാ...<br /><br /><br /><br />* </span><span style="font-size:large;">ബാങ്ങ് : അയ്യടാ, നോര്ത്തിന്ത്യക്കാര് കുടിച്ച് പറ്റാവണ ആ ഭാംഗല്ല ഈ ബാങ്... പക്ഷെ, അതായാലും ഇതായാലും അണ്ഡകടാഹം പുകയുമെന്നുള്ളത് നൂറു തരം!!<br /><br /><br /><br /></span>[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-25969727488510867592008-04-05T12:24:00.015+05:302008-07-08T11:12:09.065+05:30തമനു is busy!<em><span style="font-size:130%;">[ഈയടുത്ത കാലത്താണ് ഞാന് </span><a href="http://brijviharam.blogspot.com/"><span style="font-size:130%;color:#006600;"><strong>മനു</strong></span></a><span style="font-size:130%;"> മുഖേന </span></em><a href="http://thamanu.blogspot.com/"><em><span style="font-size:130%;color:#cc0000;"><strong>തമനു </strong></span></em></a><span style="font-size:130%;"><em>വിനെ പരിചയപ്പെടുന്നത്... ജി-റ്റാക് സൌഹൃദമാണെങ്കിലും പലപ്പോഴും വളരെ അടുത്ത ഒരാളെന്ന ഒരു തോന്നല് ഇദ്ദേഹവുമായി സംസാരിക്കുമ്പോള് അനുഭവപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. രസകരമായി തോന്നിയ ഒരു ചാറ്റ് ശകലം തമനുവിന്റെ അനുവാദത്തോടെ ഇവിടെ പോസ്റ്റുന്നു.. :) ]</em><br /><br /><br /><br />11:34 AM on Saturday<br /><span style="color:#cc0000;">തമനു is busy! </span><br /></span><span style="color:#cc0000;"><br /></span><span style="font-size:130%;"><strong><span style="color:#990000;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicdPcg-tuo0xeOIEqjZfEQWzaOuGFUVK2WsZImK9W3_gg23Ky6TWeCcX2r9wRuLgMHJ1xn6AuRpQwr9vo_yEqHcdHWr1X-Y5vsiPU3fn80WX-PhZzVt1LyW8Hlh4BqiqbdxpecaB6XFO7j/s1600-h/sc.jpg"><span style="font-size:130%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5185660704615894610" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicdPcg-tuo0xeOIEqjZfEQWzaOuGFUVK2WsZImK9W3_gg23Ky6TWeCcX2r9wRuLgMHJ1xn6AuRpQwr9vo_yEqHcdHWr1X-Y5vsiPU3fn80WX-PhZzVt1LyW8Hlh4BqiqbdxpecaB6XFO7j/s400/sc.jpg" border="0" /></span></a>ഞാന്:</span></strong> ഉത്തമാ... പുരുഷോത്തമാ..<br /><br /><strong><span style="color:#006600;">തമനു:</span></strong> ഹോ, എന്തൊരു ഫോട്ടോയാടൊ ഇത്.... ?<br /><br /><strong><span style="color:#990000;">ഞാന്:</span></strong> (അങനെ വിളിച്ചപ്പൊ, രോമാഞ്ചം തോന്നുന്നുണ്ടോ??) ഹഹ, ആ ഫോട്ടോ ഞാന് ചുമ്മാ ഇട്ടതാ അച്ചായാ...<br /><br /><strong><span style="color:#006600;">തമനു:</span></strong> ഹൊ, മെസേജ് പോപ്-അപ് ചെയ്തു വരുമ്പൊ പേടിയാവുന്നു<br /><br /><strong><span style="color:#990000;">ഞാന്:</span></strong> ഹഹ<br /><br /><strong><span style="color:#006600;">തമനു:</span></strong> ആ ഫോട്ടൊ വച്ച് താന് കര്ത്താവേ എന്ന് വിളിച്ചാ പുള്ളി പോലും പേടിക്കും, പിന്നല്ലേ എനിക്ക് രോമാഞ്ചം വരുന്നേ... !!<br /><br /><strong><span style="color:#990000;">ഞാന്:</span></strong> ഹഹ, അതല്ല... ‘പുരുഷോത്തമന്‘ എന്നൊക്കെ ആരെങ്കിലും അന്യായമായി വിളിക്കുമ്പോ അങ്ങേതലയ്ക്കല് നിന്നും വിനയത്തോടെ എയ്, ഞാനങ്ങനൊന്നുമല്ല ട്ടോ എന്നൊരു മറുപടി പ്രതീക്ഷിച്ചാ ഞാന് അങ്ങനെ വിളിച്ചെ... ഇതിപ്പൊ, ഓസിയില് (ഓ സി ആറല്ല ട്ടോ) അതങ്ങ് അക്സെപ്റ്റ് ചെയ്തു അല്ലെ... ഉം ഉം.... അത്യാഗ്രഹി എന്നൊന്നും ഞാന് വിളിക്കൂലാ...<br /><br /><strong><span style="color:#006600;">തമനു:</span></strong> സത്യം പറയുന്നതിനെ ഞാനെന്നാത്തിനാ നിഷേധിക്കുന്നേ... ഞാന് ഒരു സത്യ ക്രിസ്ത്യാനിയാന്ന് അറിഞ്ഞു കൂടേ..?<br /><br /><span style="color:#990000;"><strong>ഞാന്:</strong></span> റിയലീ? അപ്പോ, ‘ഉത്തമന്‘ എന്നല്ലേ അച്ചായന്റെ പേര്?<br /><br /><strong><span style="color:#006600;">തമനു:</span></strong> അതെന്താ ക്രിസ്ത്യാനികളില് ഉത്തമന്മാരില്ലേ ...? (ഉന്മത്തനമാരില്ലേ എന്ന് വായിക്കല്ലേ... :)<br /><br /><span style="color:#990000;"><strong>ഞാന്:</strong></span> ഹഹ.. അതല്ല, അങനെ പേരുള്ള ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിയെ ഇതാദ്യമായാണ് കേള്ക്കുന്നത്!<br /><br /><strong><span style="color:#006600;">തമനു:</span></strong> :)<br /><br /><strong><span style="color:#006600;">തമനു:</span></strong> താന് ഇതെന്താ, രാവിലെ വര്ഗ്ഗീയത പറയാനെറങ്ങിയതാ, ശിവസേനക്കാരാ ?<br /><br /><span style="color:#990000;"><strong>ഞാന്:</strong></span> ഹഹഹ... വള്ളിയിട്ടത് നന്നായി.. ഓ എന്ത് ശിവസേന... അതും ഇപ്പൊ രണ്ടാ.. പാവം ശിവന്... അങ്ങേരു മനസ്സാ വാചാ കര്മ്മണാ...<br />അതു പറഞ്ഞപ്പഴാ ഓര്ത്തേ.. അച്ചായന്റെ ആ ‘കുര്വണാ‘ തലക്കെട്ട് മനസ്സില് എപ്പഴും ഇങ്ങനെ തികട്ടി തികട്ടി വരുന്നു, വര്ത്തമാനത്തിലും...<br /><br /><strong><span style="color:#006600;">തമനു:</span></strong> :)<br /><br /><span style="color:#990000;"><strong>ഞാന്:</strong></span> നമ്മള് ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ‘ഡിങ്കോലാഫി‘ എന്നൊക്കെ പറയുന്നപോലെ “യെന്റെ, താമസാ വരാ കുര്വണാ കാത്തോളണേ..., ‘ശെഡാ, ഇതിപ്പൊ കുര്വണാ ആയല്ലൊ‘, എന്നിങ്ങനെ ഒക്കെ പറയുമ്പോള് ഒരു സുഖമുണ്ട്... യേത്.. ഹാറ്റ്സ് ഓഫ് ഫോര് ദാറ്റ്... :)<br /><br /><span style="color:#990000;"><strong>തമനു:</strong></span> താങ്ക്യൂ താങ്ക്യൂ ....<br /><br /><strong><span style="color:#006600;">തമനു:</span></strong> തന്റെ ഫോട്ടോ ഇപ്പൊ വല്യ വൃത്തികേട് തോന്നുന്നില്ല കേട്ടോ.. :)<br /><br /><span style="color:#990000;"><strong>ഞാന്:</strong></span> ഹഹഹഹ.. ഉവ്വ ഉവ്വേ...<br /><br /><strong><span style="color:#006600;">തമനു:</span></strong> ഹഹഹ<br /><br /><span style="color:#990000;"><strong>ഞാന്:</strong></span> :)<br /><br /><span style="color:#990000;"><strong>ഞാന്:</strong></span> അച്ചായാ, വൈ ഡോണ്ട് യു റൈറ്റ് ഓഫണ്...? ഇത്രയ്ക്കും വലിച്ചുനീട്ടിയൂള്ള വാചകമാക്കാതെ ഇടയ്ക്കൊന്നു മുറിയ്ക്കാന് ശ്രമിയ്ക്കണം.. ബാക്കിയൊക്കെ ‘ബെസ്റ്റ് കണ്ണാ ബെസ്റ്റ്‘!<br /><br /><span style="color:#006600;"><strong>തമനു:</strong></span> വാചകങ്ങളുടെ നീളം തുടക്കം മുതലേ ഉള്ള ഒരു കമ്പ്ലേന്റാ... അതു നടക്കുന്നില്ല... മുറിച്ചു നോക്കുമ്പോ എനിക്ക് ഒരു സുഖം തോന്നാറില്ല... :(<br /><br /><span style="color:#990000;"><strong>ഞാന്:</strong></span> എന്നാ പിന്നെ അതു ട്രൈ ചെയ്യണ്ട.. (എന്തിനാ ഒള്ളതും കൂടെ ബൂലോകത്ത് ഇല്യാണ്ടാക്ക്യേഡാ ന്ന് പറഞ്ഞ് ആള്ക്കാരെന്നെ മെക്കട്ട് കേറാന് വരൂല്യേലോ...)<br /><br /><span style="color:#006600;"><strong>തമനു:</strong></span> :)<br /><br /><span style="color:#990000;"><strong>ഞാന്:</strong></span> ഞാനങ്ങനെ പറഞ്ഞയാന് കാരണം, ഹാസ്യം മനസ്സിനു പിരിമുറുക്കം കൊടുക്കാതെ ഒഴുക്കന്മട്ടില് വായിയ്ക്കാനുള്ളതാണന്നുള്ള പൊതുവായ കാഴ്ചപ്പാടിലൂടെ നോക്കുമ്പോള്, നീണ്ട വാചകങ്ങള് ഭൂരിഭാഗം വായനക്കാരിലും അവരറിയാതെ തന്നെ, വായിച്ചു വായിച്ചു നീണ്ടു പോകുന്ന വാചകത്തിന്റെ അവസാനത്തുനിന്നും പലപ്പോഴും തുടക്കത്തില് വായിച്ചതെന്തെന്നു വിട്ടുപോയിട്ട് അതു ഓര്ത്തുനോക്കാനുള്ള മനസ്സിന്റെ ആ ഓട്ടത്തിനിടയില് ഉണ്ടാവുന്ന ആ പിരിമുറുക്കം ചിലപ്പോള് ഒരു പരിധിവരെ വായനയുടെ സുഖത്തെ നശിപ്പിയ്ക്കാനുള്ള സാധ്യതയെ മുന് കൂട്ടി കാണണമെന്നുള്ള ഒരു സൂചനായായിട്ടാണ്.. (അയ്യൊ, എന്റെ വാചകം നീണ്ടുപോയി അല്ലെ, ഇച്ചായന് ക്ഷമീ.. ഞാന് കുറയ്ക്കാന് നോക്കിയിട്ട് നടന്നില്ല ട്ടോ... ഹഹഹ)<br /><br /><span style="color:#006600;"><strong>തമനു:</strong></span> ഉവ്വ് വളരെ ശരിയാണ്, അത് എനിക്കുമറിയാം... മാത്രവുമല്ല വലിയ വാചകങ്ങള് കണ്ടിട്ട് അതിലെന്താ എഴുതിയേക്കുന്നത് എന്ന് മനസിലാക്കാതെ വിടുന്ന ഒത്തിരി പേരുണ്ട്...<br /><br /><strong><span style="color:#990000;">ഞാന്:</span></strong> അതെ.. (അങ്ങനെയുമുണ്ടോ?)<br /><br /><strong><span style="color:#006600;">തമനു:</span></strong> (ഉവ്വല്ലൊ, അതല്ലെ മുകളിലെഴുതിയത് ഞാന് വായിക്കാതെ വിട്ടു കളഞ്ഞത്...) :)<br /><br /><strong><span style="color:#990000;">ഞാന്:</span></strong> ഹഹ...</span>[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-46965782154268234812008-01-14T14:40:00.002+05:302008-07-08T11:08:13.637+05:30രചനയുടെ മുഖവും മിനുസവും!നാളേറെയായി യൂനികോഡ് കൂട്ട അക്ഷരങളെ മറ്റു പല ബ്ലോഗുകളിലും കാണുവാന് തുടങിയിട്ട്.. ശെടാ ഇതെങ്ങനെ യിവന്മാര് ചെയ്യുന്നു എന്നന്വേഷിച്ചുകൊണ്ടിരിയ്ക്കുമ്പോഴാണ് ഹരിയുടെ സാങ്കേതികത്തില് വളരെ ലളിതമായ html code കണ്ടത്.. കുറേ നാള് അതുപയോഗിച്ച് സംതൃപ്തിയടഞ്ഞു.. പക്ഷെ, ഹരിതകത്തിലും പിന്നെ നമ്മുടെ എന് പി രാജേന്ദ്രന്റെ ബ്ലോഗിലുമൊക്കെ കാണുന്നപോലുള്ള തടിച്ചുരുണ്ട് വള്ളിയും പുള്ളിയും കൂട്ടാക്ഷരവുമൊക്കെയുള്ള അക്ഷരങള് യഥാക്രമം അച്ചടിഭാഷയെപ്പോലെ വരുന്നത് കണ്ടപ്പോള് അണ്ണാ, എനിയ്ക്ക് സഹിച്ചില്ല. ജി-റ്റാല്കില് ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു വിധം ഗഡികളോടൊക്കെ ചോദിച്ചു.. എല്ലാവരും കൈ മലര്ത്തി. ആര്ക്കും അറിയില്ല.. ചിലര് പറഞ്ഞു, അത് എന് പി ആര്, മാതൃഭൂമിയുടെ, സോഫ്റ്റ്വെയര് ഉപയോഗിയ്ക്കുന്നതുകൊണ്ടാകും എന്ന്.. എന്നിട്ടും എന്തോ എനിയ്ക്കങനെ തോന്നിയില്ല.. ഞാന് അവിടെനിന്നും സ്റ്റോറികള് കോപി ചെയ്ത് നോട്ട് പാഡിലിട്ട് എഡിറ്റ് ചെയ്തുനോക്കി.. യാതൊരുകുഴപ്പവും ഇല്ല.. വെരി മച്ച് യൂണികോഡ്.. അപ്പൊ ഈ കാണുന്ന ഉരുണ്ടുതടിച്ച അക്ഷരങള് വരുന്ന വഴി ??<br /><br /><a href="http://bp3.blogger.com/_9vdQoEoO7n4/R4suqrZw2DI/AAAAAAAAATk/wC03zgi5VLo/s1600-h/blog-html.gif"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5155265509195831346" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://bp3.blogger.com/_9vdQoEoO7n4/R4suqrZw2DI/AAAAAAAAATk/wC03zgi5VLo/s320/blog-html.gif" border="0" /></a>ആ പേജുകളില് റൈറ്റ് ക്ലിക്കമര്ത്തി, വ്യൂ സോഴ്സില് പോയി അതില് യൂസ് ചെയ്യുന്ന ഫോണ്ടുകള് ഏതാണെന്നു നോക്കി...രചന എന്നാണ് ഫോണ്ടിന്റെ പേര്.. അതെ രചന ഫോണ്ട് (rachana.exe), നമ്മുടെ കുഴൂര് മാഷ്, ഇ പത്രത്തില് ബില്കുല് ഫ്രീ ആയിട്ട് ഡൌന്ലോഡ് ലിങ്ക് കൊടുത്തിട്ടുള്ളതും പലവട്ടം ഞാനത് എന്റെ സിസ്റ്റത്തില് ഇന്സ്റ്റാല് ചെയ്തിട്ടുള്ളതുമാണ്... പക്ഷെ, ഇന്സ്റ്റാല് ചെയ്തു എന്നതല്ലാതെ, ഈ “പുള്ളിക്കാരിയെ” പിന്നിട് ഞാന് കണ്ടിട്ടേയില്ല... കുറേ തിരഞ്ഞു നോക്കിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇന്നുവരെ ദര്ശനത്തിന് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.. പക്ഷെ, രചന ഫോണ്ട് എന്റെ സിസ്റ്റത്തില് ഇല്ലെങ്കില്, പിന്നെ മേല് പറഞ്ഞ രണ്ടു സൈറ്റുകളിലും പോകുമ്പോള് അത് രചന ഫോണ്ടില് തന്നെ വരുന്നതെങനെ?? ഉം ഉം?? “എന്റെ കണ്ഫ്യൂഷന് തീര്ക്കണമേ......എ...ഏ....!“<br /><br />വ്യൂ സോര്സില് വീണ്ടും വീണ്ടും കയറിയിറങ്ങി.. അതിനിടെ ഒന്നു മനസ്സിലായി.. അവിടെ കൊടുത്തിട്ടുള്ളത് വെറും രചന എന്നല്ല മറിച്ച്, <a href="http://bp1.blogger.com/_9vdQoEoO7n4/R4surLZw2EI/AAAAAAAAATs/DZID0Rx2E8s/s1600-h/Control-Panel.gif"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5155265517785765954" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://bp1.blogger.com/_9vdQoEoO7n4/R4surLZw2EI/AAAAAAAAATs/DZID0Rx2E8s/s320/Control-Panel.gif" border="0" /></a>rachana_w01, എന്നാണ്.. ഓ..കെ.. അങനെയെങ്കില് അങനെ.. പക്ഷെ ഇത് എവിടെയാണ് അപ് ഡേറ്റ് ചെയ്യേണ്ടത്? ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം എവിടെയൊക്കെ ഫോണ്ട് ലിസ്റ്റിംഗ് കൊടുത്തിട്ടുണ്ടോ അതിന്റെയൊക്കെ മുന്പില്തന്നെ ഈ രചനയെ കോമയിട്ടു കിടത്താം! (ഒന്നാം ചിത്രം നോക്കുക).. കോമയില് ആദ്യം ചേര്ക്കുന്നതിന്റെ ഗുട്ടന്സ് ‘പ്രയോറിറ്റി‘ എന്നാണല്ലോ... ആദ്യത്തേത് ഇല്ലെങ്കില് അടുത്തത് എന്ന രീതിയില് കമ്പ്യൂട്ടര് അതിനെ കണ്ടോളും... എന്തായാലും ഇതിനൊക്കെ ശേഷം, പ്രിവ്യൂ ബട്ടണ് അമര്ത്തിയപ്പോള് കണ്ട കാഴ്ച.. വിശ്വസിയ്കാന് കഴിഞില്ല..ദാണ്ടെ, നമ്മുടെ പ്രിയങ്കരിയായ ഉരുണ്ടുരുണ്ട രചനാ കുമാരി! എല്ലാ സ്ഥലങളിലും പേസ്റ്റ് ചെയ്തതുകൊണ്ട്, ഹരിയുടെ സാങ്കേതികത്തിലെ html code ഉപയോഗിച്ചാലുള്ള റിസല്റ്റ് പോലെ ആയിരുന്നില്ല ഇത്, മറിച്ച്, ലെഫ്റ്റ് റൈറ്റ് പാനലുകളിലെ അക്ഷരങളും കമന്റിലെ (ഫ്രന്റ് പേജില്) അക്ഷരങളും ഉരുണ്ടു...., തടിച്ചു.....!!<br /><br /><a href="http://bp1.blogger.com/_9vdQoEoO7n4/R4susLZw2FI/AAAAAAAAAT0/Lx0UYvqgGhY/s1600-h/IE-setup.gif"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5155265534965635154" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://bp1.blogger.com/_9vdQoEoO7n4/R4susLZw2FI/AAAAAAAAAT0/Lx0UYvqgGhY/s320/IE-setup.gif" border="0" /></a>പക്ഷെ, വേറൊരു കുഴപ്പം, മേല്പറഞ്ഞ സൈറ്റുകളിലെ പോലെ അക്ഷരങളുടെ അരികുകള്ക്ക് ആ മിനുസമില്ല (smoothness)... ശ്ശെടാ, ഇനി അതിനെന്തു ചെയ്യും?? കുറേ ട്രൈ ചെയ്തുനോക്കി.. നോ രക്ഷതു! അവസാനം ഗൂഗിളി ബൂഗിളി ചെയ്തു.. അപ്പോഴല്ലെ രസം.. ദേ കെടക്കണൂ ഒരുപാട് റിസല്റ്റുകള്.. ഒക്കെ ട്രൈ ചെയ്തു..(രണ്ടാം ചിത്രം നോക്കുക)..<br /><br />ഇത്രയും സംഗതികള് അവരവര് അവരവരുടെ സ്വന്തം ബ്ലോഗുകളില് ചെയ്യേണ്ട കാര്യങള്.. ഇനി ഇതൊന്നുമല്ലാത്ത ബ്ലോഗ്ഗര്മാര്ക്ക് ഇതര ബ്ലോഗുകള് സ്പെസിഫൈ ചെയ്തിട്ടുള്ള ഫോണ്ടുകളല്ലാതെ സ്വന്തം ഇഷ്ടത്തിനനുസരിച്ച ഫോണ്ട് വേണമെന്നുണ്ടെങ്കില് അതിനും വകയുണ്ട്! (മൂന്നാം ചിത്രം നോക്കുക)<br /><br />ഇത് ഒരു പക്ഷെ, പലര്ക്കും അറിയാമായിരിയ്ക്കാം.. എങ്കിലും എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇതൊരു പുതിയ അറിവായതുകൊണ്ട് ഇവിടെ ഇങനെ പോസ്റ്റ് ആക്കിയിടുന്നു! വായിയ്ക്കുന്നവര് അഭിപ്രായങള് അറിയിയ്ക്കുക..[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-23198389610548320312007-09-28T11:41:00.000+05:302007-12-11T18:04:48.751+05:30ഒരു ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ് വീരഗാഥ<p><span style="font-size:130%;"></span></p><span style="font-size:130%;">എ ടി എം സെന്ററുകളുടെ പരിസരത്തും മറ്റുമായി ചുറ്റിത്തിരിയുന്ന ഏജന്റുമാരുടെ, 'യാചനയോടെയുള്ള അഭ്യര്ത്ഥനയുടെ ഫലമായി 'ആജീവനാന്തസൗജന്യമെന്നും പറഞ്ഞ്', കൈയ്യിലെത്തപ്പെട്ട ഒരു മഹാസംഭവമായിരുന്നു, എന്റെ എച് എസ് ബി സി യുടെ ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ്. ഒരു കാലത്ത് പലരും, മൊബെയില് ഫോണുകളെക്കാളേറെ, പൊങ്ങച്ച-പുറമ്പൂച്ചുകള്ക്കൊക്കെ ഉദാഹരണമായി, സുഹൃത്തുക്കളുടേയും മറ്റും മുന്നില് പോക്കറ്റില് നിന്നും പുറത്തെടുക്കാന് വ്യഗ്രത കാട്ടിയിരുന്ന അതേ 'രണ്ടേ നാലിഞ്ചു' സാധനം! ലൈഫ് ടൈം ഫ്രീയായി തരുന്നതുകൊണ്ട് ഭാര്യയ്ക്കും ഒരു ആഡ്-ഓണ് പ്രത്യേകം പറഞ്ഞുവച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു... സ്വര്ണ്ണനിറമുള്ള ആ രണ്ടു കൊച്ചുസുന്ദരന്മാരെയും ഒരുമിച്ച് കൈയ്യില് കിട്ടിയപ്പോള്, ഇരട്ടക്കുട്ടികളുടെ അച്ഛന്റെ സന്തോഷവും സ്നേഹവും വാത്സല്യവും പോലെ ഓരോ ഉമ്മ വച്ചുകൊടുക്കുവാനാണ് ആദ്യം തോന്നിയത്!...<br /><br />ദിവസങള് കടന്നുപോയി... ഏറ്റവുമാദ്യത്തെ ബില് കിറുകൃത്യമായി കൈയ്യില് കിട്ടിയപ്പോഴും യഥാസമയം അതിന്റെ പണം കൊടുത്തപ്പോഴും, മനസ്സില് വെറുതെ തോന്നി, എത്ര നല്ല സര്വീസ്... എന്തുകൊണ്ട് ഇത്രയും നല്ല സര്വ്വീസു തരുന്ന എച് എസ് ബി സി യുടെ കാര്ഡ് മുന്പേ സ്വന്തമാക്കാന് തോന്നിയില്ലാ എന്നൊക്കെ.. അത്യാവശ്യത്തിനൊരല്പം കുണ്ഡിതമൊക്കെ തോന്നിയെങ്കിലും, സാരമില്ല, ഇപ്പോഴെങ്കിലും ഇതുസ്വന്തമാക്കാന് കഴിഞ്ഞല്ലോ, എന്നോര്ത്ത് സമാധാനിയ്ക്കുകയും ചെയ്തു...<br /><br />കാര്ഡ് കൈയ്യിലെത്തിയതോടുകൂടി പതുക്കെ പതുക്കെ ചിലവുകള് പതിവുരീതികളില് നിന്നും വിഭിന്നമാവുകയായിരുന്നു..., മിസ്റ്റര് കോണ്ഫിഡെന്സ്, കൈയ്യിലുള്ളപ്പോള് എന്തിനു ഭയക്കണം? ആരെ ഭയക്കണം?.....<br /><br />അങ്ങനെ ഒരുമാസം കൂടെ, തകൃതിയായി കടന്നുപോയി. രണ്ടുദിവസം മുന്പ്, അതായത് ഇക്കഴിഞ്ഞ നാലാം തീയ്യതി, ശനിയാഴ്ച, പുതിയ ബില് വന്നു. ബില്ലിന്റെ റേറ്റും സാധനങ്ങള് വാങ്ങിയ കടകളുടെ പേരുകളും വെറുതെ ഒന്നോടിച്ചുനോക്കി.. എല്ലാം ശരിയാണെന്നു തോന്നി.. ആ! അല്ലെങ്കില്തന്നെ ആര്ക്കാ ഇതൊക്കെ ഓര്മ്മയുണ്ടാവുക... അതൊക്കെ ഓര്ത്തുവയ്ക്കുന്നതുതന്നെ ഇക്കാലത്ത് സ്റ്റാറ്റസ്സിനു ചേര്ന്നതല്ല... എന്തായാലും, ഓഫീസില് പോകാനുള്ളതിന്റെ തിരക്കായിരുന്നതുകൊണ്ട്, ലെറ്റര് ബോക്സില്നിന്നും എടുത്തുപൊട്ടിച്ച കവര് അതേ പടിതന്നെ തിരിച്ച് കവറില് നിക്ഷേപിച്ച് വീട്ടിലെ എന്റെ പ്രധാന ഡോക്യുമന്റ് സൂക്ഷിപ്പുകേന്ദ്രമായ കമ്പ്യൂട്ടര് ടേബിളിന്മേലേയ്ക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. ചിരിയ്ക്കേണ്ട, ഇത്രയും സേഫ് ആയിട്ടുള്ള വേറൊരു സ്ഥലം വിട്ടിലില്ല കാരണം, അതേല് തപ്പിയാല് എന്റെ ജാതകം മുതല് കല്യാണകാര്ഡുവരെ കിട്ടിയെന്നുവരും.. [അതു വരെ മാത്രം ട്ടോ, പിന്നങ്ങോട്ടുള്ള കഥ ഏതൊരു വിവാഹിതനേയും പോലെ.. ഛെ, അതൊക്കെ ഇവിടെ പറയാന് കൊള്ളുവോ.. ;) ]...<br /><br />എന്തായാലും കഥ നടക്കുന്ന രണ്ടാം ദിവസം, അതായത് തിങ്കളാഴ്ച കാലത്ത്, ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റിനിടെ, ടിവി വാര്ത്തകള്ക്കിടയില്, എച് എസ് ബി സി യുടെ പരസ്യം തെളിഞ്ഞപ്പോഴാണ്, ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ് ബില്ലിന്റെ അവസാനതീയ്യതി ഏതെന്ന സന്ദേഹം തോന്നിയത്. ഉടനെതന്നെ, മേശമുകളില്നിന്നും ബില്ലെടുത്തു പരിശോദിച്ചപ്പോള്, അയ്യോ, ദാണ്ടെ, കിടക്കുന്നൂ, അവസാനതീയ്യതി ആറ്! അതായത് ഇന്നത്തെ ഡേറ്റ്. എന്നാല്, ബില് ഡേറ്റഡ് പിരീഡ് നോക്കിയപ്പോള് അവിടെ കൊടുത്തിരിയ്ക്കുന്നത് കഴിഞ്ഞമാസം പതിന്നാലുമുതല് ഈ മാസം പതിന്നാലുവരെ എന്നാണ്.. അങ്ങനെയെങ്കില്, തപാലുകാര് കത്ത് വൈകിപ്പിച്ചതായിരിക്കില്ലേ?.. അതോ ഇനി ബാങ്കുകാര് തന്നെയാണോ? അങ്ങനേയുമാകാമല്ലോ..! ഒരു പക്ഷെ, അവരത് വൈകി ഡെസ് പാച്ച് ചെയ്തതാവാനും സാധ്യതയുണ്ട്... അതുകൊണ്ടുള്ള ഗുണം ബാങ്കുകാര്ക്കുതന്നെയായതുകൊണ്ട് അത്തരമൊരു അതിനിഗൂഡമായ സാധ്യതയ്ക്കാണ് മുന്തൂക്കം. (ങൂം... പതിയെ പതിയെ എന്നിലെ സേതുരാമയ്യര് ഉണരാന് തുടങ്ങിയോന്നൊരു സംശയം!.)<br /><br />പക്ഷെ, ഇനിയിപ്പോള് എന്തു ചെയ്യും? എങ്ങനെയെങ്കിലും ഇന്നുതന്നെ പണമടച്ചില്ലെങ്കില്, പത്തുനാനൂറുരൂപയെങ്കിലും "ഗോവിന്ദ" ആകുമെന്നുള്ളൊരു സാധ്യതയ്ക്ക്, അങ്ങു തലച്ചോറിന്റെ ചക്രവാളങ്ങളിലെവിടെയോ വെള്ളകീറിതുടങ്ങിയതായെനിയ്ക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു...<br /><br />എച് എസ് ബി സിയുടേത്, ഒരാറേഴുവര്ഷം മുന്പ് ഞാന് ജോലി ചെയ്തിരുന്ന കമ്പനിക്കാര് ഉണ്ടാക്കിയ സാലറി അക്കൗണ്ടാണ്.. വര്ഷം ഇത്രയേറെ കഴിഞ്ഞിട്ടും ജോലികള് പലതും മാറിയിട്ടും സാലറികള് ഒന്നും തന്നെ ചെല്ലാതെയായിട്ടും അവരത് ഇപ്പോഴും സീറോ ബാലന്സ് ആയി തന്നെ കണക്കാക്കുന്നതില് അന്നുകാലങ്ങളില് ദുരൂഹതയൊന്നും തോന്നിയിരുന്നില്ലെങ്കിലും ഈ ഒരനുഭവത്തോടെ അതിലെ എല്ലാ ലൂപ് ഹോളുകളും തെളിഞ്ഞുവരുന്നപോലെ...എന്തായാലും ഓഫീസിലെത്തട്ടെ, കസ്റ്റമര്കെയറിലേയ്ക്ക് വിളിച്ചു ചോദിയ്ക്കണം. മനസ്സില് തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചു... ഓഫീസിലെത്തട്ടെ എന്നുപറയ്യാന് കാരണമുണ്ട്.. കഴിഞ്ഞ തവണത്തോടുകൂടി സ്വന്തം സെല് ഫോണില്നിന്ന് കസ്റ്റമര് കെയറിലേയ്ക്കുള്ള വിളി നിറുത്തി. All Our representatives are busy, please hold on..... എന്നും പറഞ്ഞ് "ലവന്റെ ലാ ഫിക്സഡ് ഡെപോസിറ്റ് ലിവന്റെ ലീ ഫിക്സഡ് ഡിപോസിറ്റ്" എന്നൊക്കെയുള്ള സ്വന്തം പരസ്യങ്ങളൊക്കെയും യാതൊരു ഉളുപ്പുമില്ലാതെ കേള്പ്പിച്ച്കൊണ്ട്, ലൈനില് വരുന്നതിനുമുന്പേ തന്നെ അവര് നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ ആ 22 മിനിറ്റ് നഷ്ട സംഭവത്തിനുശേഷം പിന്നെ ഒരിയ്ക്കലും സ്വന്തം സെല്ഫോണില്നിന്നു കസ്റ്റമര്കെയറിലേയ്ക്ക് വിളിയ്ക്കുകയുണ്ടായിട്ടില്ല.<br /><br />അങനെ ഓഫീസിലെത്തിയതും, കസ്റ്റമര്കെയര് നമ്പറിലേയ്ക്ക് ഫോണ് വിളിച്ചുചോദിയ്ക്കലായിരുന്നു ആദ്യപടി. ഒരു മാരത്തോണ് തര്ക്കത്തിന്റെ തുടക്കമായതുകൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല, പെട്ടെന്നുതന്നെ ലൈന് കിട്ടി... ലൈനില് വന്ന 'പയ്യന്റെ' ഉപദേശമനുസരിച്ച്, അവസാനദിവസമായതുകൊണ്ട് രണ്ടുവിധത്തിലുള്ള പേമെന്റുകളാണ് ഉചിതമത്രെ. അവന് പറയുന്നത് ഒന്നുകില്, ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള എ റ്റി എം സെന്ററില് പോയി റെഡികാഷ് കവറിലാക്കി മെഷീന് 'ദ്വാരാ' പേ ചെയ്യുക അല്ലെങ്കില്, ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള എച് എസ് ബിസി ബാങ്കിന്റെ ബ്രാഞ്ചില് പോയി പണം ഡയറക്റ്റ് ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ് വഴി ഡെപോസിറ്റിലേയ്ക്കിടുക. ഞാനാലോചിച്ചപ്പോള്, പരസ്യങ്ങളൊക്കെ തകൃതിയായി കൊടുക്കുന്ന ബാങ്കാണെങ്കിലും, മഹാനഗരമായ മുംബൈയില് ഈ ബാങ്കിലുള്ള എ ടി എം കൗണ്ടറുകള് പത്തില് താഴെയാണ്... ഒരു പക്ഷെ, അഞ്ചില്താഴെ എന്നുപറയുന്നതാകും കൂടുതല് ശരി... ആയതുകൊണ്ട്, മനസ്സിനെ കൂലങ്കുഷമായ ചര്ച്ചകളൊന്നുമില്ലാതെ, വളരെ സിമ്പിളായി, ജോലിസ്ഥലത്തിനടുത്തുള്ള എ റ്റി എം സെന്ററില് പോകുന്നതാണ് ബാങ്കിന്റെ ബ്രാഞ്ചില് പോകുന്നതിനേക്കാള് അഭികാമ്യമെന്ന് തീരുമാനിച്ചു.<br /><br />ഉച്ചയൂണ് അരമണിക്കൂര് മുന്പേ തന്നെയാക്കി. 10 മിനിറ്റു നടക്കാനുള്ള ദൂരമേ ഉള്ളു. എങ്കിലും ഊണ് നേരത്തേ ആക്കിയതില് കാര്യമുണ്ട്. എ ടി എം സെന്ററല്ലേ, ചുറ്റുവട്ടത്തുള്ള ഓഫീസുകളിലെ സ്റ്റാഫുകളില് മിക്കവരും പണമെടുക്കാന് എത്തുന്ന സ്ഥലമാണത്. അതുകൊണ്ട് നമ്മളായിട്ട് ഒരു താമസം വേണ്ട.. പുറത്ത്, ചെറുതായിട്ട് മഴ ചാറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. കുടയെടുത്തുനിവര്ത്തി ഫുട്പാത്തിന്റെ ഓരത്തിലൂടെ തിരക്കിട്ടുനടന്നു... എന്നാല്, കരുതിയതിനു വിപരീതമായി സ്ഥലത്തെത്തിയപ്പോള്, പ്രതീക്ഷിച്ചത്ര തിരക്കില്ലായിരുന്നു.<br /><br />മഴക്കാലമായതുകൊണ്ടാകാം, എ റ്റി എം സെന്ററിന്റെ ചില്ലുവാതിലുകളില് എ സിയുടെ തണുപ്പുകണങ്ങള് നിറഞ്ഞ് ഉള്ളിലെ കാഴ്ചകള് കാണാന് പറ്റാത്തവിധം പൂര്ണ്ണമായും മറഞിരുന്നു...<br /><br />ഉള്ളിലെ മാര്ബോണൈറ്റ് ടയില്സുകളില്, മഴവെള്ളവും മണലും കൂടിക്കുഴഞ്ഞ കാല്പാടുകള് പതിച്ച് ഞാന് ഉള്ളിലേയ്ക്കു കയറി, മെഷീനിലേയ്ക്ക് എ ടി എം കാര്ഡിട്ടു. 'പേമന്റ് ത്രൂ ചെക്ക്' ഓപ്ഷന് സെലെക്റ്റുചെയ്തു. പണം ഇന്സേര്ട് ചെയ്യാനുള്ള കവര് വന്നു. അതില് പണമിട്ട്, മെഷീനിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചുകൊടുക്കുന്നതിനുമുന്പ്, വെറുതെ ഒരു സംശയം... ഇങ്ങനെ പണം ഇട്ടാല്, അത് ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ് അക്കൗണ്ടിലേയ്ക്ക് എങ്ങനെ പോകും? മറിച്ച്, സേവിംഗ്സ് ബാങ്ക് അക്കൗണ്ടിലേയ്ക്കല്ലേ പോവുക...ആരോടു ചോദിയ്ക്കും? അടുത്ത് ആരുമില്ല. ആകെയുള്ളത്, ഒരു സെക്യൂരിറ്റിക്കാരനാണ്. അവനിതൊക്കെ അറിയുമായിരിയ്ക്കോ? ആ..? ആര്ക്കറിയാം...എന്തായാലും ചോദിച്ചുനോക്കാം...<br /><br />"ഭായ് സാബ്, ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ് അക്കൗണ്ട് കാ ബില്പേമന്റ് കൈസേ കിയേ ജാതാ ഹേ...ആപ് കോ കുച്ച് ഐഡിയ ഹൈ ക്യാ?"<br /><br />"കാഷ് യാ ചെക്ക്?" അവനടുത്തേയ്ക്കു വന്നു.<br /><br />"കാഷ്"."<br /><br />എ റ്റി എം കാര്ഡ്, ഡാലാ നാ?"<br /><br />"ഹാന് ജീ"<br /><br />"ബസ്... പേമന്റ് കര് ദോ..."<br /><br />"പേമന്റ് കര് ദൂം? അരേ യാര്, ലേകിന്, മെഷീന് മേം ഐസാ ഉസ് കേ ലിയേ സുവിധാ രഹനാ ഭീ ചാഹിയേ നാ ?<br /><br />"തോ ഫിര് ഹംകോ നഹീ മാലും ഭായ്സാബ്. ആപ് ബഡീ ഓഫീസ് മേന് ഫോണ് കര് കേ പൂഛോ..."<br /><br />അവന് പറഞ്ഞപോലെ കസ്റ്റമര് കീയറില് വിളിച്ചുനോക്കാം, എ ടി എം സെന്ററിലെ ഫോണായതുകൊണ്ട് സംസാരം എത്ര നീണ്ടാലും കാശുകൊടുക്കേണ്ടല്ലോ...<br /><br />ഞാന് ഫോണെടുത്ത് സിംഗിള് ഡിജിറ്റ് നമ്പര് ഡയല് ചെയ്തു. അവസാനം ഒരു മണിനാദം "welcome to HSBC customer service, you are talking to Ms Meera Shah... how can I assist you?"<br /><br />വളച്ചുകെട്ടാതെ തന്നെ ചോദിച്ചു... "എങ്ങനെ റെഡികാഷ്, ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ് അക്കൗന്റിലേയ്ക്ക് ഡെപോസിറ്റ് ചെയ്യാം..??"<br /><br />ചില ലഘു ഐഡന്റിഫികേഷന് ചോദ്യങ്ങള്ക്കുശേഷം അവള് മൊഴിഞ്ഞു, " Sir insert the credit card into the machine... and use ur ATM PIN... choose the 'others' option from the file menu ... then the 'mode of payment'... click on payment by cash option." type the bill amount, you'll get an envelop, put your money inside the envelop and deposit that into the envelope inserting area of the machie." so simple. anything else sir?"<br /><br />"nothing more. thanks you for the info."<br /><br />ശ്ശെടാ.. അതുശരിയാണ് എനിക്കെന്റെ അബദ്ധം മനസ്സിലായി. ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ് ബില്ലിന്, കാഷായിട്ട് പേ മെന്റ് ചെയ്യണമെങ്കില്, ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡല്ലാതെ എ ടി എം കാര്ഡിട്ടിട്ടെന്ത് ഗുണം?<br /><br />അവര് പറഞ്ഞപടി തന്നെ ഞാന് ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ് ഇന്സെര്ട്ട് ചെയ്തു. പിന്നെതെളിഞ്ഞ സ്ക്രീനില്, എ ടി എം പിന് എന്റ്രി ചെയ്തു.. ഒരല്പം സമയമെടുത്ത മോണിറ്റര് സ്ക്രീനില്, കരിങ്കാലി അക്ഷരങ്ങള് പതിയെ തെളിഞ്ഞു വന്നു... please enter a valid PIN number..!<br /><br />വാലിഡ് പിന് നമ്പറോ?? അപ്പോ ഇപ്പോളിട്ടത് വാലീഡ് അല്ലെന്നോ? കമോണ് യാര്, എന്തൂട്ടാ ഈ പറേണെ... വന്നപ്പോള് തന്നെ ഞാന് അതിട്ടല്ലേ അക്കൗണ്ട് നമ്പര് ചെക്ക് ചെയ്തത്...! പിന്നെ ഇതെങ്ങനെ സംഭവിച്ചു? ഇനിയിപ്പോ പിന് ഞാനെങ്ങാന് തെറ്റിക്കൊടുത്തിരിയ്ക്കുമോ? എന്തായാലും ഒന്നൂടെ ട്രൈ ചെയ്തുനോക്ക തന്നെ.. അങ്ങനെ ഞാന് വീണ്ടും കാര്ഡ് ഇന്സേര്ട് ചെയ്തു... അപ്പോഴും അതേ സ്ക്രീന് .. അതേ പിന്... പക്ഷേ ഇത്തവണ വളരെ "വ്യക്തവും ശക്തവുമായി തന്നെ...." എന്നാല് സെക്കന്റുകള്ക്കുള്ളില് തെളിഞ്ഞതും മുന്പത്തേതില് നിന്നും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നില്ല... ഛേ.. ഇനി ലവളെങ്ങാന് തെറ്റിപ്പറഞ്ഞതായിരിയ്ക്കോ? സാധ്യത തള്ളിക്കളയാനാവില്ല.. കാരണം, ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡാണ് ഇടുന്നത്... പിന് നമ്പര് ഇടാന് പറഞ്ഞേക്കുന്നതോ എ ടി എം കാര്ഡിന്റെയും!.. അതൊരുപക്ഷേ, തെറ്റായ പ്രോസസ് ആയിക്കൂടെന്നില്ലല്ലോ...ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം.. ഒന്നൂടെ ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡിടുക, ശേഷം സേവിംഗ് അക്കൗണ്ടിന്റെ ടെലി-പിന് ഉള്ളതൊന്നെടുത്തു പൂശിയാലോ? നോറ്റ് എ ബാഡ് ഐഡിയ... അതെ, അതുശറിയാവാന് സാധ്യതയുണ്ട്.. എനിയ്ക്കെന്റെ കുരുട്ടുബുദ്ധിയില് (ചുമ്മാ) എന്തെന്നില്ലാത്ത ആത്മവിശ്വാസവും കുറച്ച് പുളകവും അനുഭവപ്പെട്ടു.<br /><br />അങ്ങനെ ഞാന് വീണ്ടും ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡെടുക്കുന്നു... മെഷീനുള്ളില് ഇടുന്നു.. എ ടി ഏം നമ്പറിനുപകരം സേവിംഗ് ബാങ്ക് റ്റെലിപിന് ഇടുന്നു... ഒന്ന്... രണ്ട്.. മൂന്ന്...നാല്.. സെക്കന്റുകളെണ്ണി ഞാന് കാത്തു.. നേരത്തെക്കാലും സമയം കൂടുതലെടുക്കുന്നോ?.. അതെയതെ.. ആദ്യമായിട്ടല്ലെ, ഞാനീ കാര്ഡ് ഇങ്ങനെ ട്രൈ ചെയ്യുന്നത്.. മെഷീനത് ചെക്ക് ചെയ്യുന്നതായിരിക്കും...എന്നാല് അങ്ങനെയല്ല, സോദരാ.. എന്ന മറുപടിയുമായി അക്ഷരങ്ങള് മോണിറ്റര് സ്ക്രീനില് പതിയെ തെളിഞ്ഞുവന്നു... kindly contact the bank's main branch to collect your card. inconvienience regretted. ഈ മെസ്സേജ് വന്ന് 10 സെക്കന്റ് തികയും മുന്പേ, ആ മഷീനില് ഔറ്റ് ഓഫ് ഓര്ഡര് എന്നുള്ള മെസ്സേജ് വരികയും ചെയ്തു... അന്നേരം ആ മോണിറ്ററിനിട്ട് ഒരു ഇടി വച്ചുകൊടുക്കാന് തോന്നി.. ഛേ... തൊന്തരവായല്ലോ.. ഇനിയെന്തു ചെയ്യും?? ഇന്നുതന്നെ എങ്ങനെയെങ്കിലും ബില് പേ ചെയ്തല്ലെ മതിയാകൂ.. ഇന്നാണെങ്കില് അവസാനതിയ്യതിയുമാണ്...<br /><br />ഇനിയിപ്പോള് കസ്റ്റമര് കെ യര് തന്നെ ശരണം.. വേറൊരുവഴിയും തല്കാലം ഞാന് കാണുന്നില്ല... വീണ്ടും ഫോണെടുക്കുന്നു... ഡയല് ചെയ്യുന്നു.. പരസ്യങ്ങള് കേള്ക്കുന്നു... അവസാനം ഒരു കിളിമൊഴി മറുതലയ്ക്കല്.. നേരത്തേ വന്നവളേക്കാള് പ്രായമുള്ള സ്ത്രീയാണെന്ന് ശബ്ദവും സംസാരരീതിയും കേട്ടപ്പോള് തോന്നി... എല്ലാം പറഞ്ഞപ്പോള്, അവര് എനിയ്ക്ക് രണ്ടു വഴികളെ പറയുവാനുണ്ടായിരുന്നുള്ളു.. ഒന്ന്, ആദ്യം പറഞ്ഞപോലെ, ബാങ്കിന്റെ ബ്രാഞ്ചില്പോയി ഡയറക്റ്റ് പണമടയ്ക്കുക.. which they describe, the best way, അതല്ലെങ്കില്, ഫൈനോടുകൂടി, സമയം പോലെ പിന്നെ അടയ്ക്കുക... ഇതുരണ്ടുമല്ലാതെ വേറെ വഴികളൊന്നുമില്ല... രണ്ടും എനിയ്ക്ക് ശരിയായിതോന്നിയില്ല. കാരണം, ഒന്നാമത്, പണം വൈകി അടച്ചാല്, എനിയ്ക്കു നഷ്ടമാകുന്നത് ഏതാണ്ട് 400-450 രൂപയാണ്... എന്നാല്, ഞാനിന്നീ ബില് പേ ചേയ്യാന് വേണ്ടി, ഹാല്ഫ് ഡേ ലീവെടുക്കുകയാണെങ്കില്, എനിയ്ക്കു നഷ്ടപ്പെടുന്നത് മേല്പറഞ്ഞ തുകയില്നിന്നും ഏറെ കൂടുതലായതുകൊണ്ട് ആ പരിപാടി വേണ്ടെന്നുവയ്ക്കുകയാണ് ബുദ്ധി. രണ്ടാമതായി, ഫൈനടിപ്പിയ്ക്കുന്ന ആ പരിപാടി അള മുട്ടുമ്പോള് മാത്രം ചെയ്താല് മതിയാകുമെന്നുതോന്നി... അതിനു മുന്പേ എങ്ങനെയെങ്കിലും ഈ പ്രശ്നത്തില് നിന്നും രക്ഷപ്പെടണം, അതിനൊരു കച്ചിതുരുമ്പ് വേണം... എവിടന്നുകിട്ടും...? ആലോചിച്ചിക്കൂ ആലോചിച്ചിക്കൂ എന്നു ഞാന് മനസ്സിനോടും മനസ്സ് എന്നോടും കെഞ്ചിപ്പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു ...അതെ, എന്തെങ്കിലും വഴി കാണാതിരിയ്കയില്ല...പക്ഷെ അതേതു വഴി....? ആ സ്ത്രീയോട് ഓരോ കാര്യങ്ങള് ചോദിയ്ക്കുന്നതിനിടയിലും, തലയില് ക്യാമറ ഘടിപ്പിച്ച പാമ്പിന്റെ പുല്ലിലൂടെയുള്ള സഞ്ചാരം ഡിസ്കവറിചാനലില് തെളിഞ്ഞുവരുന്ന പോലെ, ഒളിച്ചിരിയ്ക്കുന്ന മറ്റുകുട്ടികളെ കണ്ടുപിടിയ്ക്കാന് നടക്കുന്ന കുട്ടിയുടെ അന്വേഷണപാടവവുമായി അനുഭവങ്ങളുടെ ഓര്മ്മക്കുമ്പാരങ്ങള്ക്കിടവഴിയിലൂടെ സാഹചര്യത്തിനനുകൂലമായൊരു കച്ചിതുരുമ്പും പരതികൊണ്ട് മനസ്സ് പായുകയായിരുന്നു.<br /><br />പെട്ടെന്ന് എന്തൊക്കെയോ വര്ക്കൗട്ടായേന്നുതോന്നുന്ന പോലെ മനസ്സില് ഒരാശയം... ബില്ലടയ്ക്കാനായി കൊണ്ടുവന്ന റെഡികാഷ് കയ്യിലുണ്ടല്ലോ.. അത് വച്ച് ഒരു കളി കളിച്ചാലോ? അതെ, ഇത് ഒരുപക്ഷേ ശരിയായേക്കാം...<br /><br />മാഡം, എന്റെ കയ്യിലുള്ള റെഡികാഷ്, ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ് മഷീനുള്ളില് പെട്ടതുകൊണ്ട് ഇനിയെനിയ്ക്കെന്റെ ബില് അടയ്ക്കാന് പറ്റില്ല... റൈറ്റ്...? എന്നാല് ഞാനെന്റെ എ ടി എം കാര്ഡ് ഉപയോഗിച്ച് ബില്ലിലെ തുക എന്റെ സേവിങ്ങ്സ് ബാങ്ക് അകൗണ്ടില് നിക്ഷേപിച്ചാല്, നിങ്ങള്ക്കതു ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ് അകൗണ്ടിലേയ്ക്ക് ട്രാന്സ്ഫര് ചെയ്തുകൂടെ? കാര്ഡ് പ്രൊവിഡ് ചെയ്ത ബാങ്കില് തന്നെയാണല്ലോ അകൗണ്ട്... അങ്ങനെ ചെയ്യാനായി ഈ എ ടി എം മഷീനില് വല്ല സൗകര്യവുമുണ്ടോ?"<br /><br />“ഓ!, അതൊരു നല്ല ചോദ്യമാണ് സര്.. ഞാനീ കോള് സേവിംഗ് അകൗണ്ടുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സെക്ഷനിലേയ്ക്ക് കാള് ട്രാസ്ഫര് ചെയ്യാം... ദയവായി നടന്ന കാര്യങ്ങള് അവരെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുക..“<br /><br />എന്റെ ‘സ്വന്തം ബ്രാന്റ്റ്' കുരുട്ടുബുദ്ധിയില് എനിക്കാത്മാഭിമാനം തോന്നിയ ഒരസുലഭമുഹൂര്ത്തം...<br /><br />അങ്ങനെ ട്രാന്സ്ഫര് ചെയ്യപ്പെട്ട എന്റെ കോള്, ഒരു പുതിയ കോള് എന്ന പോലെ വീണ്ടും ഇഴഞ്ഞിഴഞ്ഞ്, പരസ്യങ്ങള് കേള്പ്പിച്ച് കേള്പ്പിച്ച്, എന്റെ നാരായണക്കല്ല് ഇളക്കിപറിച്ചുകൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്നതിനിടെ, ടെലെഫോണ് റിസീവറിലൂടെ കാതുകളിലേയ്ക്ക് ഒരു കുയില്നാദം (നോട്ട് കളമൊഴി) ഒഴുകിയെത്തി..<br /><br />“മിസ്റ്റര് സുമേഷ് ചന്ദ്രന്, താങ്ക്സ് ഫോര് കാളിംഗ് ടു എച് എസ് ബി സി കസ്റ്റമര് കെയര്, ദിസ് ഇസ് അര്പ്പിത ഠക്കര്... ഹൗ കാന് ഐ ഹെല്പ് യു സര്..?“<br /><br />“എന്റെ പൊന്നുമോളേ... അതിനുവേണ്ടിയല്യോ ഞാനിവിടെ ചുറ്റിക്കളിയ്ക്കുന്നത്“ എന്നൊന്നും പറയാന് നില്ക്കാതെ കാര്യങ്ങള് മണികിണിയായി തുറന്നുപറഞ്ഞു... പറഞ്ഞുമുഴുവനാക്കാന് ഇട തരാതെ, അവള് പറഞ്ഞു.. " അതിനെന്താ സര്, അകൗണ്ട് നമ്പര് പറയൂ... നമ്പര് പറഞ്ഞുകൊടുക്കുമ്പോള്, അവളത് എന്ട്രി ചെയ്യുന്ന ശബ്ദം അവ്യക്തമെങ്കിലും ഞാന് കേള്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു... എത്രയാണ് ബില് എമൗണ്ട് സര്...? ഞാന് തുക പറഞ്ഞുകൊടുത്തു...എന്നാല് അതവള് റ്റൈപ് ചെയ്യുന്നതിനുമുന്പേ, പെട്ടെന്ന്, അത്യാസന്നനിലയില് പാഞ്ഞുപോകുന്ന ആംബുലന്സിന്റെ ലൈറ്റുപോലെ, എന്റെ ബുദ്ധിബള്ബ് കത്താന് തുടങ്ങി...<br /><br />"മിസ്സ് അര്പ്പിതാ, എന്റെ അക്കൗണ്ടില് ഇപ്പോള് ബില് അടയ്ക്കാനുള്ള തുക ഉണ്ടാകാന് തരമില്ല..."<br /><br />"പിന്നെ...?"<br /><br />പിന്നെന്താ... കുന്തം! സീറോ ബാലന്സ് ഫെസിലിറ്റി തന്നിട്ടുള്ള ഒരു അകൗണ്ടില്, അതും അഞ്ചുവര്ഷം മുന്പ് ജോലിചെയ്തിരുന്ന കമ്പനിയുടെ സാലറി അകൗണ്ട് എന്ന ഔദാര്യ ലേബല് ഒട്ടിച്ചു തന്ന ഈ അകൗണ്ടില്തന്നെ ഞാനെന്റെ പണം ചുമ്മാ അങ്ങ് ഡെപോസിറ്റ് ചെയ്യണം അല്യോ?, എന്നൊന്നും ചോദിച്ച് സമയം കളയാതെ ഞാന് ഒരു സല്സ്വഭാവിയായ മനുഷ്യജീവിയെപോലെ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി...<br /><br />"അര്പ്പിതാ, ഞാന് പറഞ്ഞുവന്ന കാര്യം മുഴുമിയ്ക്കാന് നിങ്ങളെന്നെ അനുവദിച്ചില്ലല്ലോ...<br /><br />"ദയവായി എന്റെ ചോദ്യം ശ്രദ്ധിയ്ക്കുക.., ഇപ്പോള് എന്റെ അക്കൗണ്ടില് ബില്ലിനു വേണ്ടത്ര പണമില്ല എന്നതു ശരി തന്നെ... എന്നാല്, ഇപ്പോള് എന്റെ കൈവശം വേണ്ടത്ര പണമുണ്ട്. അതുകൊണ്ട്, ഈ നിമിഷം, ഞാനെന്റെ എ ടി എം കാര്ഡ് ഉപയോഗിച്ച് ബില്ലിലെ തുക എന്റെ സേവിങ്ങ്സ് ബാങ്ക് അകൗണ്ടില് നിക്ഷേപിച്ചാല്, നിങ്ങള്ക്കതു ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ് അകൗണ്ടിലേയ്ക്ക് ട്രാന്സ്ഫര് ചെയ്തുകൂടെ? കാര്ഡ് പ്രൊവിഡ് ചെയ്ത ബാങ്കില് തന്നെയാണല്ലോ അകൗണ്ട്... അങ്ങനെ ചെയ്യാനായി ഈ എ ടി എം മഷീനില് വല്ല സൗകര്യവുമുണ്ടോ?" എന്നാണ് എന്റെ ചോദ്യം...<br /><br />“ഓ ഓ, ഗോട്ടീറ്റ്... അയാം സോ സോറി സര്, ഇന്നു പണം എ ടി എം മഷീനില് ഡെപോസിറ്റ് ചെയ്താല്, അത് 24 മണിക്കൂറിനു ശേഷം മാത്രമേ അക്കൗണ്ടില് പ്രതിഫലിയ്ക്കുകയുള്ളു... ബാങ്ക് അക്കൗണ്ടില് പണമില്ലെങ്കില് എനിയ്ക്കെങ്ങനെ പണം ട്രാന്സ്ഫര് ചെയ്യാനാകും സര്?"<br /><br />അതെ. അങ്ങനെ ഒരു സംശയം എനിയ്ക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു.. പക്ഷെ, വേറെന്തുവഴി? ഹാഫ് ഡേ എടുക്കാന് പറ്റിയതരത്തിലല്ല ഇപ്പോഴത്തെ പ്രൊജക്റ്റിന്റെ അവസ്ഥ. അപ്പോള്, പേമന്റ് വൈകിപ്പിച്ചതിന്റെ ഫൈന് ചാര്ജ്ജ് അടയ്ക്കുകയല്ലാതെ വേറെ നിവര്ത്തിയൊന്നുമില്ല.<br /><br />" ശരി ശരി, ഞാന് ബില്ല് പേമന്റ് അടച്ചോളാം, ഓ കെ?" പക്ഷേ എനിയ്ക്കൊരു സംശയം... ചോദിയ്ക്കട്ടെ?<br /><br />"അതിനെന്താ സര്, പറയൂ..."<br /><br />ഇതുവരെയുള്ള എന്റെ പര്ചേസ് ബില് എമൗണ്ടുകളൊക്കെ അടച്ച് ശേഷം ഇതേ നമ്പറില് വിളിച്ചാല് എനിക്കീ ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ് "കാന്സല്" ചെയ്യാന് പറ്റുമോ?"<br /><br />"എന്താ സര്, എന്തുപറ്റി? എന്താ ഇപ്പോള് അങ്ങനെ തോന്നാന്?"<br /><br />"ഒന്നുമല്ല, എനിയ്ക്കിത്രയും സ്ട്രൈയിന് തന്ന ഈ ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ് ഇനിയെനിയ്ക്കുവേണ്ടാ... ഇതുകൊണ്ടെന്തെങ്കിലും ഗുണമുള്ളതായി എനിയ്ക്കു തോന്നിയില്ല, മറിച്ച് ഇതെന്നെയും എന്റെ സമയത്തെയും കാര്ന്നുതിന്നുന്നപോലെ... ഇനി പറയൂ.. ഇവിടെ വിളിച്ചാല് കാന്സല് ചെയ്യാന് പറ്റുമോ? അതോ ബാങ്കില് പോകേണ്ടിവരുമോ?"<br /><br />മറുതലയ്ക്കല് നിശ്ശബ്ദത... ആരോടൊ ഈ വിഷയസംബന്ധമായി സംസാരിയ്ക്കുകയാവാം...<br /><br />അല്പനിമിഷത്തിനുശേഷം..<br /><br />"സര്, ഞാന് സാറിന്റെ കാള് ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സെക്ഷനിലേയ്ക്ക് ട്രാന്സ്ഫര് ചെയ്യുന്നു, ദേ വില് ഗിവ് യു പ്രോപ്പര് ഗൈഡന്സ്....""ശരി" എന്നാ കുട്ടിയോടു പറയുമ്പോള് മനസ്സ് ഒന്നു പൊട്ടിച്ചിരിയ്ക്കാന് വെമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. കാരണം, ഇതു ഞാന് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു... കുറച്ചുനേരത്തേ ഈ ബുദ്ധി തോന്നിയിരുന്നെങ്കില്, കുറച്ചെങ്കിലും സമയം ലാഭിയ്ക്കാമായിരുന്നു...<br /><br />ട്രാന്സ്ഫര് ചെയ്ത കാള്, വീണ്ടും, മുഴുവന് പരസ്യങ്ങളും ഒന്നൊന്നായി കേള്പ്പിയ്ക്കാന് തുടങ്ങി...അവസാനം, എന്നോട് പാവം തോന്നിതുടങ്ങിയ ഒരു വിശാലമനസ്കന് (ഡേങ്ങ്.., നോ, നോ, നോട്ട് നമ്മടെ വിശാലേട്ടന്സ്;) ) എന്റെ സങ്കടം ആരായുകയും അതിനു മറുപടിയായി മണികിണി, വള്ളിപുള്ളി, കുത്ത് കോമ ഒക്കെ ചേര്ത്ത് നല്ലോണം കൊയച്ച് കൊയച്ച് ഒരല്പ്പം സെന്റിമെന്റ്സില് കൂടെ ഒന്നു മുക്കി അണ്ണാക്കിലോട്ട് തിരുകിവയ്ക്കാന് പാകത്തിന്, ഞാനെന്റെ കദനഭാരം ഉരുളകളാക്കി, അവനുമുന്പില് കാഴ്ച വച്ചു...<br /><br />"മിസ്റ്റര്, സുമേഷ് ചന്ദ്രന്, വൈകി ബില് ഡെസ്പാച്ച് ചെയ്തതും എ ടി എം മഷീന് പ്രോപ്പര് ആയി സര്വ്വീസ് നടത്താതിരുന്നതുമടക്കം ബാങ്കിന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നും വന്നിട്ടുള്ള സകലമാന തെറ്റുകള്ക്കും ഞങ്ങള് ഖേദം രേഖപ്പെടുത്തുന്നു... വി ആര് വെരി വെരി സോറി ഫോര് ദാറ്റ്... ഇറ്റ് വില് നെവര് ഹാപ്പന് എഗൈന് വിത് യു സര്... ഐ പ്രോമിസ്.., സര്....കാര്ഡ്, കാന്സല് ചെയ്യുന്ന കാര്യം ഒന്നു പുനര്ചിന്തനം ചെയ്തുകൂടെ...? സര് പ്ലീസ്....!"<br /><br />പതിയെ പതിയെ പന്ത് എന്റെ കോര്ട്ടിലേയ്ക്ക് വരുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു.. ഞാനതു പ്രതീക്ഷിച്ചിരിയ്ക്കയായിരുന്നു... എങ്കിലും അതറിയിയ്ക്കാതെ പറഞ്ഞു..<br /><br />" ഫോര് വാട്ട് യൂസ് ബ്രദര്?"<br /><br />"ലൈഫ് ടൈം ഫ്രീ കാര്ഡ്" എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോള്, അത് ലൈഫില് യാതൊരു പണിയുമില്ലാതെ, കൈയ്യില് ഇഷ്ടം പോലെ സമയവുമായി നടക്കുന്നവര്ക്കുള്ളതാണെന്ന് ഞാന് സ്വപ്നത്തില്പോലും കരുതിയില്ല.. നോക്ക്, ഇപ്പോള് തന്നെ എന്റെ എത്ര സമയമാണ് നിങ്ങള് വിഴുങ്ങിയത്?? പോരാത്തതിന് ഞാനിനി ഹാല്ഫ് ഡേ ലീവെടുത്ത് "ലൈഫ് റ്റൈം ഫ്രീ കാര്ഡിന്റെ ബില് പേമെന്റിനായി ബാങ്കിന്റെ ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള ബ്രാഞ്ചില് പോകണം... അതും ഉച്ചയ്ക്ക് 3:30നുള്ളില് അവിടെയെത്തുകയും വേണം, ഇല്ലെങ്കില്, അവര് പൂട്ടിപോകും... ഐ സി ഐ സി ഐ പോലുള്ള ബാങ്കുകള് രാവിലെ 8 മുതല് വൈകിട്ട് 8 വരെ തുറന്നുപ്രവര്ത്തിയ്ക്കുമ്പോള്, നിങ്ങളുടെ ബാങ്ക്, 10:30 മുതല് ഉച്ചകഴിഞ്ഞ് 3:30 വരെ മാത്രം.... നിങ്ങള്ക്കറിയോ, എന്റെ പകുതിദിവസത്തെ സാലറിയുണ്ടെങ്കില്, നിങ്ങളുടെ കാര്ഡിന്റെ വാര്ഷികഫീസ് അടച്ചുതീര്ക്കാമെന്ന്...ലൈഫ് ടൈം ഫ്രീയാണുപോലും...<br /><br />“സര് പ്ലീസ് സര്, അങ്ങനെ പറയരുത്.. i'll give you the cheque payment option sir... സാറിന്റെ കൈയ്യില് ചെക്ക് ലീഫുണ്ടെങ്കില്, അവിടത്തെ ബോക്സില് നിക്ഷേപിച്ചോളൂ സര്...<br /><br />"അപ്പോള് ഫൈനടയ്ക്കേണ്ടി വരില്ലേ? തന്നെയുമല്ല, അതൊക്കെ അസാധ്യമല്ലെന്നല്ലേ നിങ്ങള് പറഞ്ഞിരുന്നത്??"<br /><br />"ഇല്ല സര് ഫൈനടിയ്ക്കില്ല... സാറിനെപ്പോലുള്ള ഇമ്പോര്റ്റന്റ് കസ്റ്റമേര്സിന് ഞങ്ങള് ഇളവുനല്കുന്നതാണ് സര്..."<br /><br />"ഓ പിന്നേ.. ഇളവ്... അങ്ങ് നിറഞ്ഞുകവിഞ്ഞൊഴുകുവല്ല്യോ.. ശ്ശോ..ഒന്നു പോയേരാ കൊച്ചനെ..." ഞാന് മനസ്സില് പറഞ്ഞു..<br /><br />"പക്ഷേ, മൈ ഡിയര് ഫ്രന്റ് , ലിസന് മീ.., ചെക്ക് മുഖേന പണമടയ്ക്കാന്, ഇപ്പോള് എന്റെ കൈവശം ചെക്ക് ലീഫ് ഇല്ലല്ലോ? അപ്പോള് നാന് എന്ന പണ്ണുവേന് സാമീ... (ഹൊ, ചുമ്മാ)"<br /><br />"സാരമില്ല സര്, ഇന്നില്ലെങ്കില്, നാളെയോ, മറ്റെന്നാളോ ചെക്കിട്ടാല് മതി സര്... സാറിന് ഫൈനൊന്നും വരില്ല സര്..."<br /><br />"ഉവ്വോ..? എന്നാലും അങ്ങനെ വെറുതെ പറഞ്ഞതുകൊണ്ടായില്ലല്ലോ, തന്റെ വാക്കും കേട്ട് നാളെ ഞാന് പോയി പേമന്റ് ചെയ്താല് അടുത്ത ബില്ലില് ഫൈനടിച്ചതിന്റെയും, അതിന്റെ മേല് പലിശയുമൊക്കെ ആയി വരില്ല എന്ന് എന്താ ഉറപ്പ്? ഒരു തെളിവു വേണ്ടെ? അല്ല അതല്ലെ അതിന്റെ ശരി?"<br /><br />"തെളിവുണ്ട് സര്.. കസ്റ്റമര്കെയര് സെന്ററിലെ സംഭാഷണങ്ങള് മുഴുവന് റെകോര്ഡ് ചെയ്യപ്പെടുന്നതാണ്.. പിന്നെ എന്റെ പേര് അതുല് ഭൂഷണ്..., സാര് വേണമെങ്കില് എഴുതിവച്ചോളൂ... തന്നെയുമല്ല.. അടുത്തതവണമുതല് ബില്ലിന്റെ ഒരു കോപ്പി, സാറിന്റെ ഇമെയില് അഡ്രസ്സിലേയ്ക്കും വന്നിരിയ്ക്കും ..."<br /><br />"അങ്ങനെയെങ്കില് പിന്നെ ഞാനെന്തു പറയാന്...ഓ കെ . നാളെതന്നെ ഞാന് പേമന്റ് ചെക്ക് ത്രൂ ചെയ്തേക്കാം.."<br /><br />“ഓ കെ സര്... താങ്ക് യു സര്... താങ്ക് യു ഫോര് കാളിംഗ് റ്റു എച് എസ് ബി സി....ഹാവ് എ നൈസ് ഡേ"<br /><br />"...യു ടൂ.."<br /><br />ഫോണ് വച്ചതും വിക്കറ്റുകിട്ടിയ ശ്രീശാന്തിനെപ്പോലെ ചന്തി ഒന്നുകുലുക്കാനും ഗ്രൗണ്ടില് കുരങ്ങനെപ്പോലെ കയ്യമര്ത്തിയടിയ്ക്കാനുമൊക്കെ തോന്നിയെങ്കിലും മീഡിയാകവറേജ് ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടും മറ്റു 'ധന' സഹായസാധ്യതകള് ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടും എല്ലാത്തിലുമുപറ്റി പരിസരബോധം നഷ്ടപ്പെടാതിരുന്നതുകൊണ്ടും അതു വേണ്ടെന്നുവച്ചു...<br /><br />ഒരു മഹായുദ്ധം ജയിച്ചുവരുന്ന യോദ്ധാവിനെപ്പോലെ പുറത്തെയ്ക്കു നടക്കുമ്പോള്, എ ടി എം സെന്ററിന്റെ ഗ്ലാസ്സ് ഡോറിലെ തണുപ്പുകണങ്ങള് മാഞിരുന്നു...!<br /></span><p></p><p><span style="font-size:130%;"></span></p><p><span style="font-size:130%;"></span></p><p><span style="font-size:130%;"></span></p><p><span style="font-size:130%;"></span></p><p><span style="font-size:130%;"></span></p><br /><br /><span style="font-size:130%;"><em>[ എന്നെപ്പോലെതന്നെ മറ്റൊരുപാട് പേര്ക്ക് ഇത്തരം അനുഭവങ്ങള് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടായിരിയ്ക്കാം... ഞാനെഴുതി പഠിയ്ക്കുകയാണ്.. ഈ പോസ്റ്റ് അതിന്റെ ഭാഗമായി കരുതുക. നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങള് അറിയിയ്ക്കുക, പക്ഷേ, മുഴുവന് വായിച്ചിട്ടുമാത്രം.... :) ]</em> </span>[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-24988587782874738482007-08-07T15:28:00.004+05:302009-02-09T14:44:38.844+05:30അരമണിക്കൂറിലെ അബദ്ധങ്ങള്<div align="left"><span style="font-size:130%;"><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">"അമ്മേ.. സ്മിത വന്നൂ, ഞാനിറങ്ങാ..."<br /><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">ട്യൂഷനു പോകാനായി കൂട്ടുകാരിയോടൊപ്പം ഇറങ്ങുകയാണ് രാധിക... വീട്ടില്നിന്നും ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേയ്ക്ക് കഷ്ടി ഒരു കിലോമീറ്ററോളം കാണും. മാര്ക്കറ്റു വഴിയാണ് പോകേണ്ടത്. മാര്ക്കറ്റ് എന്നു പറയാനുള്ളത്രയൊന്നും ഇല്ല. റോഡിനിരുവശവും പച്ചക്കറിവില്ക്കുന്നവര് നിരന്നിരിയ്ക്കും. അത്രേയുള്ളു. അടുത്തദിവസം ഇവിടുത്തുകാരുടെ പൂജാദിവസമായതുകൊണ്ടാകാം വഴിയിലൊക്കെ സാമാന്യം നല്ല തിരക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു.<br /><br />അഞ്ചുമിനിറ്റ് നടന്നാല് എത്തേണ്ട ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേയ്ക്ക് പതിനഞ്ചുമിനിട്ടെടുത്തു.</span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">ബസ്സ് വൈകിയാണ് വന്നതെങ്കിലും ശനിയാഴ്ച്ച ആയതുകൊണ്ട് തിരക്കധികമുണ്ടായിരുന്നില്ല... രണ്ടുപേര്ക്കും ഇരിയ്ക്കാനായി സീറ്റ് കിട്ടുകയും ചെയ്തു.. ഇനി ട്യൂഷന് സെന്ററെത്താന് ഇരുപതുമിനിട്ടെടുക്കും. ഇളം വെയിലിന്റെ ചെറുചൂടുള്ള മണവുമായി പുറത്തുനിന്നും ഒഴുകിയെത്തിയ കുസൃതിക്കാറ്റ് മുഖത്തുവീണുകിടക്കുന്ന മുടിനാരുകളെ പുറകോട്ട് തഴുകിമാറ്റാന് തുടങ്ങി... വീടിനടുത്ത് ട്യൂഷന് സെന്ററില്ലാഞ്ഞിട്ടൊന്നുമല്ല. പക്ഷേ, കൂട്ടുകാരധികവും ട്യൂഷനുപോകുന്നിടത്തു തന്നെ പോകേണ്ടെന്നുവച്ചത്, മത്സരിച്ചുപഠിയ്ക്കാനുള്ള വാശികൊണ്ടായിരുന്നു. ഈ വര്ഷം കഴിഞ്ഞ വര്ഷത്തേക്കാളും ഗംഭീരമാക്കണം...<br /><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">"ടിക് ടിക്" കണ്ടക്റ്ററുടെ റ്റിക്കറ്റ് പഞ്ചിംഗ് മഷീനിന്റെ നനുത്തുകൂര്ത്ത ശബ്ദം, മനസ്സിനെ ബസ്സിനുള്ളിലെ വര്ത്തമാനകാലത്തിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചുവിളിച്ചു.<br /><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">"ബോലോ മാം..., ടിക്കറ്റ്..."<br /><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">ടിക്കറ്റിനുള്ള തുക എന്നും ചില്ലറയാക്കി കൈയ്യില് കരുതാറുള്ളതാണ്.. പക്ഷെ, ഇന്നത്തെ വഴിയിലെ തിരക്കുമൂലം ആ പതിവു തെറ്റി. പണമെടുക്കാനായി ബാഗില് കൈയ്യിട്ടു.. ബാഗിന്റെ സിപ്പ് തുറന്നാണല്ലോ കിടക്കുന്നത്? ഈശ്വരാ, പര്സെങ്ങാന് പോയോ? " ഒന്നു ഞെട്ടി, ബാഗില് പര്സു കാണുന്നില്ല"... വീട്ടില് നിന്നു പര്സെടുക്കാന് മറന്നുപോയോ? ഏയ് അങ്ങനെ വരാന് വഴിയില്ല. മേശപ്പുറത്ത് നിന്നെടുത്ത് ബാഗില് വച്ചത് നല്ല ഓര്മ്മയുണ്ട്. പിന്നതെവിടെപോയി?.. </span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">വൈകാതെ, തളര്ത്തുന്ന മറ്റൊരു സത്യം കൂടി മനസ്സിലായി, പര്സു മാത്രമല്ല, സെല് ഫോണും കാണ്മാനില്ല... തിരക്കിനിടയില് അതാരോ കവര്ന്നെടുത്തിരിയ്ക്കുന്നു...<br /><br /></span><span style="font-size:130%;">ഉള്ളിലെവിടെനിന്നോ നടുക്കത്തിന്റെ ഒരു കൊള്ളിയാന് മിന്നല്പിണരുകളയി ചിതറിതെറിച്ച് ശരീരത്തിന്റെ നാനാഭാഗങ്ങളിലൂടെയും കയറിയിറങ്ങിപോയി... താന് പോക്കറ്റടിയ്ക്കപെട്ടിരിയ്ക്കുന്നു.. സങ്കടം വന്നു... പത്താംക്ലാസ്സില് ഡിസ്റ്റിംഗ്ഷന് കിട്ടിയപ്പോള് അച്ചന് സമ്മാനമായി തന്ന മൊബെയിലാ... ഇനിയെന്തു ചെയ്യും?... കണ്ടക്റ്റര് ദാ അടുത്തെത്തിക്കഴിഞ്ഞു.. കൈയ്യില് വേറെ പൈസയൊന്നുമില്ല..<br /><br />ടെന്ഷന്.. ടെന്ഷന്... കണ്ടക്റ്ററോട് ഒന്നു പറഞ്ഞു നോക്കിയാലൊ? അയാളു സമ്മതിയ്ക്കോ? ഉറപ്പില്ല. ഇതു പോലെ നൂറുനൂറു കഥകള് ദിവസവും കേള്ക്കുന്നതാണെന്നയാള് പറഞ്ഞാലോ?... സ്മിതയോടു എല്ലാം തുറന്നുപറഞ്ഞു .... കാര്യത്തിന്റെ ഗൗരവം മനസ്സിലാക്കിയ കൂട്ടുകാരി സ്മിത തന്റെകൂടി ടിക്കറ്റ് എടുത്തു... താങ്ക് ഗോഡ്! സ്മിതയില്ലായിരുന്നെങ്കില്... അവള്ക്കൊരായിരം നന്ദി പറഞ്ഞു... ജീവിതത്തില് ആദ്യമായിട്ടാണ് പോക്കറ്റടിയ്ക്കപ്പെടുന്നത്. എന്നാലും കഷ്ടമായിപ്പോയി, സങ്കടം വന്നു കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരുന്നു...<br /><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">കഷ്ടകാലം ആളേം കൊണ്ടേ പോകൂ എന്നാണല്ലോ... സ്മിത എടുത്ത ടിക്കറ്റ്, പഴ്സില് വീണ്ടും ഒന്നൂടേ തിരയുന്നതിനിടയില് പെട്ടെന്ന് കൈവിട്ട് കാറ്റിലൂടെ പുറത്തേയ്ക്ക് പറന്നുപോയി!!.. പെട്ടെന്ന് പ്രതികരിയ്ക്കാനായില്ല. ഈശ്വരാ.. കൂനിന്മേല് കുരു പോലായല്ലോ... ഇനിയിപ്പൊ എന്തു ചെയ്യും?? ടിക്കറ്റ് പറന്നു പോകുന്നത്, കണ്ടക്റ്ററും കണ്ടിരുന്നു.. പക്ഷേ അയാള് എന്തു ചെയ്യാന്... ആകപ്പാടെ ഒരു ടെന്ഷന്..! ഇന്നാരെയാണാവോ എന്റീശ്വരാ ഞാന് കണികണ്ടത്?... രണ്ടാമതൊരു ടിക്കറ്റ് കൂടെ എടുത്തു തരാന് സ്മിതയോടു പറയുന്നത് ശരിയാണോ? അതു വേണോ വേണ്ടയോ എന്നു ശങ്കിയ്ക്കുന്നതിനിടയില് ബസ്സ് അടുത്ത സ്റ്റോപ്പില് എത്തി.<br /><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">ഇവിടെയിറങ്ങിയാലോ? പക്ഷേ ഇറങ്ങിയിട്ട് എന്തു ചെയ്യും? വീട്ടിലേയ്ക്കെങ്ങാന് വിളിച്ചുപറഞ്ഞാല് പിന്നെ അതുമതി, അവര്ക്കൊക്കെ കളിയാക്കാന്...<br /><br /></span><span style="font-size:130%;">മനസ്സിലെ ചിന്തകളോടേറ്റുമുട്ടുന്നതിനിടയില്, വെറുതെ പുറത്തേയ്ക്കൊന്നു നോക്കിയതും തലകറങ്ങുന്ന പോലെ തോന്നി...! ആ റൂട്ടിന്റെ ചരിത്രത്തില് അന്നേവരെ സംഭവിയ്കാത്തത് സംഭവിയ്ക്കാന് പോകുന്നു!! പുറത്തൊരു ടിക്കറ്റ് എക്സാമിനര്! അയാളതാ ബസ്സിലേയ്ക്കു കയറുന്നു... ഹൃദയം പടപടാ മിടിയ്കാന് തുടങ്ങി.. അതാ ടി സി ഒരു സൈഡില് നിന്ന് ചെക്കിംഗ് തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു... എന്തു ചെയ്യും...! ദൈവമേ ഇങ്ങോട്ടു വരാതിരുന്നെങ്കില്... പക്ഷേ ഉപ്പുതിന്നവര് വെള്ളം കുടിയ്ക്കാതിരിയ്ക്കുന്നതെങ്ങിനെ?.. രണ്ടുപേരോടും അടുത്ത സ്റ്റേഷനില് ഇറങ്ങിക്കോളാന് പറഞ്ഞു, ഒപ്പം ടി സിയും ഇറങ്ങി. </span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">ബസ്സില്നിന്നിറങ്ങുന്നതിനു മുന്പേ തന്നെ ടി സിയോട് കാര്യങ്ങളെല്ലാം തുറന്നു പറഞ്ഞു.<br /><br /></span><span style="font-size:130%;">ടി. സി. ആളൊരു മര്യാദക്കാരനായിരുന്നു.. നടന്നതൊക്കെ മനസ്സിലായിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള് അയാള് പറഞ്ഞു, "സാരമില്ല.. എനിയ്ക്കും നിങ്ങളുടെ പ്രായമുള്ള ഒരു മകളുള്ളതാ.. എന്തായാലും ഞാന് ഫൈനൊന്നും ചാര്ജ്ജ് ചെയ്യുന്നില്ല. അടുത്ത ബസ്സുവരുമ്പോള് രണ്ടുപേരും കയറിപൊയ്ക്കോളൂ" എന്നും പറഞ്ഞ് അയാള് പോയി... നല്ല മനുഷ്യന്! മനസ്സിനെന്തൊരാശ്വാസം..<br /><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">ചിന്തിച്ചുനില്ക്കുന്നതിടയില് അടുത്ത ബസ്സു വന്നു.. നല്ല തിരക്കുണ്ട്.. എങ്കിലും ഒരുകണക്കിന് ഉള്ളില് കയറിക്കൂടി.. ഹോ ആശ്വാസമായി!.. പക്ഷേ, തിരിഞ്ഞുനോക്കിയതും ഞെട്ടിപ്പോയി.. ഭൂമി പിളര്ന്ന് താഴേയ്ക്ക് പോകുന്നപോലെ... പിന്നില് സ്മിതയെ കാണുന്നില്ല!! അവള്ക്ക് ബസ്സിനുള്ളില് കയറാനായില്ല എന്നോ??.. അയ്യോ ഇനിയെന്താ ചെയ്യാ? തിരക്കിനും ടെന്ഷനുമിടയില് അവളും കൂടെക്കയറിയോ എന്നുനോക്കാന് വിട്ടു പോയത് തികഞ്ഞ മണ്ടത്തരമായി പോയി! ഇനിയിപ്പോ?? തല കറങ്ങുന്നപോലെ തോന്നി... അലറിവിളിച്ച് കരയണമെന്നുണ്ട് പക്ഷേ, ശബ്ദം പുറത്തേയ്ക്കു വരുന്നില്ല.. തൊണ്ട വരണ്ടുപോയപോലെ... </span><span style="font-size:130%;">അവസാനം പരമാവധി ശക്തിയെടുത്ത് ഒറ്റ അലറലായിരുന്നു..<br /><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">"അയ്യോ!!!"..<br /><br /></span><span style="font-size:130%;">ശബ്ദം കൂടിയതുകൊണ്ടാകാം, ബസ്സ് കടിഞ്ഞാണിട്ടപോലെ നിന്നു..<br /><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">എല്ലാവരുടേയും തുറിച്ചുനോക്കുന്ന കണ്ണുകള്!!<br /><br /></span><span style="font-size:130%;">തൊട്ടടുത്ത് നില്ക്കുന്ന പയ്യനും വിയര്ത്തൊലിച്ചുപോയി! (പാവം)<br /><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">"എന്താ.. എന്തുപറ്റി?" കണ്ടക്ടര് ഓടിവന്നു...<br /><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">"എന്റെ കൂട്ടുകാരി കയറിയില്ല... "<br /><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">"ഓ അത്രേയുള്ളോ? പേടിപ്പിച്ചുകളഞ്ഞല്ലോ കൊച്ചേ,..."<br /><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">"കൂട്ടുകാരി അടുത്ത ബസ്സില് വന്നോളില്ലെ?"<br /><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">തന്റെ കൈയ്യില് ബസ്സ് ചാര്ജ്ജിനുള്ള പൈസയില്ലെന്നൊന്നും പറയാന് നിന്നില്ല...<br /><br /></span><span style="font-size:130%;">" വേണ്ട.. എനിയ്ക്കിവിടെ ഇറങ്ങണം..."<br /><br /></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;">ബസ്സില്നിന്ന് ഒരു വിധത്തില് പുറത്തിറങ്ങി തിരിച്ചുനടക്കുമ്പോള് മനസ്സില് ഭഗവാനോടു പ്രാര്ത്ഥിച്ചു, ഇങ്ങനെയൊരു ഗതി ഇനിയാര്ക്കും വരുത്തരുതേ!!!....</span></div><span style="font-size:130%;"><br /><br /></span><span style="font-size:130%;"><br /><br /></span><span style="font-size:130%;"><br /><br /></span><div align="left"><span style="font-size:130%;">(<i>ഈ കഥ, ഒരു പക്ഷേ, പലര്ക്കും അവിശ്വസനീയമായി തോന്നിയേക്കാം.. അങ്ങനെ ധരിച്ചെങ്കില്, നിങ്ങള്ക്കു തെറ്റി. ഇതൊരു നടന്ന സംഭവമാണ്. കഴിഞ്ഞയാഴ്ച വൈഫിന്റെ ചേച്ചിയുടെ മകള്ക്ക് പറ്റിയ അമിളിയാണിത്. രാധിക. രവിച്ചേട്ടന്റെ ഒരേയൊരു മകള്.. പ്ലസ് റ്റു വിന് ആദ്യവര്ഷം പഠിയ്ക്കുന്നു... നല്ല പോലെ പഠിയ്ക്കുമെങ്കിലും ആളൊരു നാണം കുണുങ്ങിയാണ്.. ആരോടും അധികം സംസാരിയ്ക്കില്ല... അതിനുള്ള ശിക്ഷയായിരിയ്ക്കാം ഈ സംഭവിച്ചതൊക്കെ. സാരമില്ല.. അനുഭവം സമ്പത്ത്.. അല്ലെ?</i></span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;"><i>രാധികയ്ക്കു നേരിടേണ്ടി വന്ന സംഭവവികാസങ്ങളെ, രാധികയുടെ കണ്ണുകളിലുടെ ഉള്ക്കൊണ്ട് ഒരു കഥപോലെ എഴുതാന് ശ്രമിച്ചുനോക്കിയതാണ്... അഭിപ്രായങ്ങള് അറിയിയ്ക്കുക... :)</i> )</span></div><div align="left"><span style="font-size:130%;"><br /></span></div><span style="font-size:130%;"><br /></span>[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-65106016974760840602007-05-23T17:48:00.000+05:302008-01-03T16:28:56.757+05:30പ്രകൃതിയുടെ പ്രണയസ്വരൂപംമരമര്മ്മരമോടൊപ്പമൊരു മധുരമാം കൂജനം<br />ഒഴുകിവന്നെന്റെ ശ്രവണേന്ദ്രിയങ്ങളില്...<br />ഇളംകാറ്റതിന് ചിലങ്കയില് ഇക്കിളികൂട്ടവേ,<br />മൃദുതാളത്തിലാടുംനിന്നുടയാടയുലയുന്നു...!<br /><br />മുദ്രകള് കൈകളില് വന്നെത്തും നേരത്താ-<br />വാലിട്ട കണ്ണുകള് വശ്യമായ് തെന്നിച്ച്<br />മേനകാരംഭാതിലോത്തമ തോല്ക്കും പോല്<br />ശ്രംഗാരഭാവങ്ങളുതിരുന്നുനിന്മുഖത്തായിരം...!<br /><br />പൊഴിയുന്നു വാര്മുടിതുമ്പിലെ തുളസിയും<br />മുല്ലയും നിറമോലും കനകാംബരമാലയും<br />ഞാനതിന് ലഹരിയില് മുങ്ങവേ പ്രിയസഖീ,<br />ഒന്നാടിതിമിര്ക്കുവാന് തുടിയ്ക്കുന്നുയെന്മനം...!<br /><br />താരാട്ടു പാടാന് കൊതിയ്ക്കുന്ന കിളികളും<br />നാണം കുണുങ്ങി കുതിയ്ക്കുന്ന ചോലയും<br />പൂത്തുവിടര്ന്നയാ മണമോലും തെച്ചിയും<br />മീട്ടുന്നു, എന്നുള്ളില് സ്നേഹമാനസവീണകള്...!<br /><br />മുറുകിടും തബലതന് ധിനിയുടെ ധ്വനികളില്<br />മധുവനത്തില് രാധയും കൃഷ്ണനുമെന്നപോല-<br />ലിയുന്നിതാ, ഞാന് നിന് നെഞ്ചോട് ചേര്ന്ന്,<br />പ്രാണനില് പ്രാണനാമെന് പ്രണയസ്വരൂപമേ...![ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-64007815242475599992007-05-11T17:04:00.000+05:302008-01-03T16:29:32.323+05:30കാര്യസാധ്യംനീയും ഞാനും എന്നുമൊന്ന്!<br />ഒന്നായി നിന്നാലെത്ര നന്ന്!<br />നീയെന്നും എന്റേതു തന്നെ!<br />ഞാനെന്നും നിന്റേതു തന്നെ!<br /><br />എനിക്കൊന്നും വേണ്ടെങ്കില്-<br />പിന്നെ, നിനക്കൊന്നും വേണ്ടാ...<br />നിനക്കൊന്നും വേണ്ടെങ്കില്-<br />പിന്നെ, എനിക്കൊന്നും വേണ്ടാ...<br /><br />നീയെന്റെ പൊന്നാണു പെണ്ണേ...<br />നീയെന്റെ കരളാണു കണ്ണേ...<br />ഇന്നു നീയെന്റെ കൂടെ കിടക്ക്,<br />നാളെ ഞാന് നിന്റെ കൂടെ കിടക്കാം!<br /><br />ഓടാമ്പലിട്ടു നീ കതകടയ്ക്ക്,<br />ഓതിരകടകങ്ങള് പയറ്റട്ടെ ഞാന്!<br />ഒരുപോള ഞാനിന്നു കണ്ണടയ്ക്കില്ല,<br />ഒരുവേള നിന്നെ ഞാന് ഉറക്കുകില്ല...![ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-33877574860536431752007-05-10T16:51:00.001+05:302008-07-08T11:12:55.782+05:30വിശാലമനസ്കനും ഞാനുംനീ വിശാലമനസ്കനെങ്കില്,<br />ഞാന് വികാരമനസ്കന്!<br /><br />നീ വിശാലമനസ്കനെങ്കില്,<br />ഞാന് വിനോദമനസ്കന്!<br /><br />നീ വിശാലമനസ്കനെങ്കില്,<br />ഞാന് വിപരീദമനസ്കന്!<br /><br />നീ വിശാലമനസ്കനെങ്കില്,<br />ഞാന് വിദ്ദ്വേഷമനസ്കന്!<br /><br />നീ വിശാലമനസ്കനെങ്കില്,<br />ഞാന് വിനയമനസ്കന്!<br /><br />നീ വിശാലമനസ്കനെങ്കില്,<br />ഞാന് വിരൂപമനസ്കന്!<br /><br />നീ വിശാലമനസ്കനെങ്കില്,<br />ഞാന് വിനാശമനസ്കന്!<br /><br />നീ വിശാലമനസ്കനെങ്കില്,<br />ഞാന് വീര്യമനസ്കന്!<br /><br />നീ വിശാലമനസ്കനെങ്കില്,<br />ഞാന് വികടമനസ്കന്!<br /><br />നീ വിശാലമനസ്കനെങ്കില്,<br />... "ന്നെ അങ്ക്ട് കൊല്ല്!!"[ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-11858105662297275852007-05-10T14:43:00.000+05:302008-01-03T16:29:59.192+05:30സ്കെച്ച് ബുക്ക്തിടുക്കത്തിലെന്നോ ഞാന്<br />കുത്തിവരച്ചൊരെന്,<br />സ്കെച്ചുബുക്കില്നിന്നെ-<br />ന്നേ വിളിച്ചുണര്ത്തി....<br /><br />തലങ്ങിട്ട വിലങ്ങിട്ട<br />വരകള് വകഞ്ഞു നീ,<br />ഇടം കണ്ണാലെന്നെയൊ-<br />ന്നൊളിഞ്ഞു നോക്കി...<br /><br />കണ്ടില്ല ഞാനൊന്നു-<br />മേയെന്നു ചൊല്ലി നിന്,<br />വസ്ത്രങ്ങളോരോന്നായ്<br />രൂപം കൊടുക്കവേ...<br /><br />ഇക്കിളി പൂണ്ട് നീ<br />ശ്രംഗാരഭാവത്താല്,<br />കുനുകുനുന്നങ്ങനെ<br />കോരിത്തരിയ്ക്കവേ...<br /><br />അതിന് പുളകങ്ങളെന്നെയും<br />പൂം പുതപ്പിട്ടു മൂടവേ,<br />വെറുതേ മോഹിച്ചു ഞാനുമാ-<br />പുസ്തകത്താളിലെങ്കില്!![ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-1692868001318099222007-05-09T10:55:00.000+05:302008-01-03T16:30:16.302+05:30പുപ്പുലിവാല്അതെയതെ, നീ പുലി! പക്ഷെയെങ്കില്<br />ഞാനോ പുപ്പുലിയാണതേയെനിയ്ക്കും<br />നിന്നെപോലൊരു വാലുണ്ടാവാലിന്<br />തുമ്പിലൊരുപൂവുണ്ടാപൂവില് നിറയെ-<br />തേനുണ്ടാ തേന് കുടിക്കാന് വന്നെന്നാലെ-<br />ന്നുടെ വാല് നിന്നുടെ മുന്നില് മുറിച്ചിട്ടാ-<br />മുറിയില് മൂത്രമൊഴിച്ചിട്ടാര്പ്പുവിളിച്ചു<br />കൂത്തുകളിച്ചിട്ടാഹ്ലാദിച്ചിട്ടാര്മ്മാദിച്ചിട്ടാ-<br />വാലിന്കുറ്റി കിളിര്ക്കും കാലം വരെ<br />നിന്നുടെ വീട്ടിലെ പത്തായപ്പുരയിലറ-<br />യുടെ മീതേ പൊരിയുടെ ചാക്കില്<br />കയറിയിരുന്നീ പല്ലിളിയ്ക്കും, പകരം വീട്ടും![ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7028490514195721274.post-28511185286762991272007-05-08T18:19:00.000+05:302008-01-03T16:30:34.430+05:30മഴവര്ത്തമാനകാലഭാരം പേറുമെന് മേശപുറ-<br />ത്താവിഷ്കാരങ്ങളൊക്കെയും പൊടിപിടിയ്ക്കേ...<br />പകുതി വരഞ്ഞ വരവര്ണ്ണങ്ങള് കാന്വാസില്<br />പൂര്ണ്ണരൂപമോക്ഷത്തിനായ് കാത്തിരിയ്ക്കേ...<br /><br />ഒന്നിനും കഴിയാതലസമായി, കനക്കും<br />കാലവര്ഷവും കണ്ടുകിടക്കുമെന്നെ നോക്കി,<br />മേലെ, സ്വരക്തനിര്മ്മിതവലകളിരിയ്ക്കും<br />എട്ടുകാലികള് പല്ലിളിച്ചു പുച്ഛിയ്ക്കേ...<br /><br />സന്ധ്യാസൂര്യനിറം പൂണ്ട വിളക്കിലെ തീ-<br />യെന്മുഖത്തു വികൃതമാം നിഴലുകള് വീഴ്ത്തവേ...<br />ശബ്ദനിരഹിതനായി കിടക്കുമെന്നിലേ-<br />യ്ക്കുന്മാദബീജം തേടി നീയൂളിയിടവേ...<br /><br />കൂമ്പിയടഞ്ഞൊരാ കണ്ണിമകള്ക്കിടയില്<br />ഞാനുമെന്റെ ഭാരവുമെനിക്കു നഷ്ടപ്പെടവേ...<br />മഴതുള്ളികള് തീര്ന്ന മഴ മരിക്കാന് തുടങ്ങവേ...<br />നിന്മുഖത്തു പെയ്തിറങ്ങീ കണങ്ങള്, മഴയായി![ nardnahc hsemus ]http://www.blogger.com/profile/03914438031028453998noreply@blogger.com5